Τρίτη, Δεκεμβρίου 29, 2009

Μια κάποια εκπαίδευση

An educationΨάχνοντας να βρούμε μια καλή ταινία για το Σαββατόβραδο, είπαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας με την βρεταννική παραγωγή του BBC με τίτλο "An education" (ο ελληνικός τίτλος είναι "Μια κάποια εκπαίδευση", από τις λίγες φορές που ελληνικός τίτλος ξένης ταινίας είναι απλά... σωστός). Και αποζημιωθήκαμε. Καμία σχέση με χολιγουντιανές αμερικανιές. Μια πολύ καλή ταινία, χωρίς φανταχτερά και περιττά σκηνοθετικά τετρίπια, που αφήνει έτσι το θεατή να αφοσιωθεί στην ιστορία, κάπου στο Λονδίνο των αρχών της δεκαετίας του 60. Η ερμηνεία της Carey Mulligan στον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι πραγματικά καταπληκτική. Ίσως στο τέλος η ολοκλήρωση της ιστορίας έρχεται με πολύ γρήγορο ρυθμό και είναι αρκετά προβλέψιμη, αλλά σημασία είχε η εξέλιξη μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Υ.Γ.
επόμενος στόχος η ταινία "Soul Kitchen" του Fatih Akin. Το trailer υπόσχεται πολλά για την ταινία.

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 21, 2009

Θέατρο ναι, online εισιτήρια όχι

Ψάχνω δυο-τρεις μέρες να βρω κάποια θεατρική παράσταση που να με ενδιαφέρει, έχοντας κατά νου ότι λόγω υποχρεώσεων δεν μπορώ να πάω μεσοβδόμαδα στο επιλεγμένο θέατρο και να αγοράσω τα εισιτήρια για την ημέρα και ώρα που επιθυμώ. Οι προφανείς εναλλακτικές είναι:

  • να κάνω κράτηση των εισιτηρίων με ένα τηλέφωνο στο ταμείο του θεάτρου, ή
  • να αγοράσω τα εισιτήρια τηλεφωνικά, δίνοντας αριθμό πιστωτικής κάρτας, ή
  • να αγοράσω τα εισιτήρια online.
Στην πρώτη περίπτωση, πρέπει να πάω στο θέατρο μια-δυο μέρες πριν την παράσταση για να αγοράσω τα εισιτήρια. Απολύτως λογικό, καθώς αλίμονο αν ο καθένας κρατούσε εισιτήρια για απροσδιόριστο αριθμό ημερών και στο τέλος κατέληγε να μην παρακολουθήσει την παράσταση. Η λύση αυτή όμως απορρίπτεται, καθώς όπως ανέφερα: time, there is not...

Η δεύτερη περίπτωση είναι εξ'αρχής απορριπτέα, καθώς, ως καταναλωτής που σέβομαι τον εαυτό μου, δεν είναι δυνατόν να δώσω έτσι εύκολα τα στοιχεία της κάρτας μου σε κάποιο υπάλληλο που απαντάει σε ένα τηλέφωνο, χωρίς κανενός είδους "ασφάλειας συναλλαγών".

Και ερχόμαστε στην τρίτη περίπτωση. Δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιος κεντρικός φορέας-εταιρία (που θα μπορούσαν να έχουν ίσως δημιουργήσει από κοινού όλοι όσοι δραστηριοποιούνται στον τομέα των θεατρικών επιχειρήσεων) που να έχει αναλάβει την online πώληση εισιτηριών για θέατρα. Υπάρχουν κάποια sites (ticketnet.gr, i-ticket.gr, ticketshop.gr) τα οποία όμως διαθέτουν προς πώληση εισιτήρια από πολύ περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, σε θέατρα που σχετίζονται συνήθως με την εταιρία που παρέχει την online υπηρεσία. Κρίμα, γιατί το Σάββατο ο μόνος λόγος που δεν μπορέσαμε να πάμε θέατρο ήταν αυτός (καθώς Σάββατο απόγευμα δεν υπήρχε εισιτήριο ούτε για δείγμα). Και είναι περισσότερο κρίμα όταν απέναντί σου έχεις το Εθνικό Θέατρο, με τη μεγαλύτερη οικονομική άνεση σε σχέση με τους ιδιώτες επιχειρηματίες...

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 11, 2009

Η ματαιοδοξία του αληθινού έλατου...

Τα διαόλια μου με πιάνουν τις τελευταίες ημέρες, κάθε φορά που περνάω μπροστά από κεντρικές πλατείες (όσες μπορεί να δει κανείς πίσω από λόφους σκουπιδιών). Τα βουνά γύρω μας είναι πλέον όλα μαύρα (και όσα μας ξέφυγαν, θα τα μαυρίσουμε κι αυτά καίγοντας το λιγοστό πράσινο που τους απέμεινε, σιγά μην τα αφήσουμε... κάντε λίγο υπομονή μέχρι το επόμενο καλοκαίρι) αλλά ανάμεσά μας εξακολουθεί να υπάρχει κόσμος που επιμένει να αγοράζει αληθινά έλατα. Πραγματικά ακατανόητο...

Υ.Γ.
Ο (ανύπαρκτος κατά τα άλλα) δήμαρχος της Αθήνας αποφάσισε φέτος όπως το Χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα να αποτελείται από 250 αληθινά δεντράκια, τα οποία το Γενάρη θα χρησιμοποιηθούν προς αναδάσωση κάποιας (μικρής) περιοχής της βορειοανατολικής Αττικής. Από τις μεγαλομανίες του Αβραμό με το κιτς μεγαλύτερο (συρμάτινο) δέντρο της Ευρώπης, κάτι είναι κι αυτό (αν και επικοινωνιακό τρικ, για να καλύψει την ανυπαρξία του σε θέματα περιβαλλοντικής ευαισθησίας, γιατί τα κομμένα δέντρα για τις ανάγκες πάρκιν δεν ξεχνιούνται)

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 07, 2009

Ο αυγερινός και η πούλια

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν και δεν ήταν... το γνωστό παραδοσιακό παραμύθι της Πούλιας και του Αυγερινού, του πρίγκιπα και της αδερφής του της πριγκίπισσας, που φέτος παρουσιάζεται στην παιδική σκηνή του θεάτρου Αθηνών από τη θεατρική ομάδα "Μαγικές Σβούρες". Και είναι λίγο παραμύθι και παιδικότητα που χρειαζόμαστε όλοι μας, πράγματα που τα έχουμε ξεχάσει (μέρες που είναι). Δύο ώρες ανάμεσα στα παιδιά και γίνεσαι κι εσύ παιδί, κοιτάς με γουρλωμένα μάτια στη θεατρική σκηνή, εκπλήσσεσαι με την πλοκή, γελάς, τρομάζεις κάπου κάπου, τραγουδάς. Και ακούς τη μαγευτική μουσική του Maurice Ravel και χάνεσαι μέσα στη μελωδία. Και όλοι μας έχουμε ακούσει και μαγευτεί με το Boléro του αλλά ίσως λίγοι γνωρίζουν (προσωπικά δεν τον ήξερα) τον κύκλο συμφωνικών τραγουδιών του με τίτλο "Πέντε Ελληνικά δημοτικά τραγούδια", ο οποίος ντύνει μουσικά (ανάμεσα σε άλλα) την παράσταση.

Η ίδια θεατρική ομάδα που πέρισυ ανέβασε την παράσταση "Σίτος Σιταράκης, αυτός ο Μεγάλος μικρός", που αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους, είναι και πάλι εδώ λοιπόν. Και αξίζει τα παιδιά να παρακολουθήσουν το παραμύθι του Αυγερινού και της Πούλιας, κι οι μεγάλοι μαζί για να ξεφύγουμε λίγο από τη σκοτούρα της καθημερινότητας.

Δευτέρα, Νοεμβρίου 30, 2009

Πουθεναϊκός

5-0 το σκόρ φέτος, όλα κόκκινα σήμερα και παντού πρώτοι:
ποδόσφαιρό: 2-0 (με "πιστολιές" ξανά πρώτος)
μπάσκετ: 87-76 (μετά από καιρό σχετικά εύκολα)
βόλλεϋ: 3-2 (εκτός έδρας)
πόλο: 8-5 (χαλαρά)
βόλλεϋ γυναικών: 3-0 (ξεκούραστα)

Πέμπτη, Νοεμβρίου 26, 2009

Περι επαγγελματισμού

Για 5 λεπτά ένιωσα ότι ζω σε άλλη χώρα. Και ξαναέζησα το ίδιο συναίσθημα το περασμένο Σάββατο. Όταν κάποιος είναι 100% επαγγελματίας, αναγνωρίζει το πρόβλημα και το λάθος του άμεσα απέναντι στον πελάτη, χωρίς καμιά (προφανή ή επιμελώς κρυμμένη στα λόγια) δικαιολογία και σπεύδει να λύσει το πρόβλήμα αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη (που πολύ συχνά σημαίνει αποζημίωση ή αντικατάσταση), τότε πραγματικά δεν υπάρχει λόγος να μην εξακολουθήσεις να είσαι πελάτης του.

FYI, το ζήτημα είχε να κάνει με ένα παιδικό χαλί που ξέβαψε στο ετήσιο καλοκαιρινό καθάρισμα (και που δεν είχε καθαρίσει επίσης επαρκώς, αλλά αυτό ήταν δευτερεύον θέμα) και μετά από ένα τηλέφωνο ήρθε στο σπίτι ο ίδιος ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης (Ρεϊζίδης Ο.Ε.) για να διευθετηθεί το ζήτημα. Και τον ευχαριστώ (αλλά και θαυμάζω ταυτόχρονα, σε μια χώρα όπου ο πελάτης συνήθως αντιμετωπίζεται μόνο ως χρήμα της στιγμής και όχι ως μόνιμο "asset" της επιχείρησης) για τον επαγγελματισμό του...

Δευτέρα, Νοεμβρίου 23, 2009

Another tweet in the wall

twitter.comΜετά από παρότρυνση του adamohakmem στον κόσμο του twitter), μπήκα κι εγώ στο τρυπάκι και απόκτησα το δικό μου account στο twitter. Βασικά το έκανα για να "παρακολουθώ" κάποια tweets που με ενδιαφέρουν από συγκεκριμένα άτομα. Το τι θα προκύψει, είναι άλλο θέμα... (οι πρώτες εντυπώσεις μου πάντως είναι θετικές)

Κυριακή, Νοεμβρίου 22, 2009

Παρασκευή, Νοεμβρίου 13, 2009

Lost: ποιος είναι ποιος

Για τους φανατικούς της σειράς, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα γραφική απεικόνιση των βασικών πρωταγωνιστών, η οποία δείχνει τις εξαρτήσεις μεταξύ τους. Επίσης, από τον περασμένο Ιούλιο στην ιστοσελίδα του ABC παρουσιάζεται ανά μήνα μία σειρά από έξι τρίλεπτα webisodes με θέμα την "Πρωτοβουλία Dharma" (The Dharma Initiative). Μέχρι σήμερα έχουν "προβληθεί" τα τέσσερα πρώτα webisodes, με το πέμπτο να "βγαίνει στον αέρα" την επόμενη Δευτέρα 16/11/2009 και το τελευταίο την Τρίτη 8/12/2009.

Εμείς πάντως ξεκινήσαμε ήδη το recap του Lost από τη Season 3 και μετά, αναμένοντας την έναρξη της τελευταίας season κάπου το Φεβρουάριο.

Τετάρτη, Νοεμβρίου 11, 2009

15 χρόνια χωρίς τον Ατίλιο

Το σάλπισμά του πάντα θα ακούγεται εκεί ψηλά από τη θύρα 7.







Δευτέρα, Νοεμβρίου 09, 2009

Κωνσταντίνα Κούνεβα: το μεγαλείο...

... της ψυχής, της δύναμης, της συγχώρεσης, του αγώνα, της γυναίκας.

Συγκλονιστική η χθεσινή εκπομπή του Θεοδωράκη στο Mega.

Δευτέρα, Νοεμβρίου 02, 2009

Κάφροι μια ζωή

Τώρα που οι 15-20 άχρηστοι, αποτυχημένοι και ηλίθιοι από την 7 έδωσαν την αφορμή, τι θα τους φταίει αν παίξουμε στο ντέρμπι με τους άλλους στο Καραϊσκάκη χωρίς θεατές; Ο Πιλάβιος, ο Βασσάρας ή ο κακός τους ο καιρός;

Σάββατο, Οκτωβρίου 31, 2009

Asterix ετών 50

Μπορεί χθες να γύρισα σχεδόν ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας (για κάποιο άγνωστο λόγο δεν υπάρχει στα περίπτερα ή τους πάγκους), αλλά τελικά κατάφερα να βρω το επετειακό τεύχος του Asterix για τα 50 χρόνια του στο Comicon (Σόλωνος 128, στη Mamouth Comix). Και είμαι πολύ χαρούμενος γι' αυτό. Και μετά από τόσα χρόνια, εξακολουθεί να με γοητεύει το ίδιο. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα τεύχη και κάθε φορά βρίσκω και μια νέα μικρή λεπτομέρεια στα καρέ, η οποία με κάνει να γελάω περισσότερο. Και το αγαπημένο μου τεύχος (αν και έτσι αδικώ όλα τα υπόλοιπα) παραμένει "Η μεγάλη τάφρος".

Χρόνια πολλά Asterix. Χρόνια πολλά αγαπημένοι μας γαλάτες. Χρόνια πολλά Albert Uderzo. Και ας μην πέσει ποτέ ο ουρανός στο κεφάλι τους (αν και στο προηγούμενο τεύχος σχεδόν έγινε κι αυτό).

Πέμπτη, Οκτωβρίου 29, 2009

Η μαγεία του West End

Όσες μεγάλες ξένες παραγωγές και να παρακολουθήσει κανείς, οπουδήποτε και αν ανεβούν στην Ελλάδα (το οποίο τα τελευταία χρόνια μεταφράζεται κυρίως στο θέατρο Badminton), η μαγεία της θεατρικής σκηνής όπου πρωτοανέβηκε η κάθε παραγωγή παραμένει. Τονίζεται δε σε υπερθετικό βαθμό αν αυτή η θεατρική σκηνή είναι μέρος μιας ιστορικής περιοχής - σημείου αναφοράς για το θέατρο παγκοσμίως.

Το Λονδρέζικο Her Majesty's Theater αποτελεί μέρος ενός μύθου, του West End του Λονδίνου, και είμαι από τους τυχερούς που βρέθηκαν εκεί το περασμένο Σάββατο για να παρακολουθήσουν το θρυλικό πλέον "The Phantom of the Opera". Αφήνοντας στην άκρη το μεγαλείο της νουβέλας του Gaston Leroux, τη μοναδική μουσική του Andrew Lloyd Webber, τους καταξιωμένους θεατρικούς ηθοποιούς και τα καταπληκτικά κουστούμια και σκηνικά (η παρουσίαση της λίμνης κάτω από το θέατρο είναι μοναδική και τους αφήνει όλους με ανοιχτό το στόμα), και μόνο ο χώρος του θεάτρου σε ενθουσιάζει και σε μαγεύει με τη μεγαλοπρέπεια και το σεβασμό που αποπνέει. Ο κόσμος, που για 23 συνεχόμενα χρόνια συρρέει για να το παρακολουθήσει, σα να υποβάλλεται από το μεγαλείο του χώρου και ακολουθεί ένα συγκεκριμένο και άγραφο κώδικα συμπεριφοράς (χωρίς να υπάρχει ούτε ίχνος security μέσα στο θέατρο, παρά μόνο στην κύρια είσοδο). Αλλά και το γεγονός της ορχήστρας για τη μουσική επένδυση του έργου συμβάλλει καταλυτικά στη "δέσιμο" του κοινού στο όλο σκηνικό, μακρυά από την κρύα μουσική του play-back.

Και όταν στο τέλος όλοι αποχωρούν από το θέατρο, σχεδόν ταυτόχρονα με τις υπόλοιπες θεατρικές σκηνές του West End, και συρρέουν στα γύρω εστιατόρια (που προσφέρουν τα "after-theater menus"), αισθάνεσαι σα να συμμετέχεις σε ένα ιδιότυπο πανηγύρι (το οποίο έτσι κι αλλιώς υπάρχει επί 24ώρου βάσεως στο Λονδίνο).

Με δύο λέξεις: Μοναδική εμπειρία

Τετάρτη, Οκτωβρίου 21, 2009

Κινδυνολόγοι τεχνοφοβικοί δημοσιογραφίσκοι

Το σημερινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας αυτού του γίγαντα της δημοσιογραφίας, του Δημ. Ρίζου (που είχε παλιότερα γλυτώσει από τα θηρία, ντε), μου κέντρισε σήμερα πρωινιάτικα την προσοχή.


Μμμμ, μάλιστα, το διαδίκτυο (το... Ιντερνέτ όπως το προφέρουν) φταίει για τις αυτοκτονίες των συνανθρώπων μας που, κάτω από προσωπικές δυσκολίες και ενδεχομένως μειωμένες ψυχικές αντοχές οδηγούνται στην οδυνηρή αυτή απόφαση. Φταίει επίσης για τους παιδεραστές, την ελεύθερη διακίνηση πορνογραφικού υλικού, το φασισμό και το ρατσισμό, την ξενοφοβία, τον τζόγο (που χαρακτηρίζουν παράνομο, μιας και ο νόμιμος έχει κρατική ομπρέλα), τις οικονομικές απάτες με πιστωτικές κάρτες και τόσα άλλα κακά της μοίρας μας. Τα οποία πριν από την έλευση του σατανικού Ιντερνέτ προφανώς ήταν έννοιες άγνωστες για την κοινωνία μας...

Θα μου πεις τι κάθομαι και ασχολούμαι. Απλά χαλιέμαι τζάμπα και βερεσέ. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι όλοι εμείς που χρησιμοποιούμε το Ίντερνετ ως μέσο δουλειάς και παραγωγής ξέρουμε ότι αυτά είναι παπαριές. Τι γίνεται όμως με όσους θέλουν να ασχοληθούν για να δουν τι είναι αυτό το Ίντερνετ, το οποίο δεν το έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ, ίσως επειδή δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ υπολογιστή, και το μόνο που λαμβάνουν είναι τεχνοφοβικές και οπισθοδρομικές απόψεις μέσω όλων αυτών των άσχετων και επικίνδυνων λιβελογράφων;

Ουστ καραγκιόζηδες...

Τρίτη, Οκτωβρίου 20, 2009

Ιέρο

Και σήμερα όπως τότε...
Ιέρο από τα παλιά

Παρασκευή, Οκτωβρίου 16, 2009

Ένα πλήρως ψηφιακό χωριό

Εκεί που ο ΟΤΕ και οι υπόλοιποι εναλλακτικοί πάροχοι δεν "μπορούν" να φτάσουν για να προσφέρουν την αυτονόητη ευρυζωνικότητα, αρκεί μερικές φορές το μεράκι και η (αυτο)οργάνωση της τοπικής κοινωνίας (τα αυτονόητα δηλαδή) και η αξιοποίηση Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων (που συνήθως οι τοπικοί άρχοντες αγνοούν ή σνομπάρουν και η κεντρική πολιτική ηγεσία δεν προωθεί και επικοινωνεί) για να συντελεστούν "μικρά" θαύματα (τα οποία βεβαίως στο εξωτερικό περιλαμβάνονται πλέον στα βασικά αγαθά που προσφέρονται στους πολίτες).

Το μικρό χωρίο Άγιος Νικόλαος Βοΐών στη νότια Λακωνία αποτελεί τέτοιο τρανό παράδειγμα κοινωνίας που, ενεργώντας χωρίς "άνωθεν" βοήθειες, έχει πλέον να περηφανεύεται για το γεγονός ότι παρέχεται σε όλους του κατοίκους δυνατότητα ασύρματης πρόσβασης στο Internet. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν λίγο μεράκι από 2-3 "γνώστες" και η αξιοποίηση του προγράμματος Rural Wings. Και τώρα πλέον είναι όλο και περισσότεροι στο χωριό οι γνώστες (και κοινωνοί) των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών: 27 hot-spots στο χωριό (και αυξάνονται), ιστοσελίδα του χωριού, λογαριασμό στο Facebook, streaming για τις εκδηλώσεις τους, web-cam για να παρακολουθούν το λιμανάκι τους (για κακοκαιρίες), οnline μετεωρολογικός σταθμός.

Και το καλύτερο; Διαδραστικούς πίνακες για τις τάξεις του Δημοτικού τους σχολείου, ενώ ετοιμάζονται να αγοράσουν laptops σε όλους τους μαθητές του χωριού (και όχι μόνο για τους μαθητές της 1ης Γυμνασίου).

Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη (αυτο)οργάνωση. Το άρθρο είναι κατατοπιστικό...

Παρασκευή, Οκτωβρίου 09, 2009

Sand animation

Είναι μερικές φορές που τα λόγια περιττεύουν και η δύναμη της εικόνας είναι καταλυτική. Η ιστορία ξετυλίγεται πάνω στην άμμο από τα "μαγικά" χέρια της Ксения Симонова (Kseniya Simonova), ιστορία μιας περιόδου από τις πιο σκοτεινές στιγμές της ανθρώπινης πορείας. Και δυστυχώς τόσες και τόσες φορές έχει επαναληφθεί σα φάρσα.


Υ.Γ.
Η Sinonova με το συγκεκριμένο έργο της κέρδισε στo "Ukraine's Got Talent (Україна має талант)" και σύμφωνα τουλάχιστον με τα σχόλια στο youtube έκανε όλη την Ουκρανία να δακρύσει, ειδικά καθώς η αρχική μουσική υπόκρουση αναφέρεται στην καταστροφή και στους νεκρούς της Ουκρανίας στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Δευτέρα, Οκτωβρίου 05, 2009

Κ.Ο.Τ.Ε.Σ. ... τσιμπητό

Ίσως πρόκειται για τον πλέον ευρηματικό τίτλο κόμματος τα τελευταία 20 χρόνια: Κ.Ο.Τ.Ε.Σ., Καπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την Εικαστική Συγκρότηση. Κατάφεραν και το... τσίμπησαν το 0,02%.

Κ.Ο.Τ.Ε.Σ.

Υ.Γ.
Η κορυφαία ατάκα του αρχηγού τους σε συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία: "Τον καπνό που αναπνεύσαμε από την πυρκαγιά στην Αττική επί 4 ημέρες δεν τον αναπνέει ο παθητικός καπνιστής ούτε σε 70 χρόνια".

Παρασκευή, Οκτωβρίου 02, 2009

Γήπεδο Λεβαδειακού = Emirates ;

Τιμή εισιτηρίου του αγώνα Λεβαδειακός-Ολυμπιακός: 35€
Τιμή εισιτηρίου του αγώνα Arsenal-Ολυμπιακός: 37€

Και στις δύο περιπτώσεις η τιμή αφορά τις θύρες των οπαδών του Ολυμπιακού.

Εκτός και εάν στην τιμή του εισιτηρίου του αγώνα στη Λιβαδειά συμπεριλαμβάνονται τα σουβλάκια και τα μεταφορικά, αυτό σημαίνει μάλλον ότι το γήπεδο του Λεβαδειακού δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από το Emirates.

Πέμπτη, Οκτωβρίου 01, 2009

Θεατές προεκλογικών συγκεντρώσεων

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει για ποιο λόγο εξακολουθεί να υπάρχει κόσμος που τρέχει σε προεκλογικές συγκεντρώσεις (με αυτοκόλλητα, σημαίες και όλα τα παρελκόμενα); Το αντιλαμβάνομαι μόνο για τα μικρά κόμματα (που δεν έχουν τον απαραίτητο χρόνο προβολής στα media), αλλά ειδικά για τα δύο μεγάλα; Και τι καινούριο θα ακούσει κανείς στις συγκεντρώσεις αυτές;

Άβυσσος η ψυχή του οπαδού-ψηφοφόρου

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 29, 2009

Συγκέντρωση σχολικών ειδών για τα παιδιά

Έστω και καθυστερημένα, προωθώ το παρακάτω Δελτίο Τύπου από το "Χαμόγελο του Παιδιού"...

«Αγοράζοντας ένα βιβλίο, ένα τετράδιο ή ένα στυλό για το παιδί σου, σκέψου και το παιδί που δεν έχει αυτή τη δυνατότητα»

«Ένα στα τέσσερα παιδιά στην Ελλάδα ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας»

Αυτά τα παιδιά πώς θα αποκτήσουν τα απαραίτητα για το σχολείο; O Eθελοντικός Οργανισμός για τα Παιδιά «Το Χαμόγελο του Παιδιού» δεν μπορεί να αγνοήσει το πρόβλημα. Γι' αυτό λοιπόν, όπως κάθε χρόνο, ξεκινάει μία πανελλαδική εκστρατεία συγκέντρωσης σχολικών ειδών για τα παιδιά των οποίων οι οικογένειες δεν μπορούν να αντέξουν το οικονομικό βάρος των σχολικών απαιτήσεων.

Είδη που χρειάζονται τα παιδιά:

Tετράδια (μπλε και χρωματιστά), Σχολικές τσάντες, Σχολικοί άτλαντες (γεωγραφικοί και πολιτικοί), Ακουαρέλες, Τέμπερες, Μπλοκ ζωγραφικής, Μαρκαδόρους, Ξυλομπογιές, Μολύβια, Στυλό, Γόμες, Ξύστρες, Πινέλα, Παλέτες, Τετράδια μουσικής, Κασετίνες, Ντοσιέ (μικρά και μεγάλα), Φύλλα ανταλλακτικά, Φακέλους με αυτιά, Χαρτί Α4, Διαφάνειες, Χαρτόνια, Κόλλες γλασέ, βελουτέ, οντουλέ, UHU, Χαρτί μιλιμετρέ, Πλαστελίνες, Διάφανο αυτοκόλλητο για ντύσιμο βιβλίων, Ετικέτες, Γεωμετρικά όργανα, Ψαλιδάκια

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να νοιώσει κανένα παιδί μειονεκτικά απέναντι στα άλλα παιδιά, να βρεθεί στη δύσκολη θέση να δικαιολογηθεί στο δάσκαλό του γιατί δεν έχει τα απαραίτητα για το μάθημα και, το σπουδαιότερο, να μην μπορεί να αποδώσει στο μάθημα ανάλογα με τις δυνατότητες του γιατί δεν έχει τα απαιτούμενα.

Τα σημεία συγκέντρωσης των σχολικών ειδών είναι τα εξής:

Αθήνα - Στουρνάρη 16 - Τηλ. 210 3306140
Καρέας - Δάφνης 2 & Λ. Ι. Καρέα - Τηλ. 210 7609550
Νίκαια - Αργυρουπόλεως 9 & Aνω Τζουμαγιάς - Τηλ. 210 4256040
Περιστέρι - Τεμπών - Δημητροκάλη και Δραγούμη 4 - Τηλ. 210 5785820
Μαρούσι - Πανός 25 - Τηλ. 210 8026021
Μελίσσια - Τέρμα Βιτσίου - Τηλ. 210 8040918
Αρχαία Κόρινθος - Θέση «Θέατρο» - Τηλ. 27410 32628
Πάτρα - Σολωμού 121 - Τηλ. 2610 332499
Πύργος - Αραχώβης 3 - Τηλ. 26210 81040
Κέρκυρα - Χαμηλή Μαγουλάδων - Τηλ. 26630 51755
Θεσσαλονίκη - Εγνατίας 82 - Τηλ. 2310 250160
Χαλκίδα - Αβάντων 65 - Τηλ. 22210 79788
Κυλλήνη - Πύργος Ηλείας - Τ.Κ. 27068 Τηλ. 26230 93933
Κέντρο Στήριξης - Γκλιάτη 2 - Τηλ. 210 6095844
Φοίνικας Καλαμαριάς - Εθνικής Αντιστάσεως & Θησέως - Τηλ. 2310 383141
Τρίπολη - Ελευθερίου Βενιζέλου 22 - Τηλ. 2710 234154


Υ.Γ.

ακόμα καλύτερα θα είναι αν αγοραστούν σχολικά είδη από τη Unicef και δοθούν στο Χαμόγελο του Παιδιού. Διπλό το όφελος...

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 28, 2009

Μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος;

Διάλογος στην είσοδο υπόγειου πάρκιν πολλών επιπέδων στα κεντρικά γραφεία μεγάλης-τεράστιας πολυεθνικής εταιρίας (στην οποία έχουμε πάει 4 άτομα με το υπηρεσιακό βανάκι για μία συνάντηση):
- Καλημέρα. Έχουμε συνάντηση με τον τάδε κύριο.
- Ωραία, θα πάτε στο 4ο υπόγειο.
- Χωράει το βανάκι;
- Ναι, εδώ μπαίνουν ακόμα και τζιπ.

Ξεκινάμε, κατεβαίνουμε τα 2 πρώτα επίπεδα, όλα καλά. Στο 3ο μας φαίνεται ότι σα να χαμήλωσε το ύψος στα οριζόντια δοκάρια στην αρχή και το τέλος της ράμπας καθόδου, αλλά και πάλι περνάμε χωρίς πρόβλημα. Στη ράμπα μεταξύ 3ου και 4ου επιπέδου έρχεται το σοκ. Στο οριζόντιο δοκάρι στην είσοδο της ράμπας καθόδου βρίσκει η οροφή στο τελευταίο μισό μέτρο (προς τα πίσω). Και μέχρι ο οδηγός μας να φρενάρει, είχαμε περάσει το δοκάρι και πλέον είχαμε μείνει ουσιαστικά κολλημένοι στη ράμπα καθόδου.

Για να βγάλουμε τελικά το βανάκι αναγκαστήκαμε να ξεφουσκώσουμε (σχεδόν 50%) τα πίσω λάστιχα και μπήκαν μέσα στο βαν 5 άτομα (4 + 1 τεράστιος :-) ώστε να καθήσει επαρκώς... Και η απορία παραμένει: δεν μπορούσαν να βάλουν πινακίδα που να προσδιορίζει το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος; Ή ακόμα καλύτερα να έχουν στην είσοδο του πάρκιν κρεμασμένη πλαστική μπάρα που να προσδιορίζει ποιο είναι αυτό;

Και μετά μάς φταίει μόνο το δημόσιο...

Υ.Γ.
δεν αναφέρω το όνομα της εταιρίας γιατί την παράλειψη-αβλεψία της θα την πληρώσει ο παρκαδόρος

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 25, 2009

Ψηλά στον ουρανό

Κάθε ταινία της Pixar είναι πάντα (ή σχεδόν πάντα) αυτό που λέμε peace-of-art. Κάποιες δε από αυτές τις ταινίες πραγματικά άφησαν εποχή με το ευρηματικό τους σενάριο, τα καταπληκτικά γραφικά και τα συναισθήματα που σου δημιουργούσαν. Το "Monsters, Inc." είναι έως σήμερα ίσως η κορυφαία τους ταινία, ενώ ο "Ratatouille" είναι μια ρομαντική ταινία που μας διεγείρει γαστριμαργικά. Από χθες το βράδυ, στο top-3 των ταινιών της Pixar προσωπικά βάζω και τη νέα τους ταινία, "Up".

Παρακάμπτοντας το γεγονός ότι ο πρωταγωνιστής παππούλης είναι φτυστός ο Ζάχος Χατζηφωτίου (σιχαμερό άτομο), η ταινία είναι γεμάτη συναίσθημα, γέλιο, έξυπνα σχεδιασμένους χαρακτήρες και πολύ καλούς διαλόγους. Και σίγουρα ξυπνάει μέσα μας αναμνήσεις από την παιδική μας ηλικία και τις περιπέτειες που θέλαμε και ονειρευόμασταν να ζήσουμε.

Μην τη χάσετε. Κατάλληλη για μικρά και μεγάλα παιδιά... :-)

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 24, 2009

Οι U2 στην Αθήνα το 2010!

Τρέλλα!!! Μετά από 13 ολόκληρα χρόνια (28/8/1997 στο Leeds) θα τους ξαναδώ live στο ΟΑΚΑ.

Υποκρισία και κρυφτό πίσω από το δάχτυλό μας

Έχουμε και λέμε:
1. ο Μέλμπεργκ είναι μόλις μισό μέτρο από την μπάλα και σαφώς δεν έχει πρόθεση (πηγαίνει η μπάλα στο χέρι και όχι το χέρι στην μπάλα). Είναι από τις φάσεις που δίνεται και δε δίνεται το πέναλτι. Ξεκάθαρη φάση πέναλτι είναι η φάση της περασμένης Κυριακής στο ΠΑΟ-Άρης.
2. ο Μπλάνκο είναι οφσάιντ στην ισοφάριση, αλλά για αυτό το θέμα όλοι μούγκα (Nova, αντιολυμπιακές κιτρινοπράσινες φυλλάδες).
3. η διαιτησία στην Ελλάδα είναι ένα μάτσο σκατά αλλά και στην Ευρώπη έτσι είναι (ακόμα και στο Champions League πολύ συχνά πέφτει χειρουργείο αλλά εκεί... όλοι κότες). Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι στην Ευρώπη δεν ασχολούναι με τη διαιτησία αλλά με τις ομάδες τους. Εδώ χάνουμε το δάσος (ανύπαρκτες ομάδες, με ανύπαρκτα συστήματα και μηδενική ταχύτητα) και κρυβόμαστε (για να κρύψουμε και το χάλι μας) πίσω από το δάκτυλό μας.
4. επιτέλους Τόρο. Ένα χρόνο τώρα ήταν εξαφανισμένος..
5. η ομάδα φωνάζει ότι έχει τρανταχτά κενά και έλλειψη αυτοματισμών. Υπάρχει τρόπος να μην πάμε στο Emirates;

Α, μην το ξεχάσω. Είμαι περίεργος να ακούσω τι θα πει ο Καραλής. Προχθές είπε ότι αλλοίωση αποτελέσματος έχουμε στο ΠΑΟ-Άρης, όπου η φάση έγινε στο 90, και όχι όταν μια αντίστοιχη φάση για πέναλτι γίνεται πολύ νωρίς, γιατί τότε υπάρχει επαρκής χρόνος να γυρίσει το παιχνίδι. Θέλω να δω τι θα πει σήμερα...

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 15, 2009

Πάει κι αυτός

Τον τελείωσε ο μέγας πάνσοφος κριτής. Αλλά η ουσία παραμένει: η ομάδα είναι γυμνή αριστερά (Τζόλε-Λέτο), οργανωτικά (Μπελούτσι), επιθετικά (Ντάρκο). Α, και ο Ντάρμπι είναι πάλι τραυματίας.

Υ.Γ.
Άραγε ο μέγας πάνσοφος κριτής πότε θα κρίνει τον εαυτό του;

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 10, 2009

Ανατολικά τσι Κρήτης

Στην αρχή λες "τρεις βδομάδες είναι καλά: ξεκούραση, ησυχία, μπάνια, καλό φαγητό, καταπληκτικές θάλλασες, η παρέα της γιαγιάς και οι ιστορίες της, οι βόλτες στο περβολάκι της". Και μετά συνειδητοποιείς ότι τελικά είναι λίγες οι μέρες αυτές για να απολαύσεις τις ομορφιές "ανατολικά τσι Κρήτης", και λες "του χρόνου ίσως λίγες επιπλέον μέρες".


Η βεράντα μας με θέα στο Λιβυκό πέλαγοςΜε ορμητήριο τον Άνω Πεύκο, νότια του Ηρακλείου, βρίσκεσαι ίσως στο ιδανικό σημείο για να έχεις πρόσβαση σε όλα τα νότια παράλια των νομών Ηρακλείου και Λασιθίου (βόρεια είναι οι "Ούνοι-ουγκ", μονίμως μεθυσμένοι, άσε που Ιούλιο και Αύγουστο φυσάει τόσο το μελτέμι που δεν μπορείς να ευχαριστηθείς τις παραλίες). Στα 785 μέτρα υψόμετρο, μέσα στο πράσινο των λιόδεντρων και του πεύκου, ήσυχο, με καταπληκτική θέα προς το Λυβικό πέλαγος, μόλις 20 λεπτά δρόμο (15 χλμ) από τη θάλασσα, είναι το ιδανικό μέρος για ξεκούραση στις διακοπές. Το τεράστιο αιωνόβιο πλατάνι με την παχιά σκιά και τη βρύση από κάτω σε προκαλεί να καθήσεις εκεί με τις ώρες. Βόλτα προς την εκκλησία του Αϊ-Γιώργη στο τέρμα του χωριού, και μετά στο περιβολάκι της γιαγιάς για να μαζέψουμε τομάτες, ξυλάγγουρα, φασολάκια Συμιανά, κολοκυθάκια, μπάμιες. Και κάθε 15 του Αυγούστου, το γλέντι στην αυλή μας με τη γιαγιά, τους θείους και τους φίλους, το Νίκο να παίζει μπουζούκι και εμάς να σιγοντάρουμε. Και από πάνω μας ο Ομαλός. Το πανέμορφο οροπέδιο, περηφάνια κάθε Λασιθιώτη.

η παραλία στο Μύρτος - http://myrtos.deviantart.comΜόλις 20 λεπτά με το αυτοκίνητο, με κατεύθυνση προς Ιεράπετρα, η πρώτη παραλία που συναντάει κάποιος είναι στο γραφικό Μύρτος (το άλλο μας ορμητήριο, στο σπίτι της δεύτερης γιαγιάς μας), με το μόλο πάνω από την παραλία με τις ταβέρνες και τα καφέ. Απαραίτητη η επίσκεψη στην "Αύρα" για καφεδάκι και τάβλι και μετά στην παραλία - με Γαλάζια Σημαία. Και εκεί μπροστά σου ξανοίγεται το Λυβικό πέλαγος. Αλίμονο μόνο μην σε πιάσει ο Λίβας. Τότε όλοι μένουν στα σπίτια τους, καθώς ο ζεστός υγρός αέρας απλά δεν αντέχεται...

Και στη μέση του ορίζοντα, στο βάθος και λίγο ανατολικά από το Μύρτος βρίσκεται το νησί Χρυσή ή Γαϊδουρονήσι. Το ένα και μοναδικό τροπικό νησί της Ευρώπης. Μακρόστενο (5 χλμ. μήκος και 1 χλμ. πλάτος), σχεδόν επίπεδο και πανέμορφο, με ένα καταπληκτικό δάσος κέδρων και απίστευτη παραλία με κρυστάλλινα νερά, χρυσή άμμο και κοχύλια. Κάποτε μάλιστα ήταν σχεδόν όλο το νησί καλλυμένο με κοχύλια. Με το καραβάκι απέχει μόλις 45 λεπτά από την Ιεράπετρα και καθημερινά υπάρχουν δύο δρομολόγια (10 το πρωί με επίστροφή στις 4 το απόγευμα, και 11:30 το πρωί με επιστροφή στις 5:30 το απόγευμα). Αν και το εισιτήριο είναι πραγματικά ακριβό (25 ευρώ το άτομο), πραγματικά αξίζει-επιβάλλεται η εκδρομή αυτή, αρκεί να μη φυσάει βοριάς! Επειδή η παραλία είναι βόρεια, αν φυσάει πάνω από 3 μποφώρ καλύτερα να αποφύγετε να πάτε (ένα τηλ. στο λιμεναρχείο μια μέρα πριν θα βοηθήσει).

Η νήσος Χρυσή με τους κέδρουςΣτην Ιεράπετρα (ή Γεράπετρα) αξίζει η βραδυνή βόλτα στο λιμάνι, με τις καφετέριες και τα μπαράκια παρεταγμένα στη σειρά, να προσφέρουν ό,τι κοκταίηλ ποτών μπορεί να φανταστεί κανείς (θυμίζοντας μάλιστα έντονα δεκαετία 80 και εποχή της ντίσκο :-). Και το βράδυ, επίσκεψη στο σουβλατζίδικο "Λέων" με το καλύτερο τυλιχτό σουβλάκι της πόλης. Όποιος φάει πίτα με γύρο στην Κρήτη θα καταλάβει αμέσως ότι αυτό που μας σερβίρουν ως πίτα με γύρο στην υπόλοιπη Ελλάδα είναι πραγματικά πολύ λίγο. Εκεί η τυλιχτή έχει ολόκληρη μερίδα γύρο και κοντα μία μερίδα πατάτες, και πρέπει να συνοδεύεται με σως από γιαούρτι. Άλλο πράγμα...

Ανατολικά της Ιεράπετρας υπάρχουν στη σειρά μερικές καταπληκτικές παραλίες: Κουτσουνάρι, Αγιά Φωτιά, Αχλιά, Μαύρος Κόλυμπος, Μακρυγιαλός, Καλό Νερό. Όλες με καταγάλανα νερά, ήσυχες και καθόλου δήθεν. Αλλά και δυτικά μπορεί κανείς να συναντήσει εξίσου καλές θάλασσες σε γραφικά χωριουδάκια: Μύρτος, Τέρτσα, Ψαρή Φοράδα, Άρβη, Τσούτσουρος. Με τη διαφορά ότι από τον κεντρικό δρόμο, την επαρχιακή οδός Ιεράπετρας - Βιάννου (με εξαίρεση το Μύρτος) απέχουν κάμποσα χλμ. με πολλές στροφές που κάποιους μπορεί να τους κουράζουν.

Μάταλα - Ο βράχος με τις σκαμμένες σπηλιές, το πρώην Ρωμαϊκό νεκροταφείοΚαι πιο δυτικά (περίπου 1,5 - 2 ώρες από την Ιεράπετρα, νότια στο νομό Ηρακλείου) βρίσκονται τα Μάταλα. Πανέμορφη παραλία, την οποία αξίζει κανείς να επισκεφτεί για να δει τις σπηλιές (το Ρωμαϊκό Νεκτοταφείο) σκαμμένες στο βράχο, οι οποίες τη δεκαετία του '70 έγιναν γνωστές από τους χίππις που έμεναν εκεί. Α, και από τη Ρένα Βλαχοπούλου :-) Άλλωστε, ένα σύνθημα στο βράχο μας το θυμίζει: "Ζήτω η Ρένα Βλαχοπούλου"... Καλό είναι και το φαγητό στα εστιατόρια πίσω από την παραλία, παρόλο που πάντα μου τη σπάνε οι κράχτες έξω απ΄τα εστιατόρια.

Βόρεια του νομού Λασιθίου πρέπει κανείς να ξοδέψει απαραίτητα λίγο από το χρόνο του στον Άγιο Νικόλαο (ή απλά Άγιο), με τη γνωστή λίμνη δίπλα στη θάλασσα (ενώνεται με αυτή με ένα στενό πορθμό μήκους μόλις 10-20 μέτρων). Ανατολικά του Αγίου Νικολάου, με κατεύθυνση προς Σητεία, βρίσκεται το Ίστρο με τους πανέμορφους κόλπους με τα γαλανά νερά και τη χρυσή άμμο (όλες οι παραλίες του έχουν Γαλάζια Σημαία) και λίγο μετά είναι η Παχιά Άμμος. Ως χωριό δε λέει και κάτι το ιδιαίτερο αλλά η παραλία του σε φτιάχνει.

Ακολουθώντας το δρόμο στη βόρεια μεριά του Λασιθίου, και αφού περάσουμε τη Σητεία μετά από μια πραγματικά κουραστική διαδρομή με πολλές στροφές και δύσκολο δρόμο, αποζημιωνόμαστε από την εικόνα που αντικρύζουμε στο Βάι με το φοινικοδάσος του. Οι φοίνικες που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα συνθέτουν ένα μαγικό σκηνικό, το οποίο μπορείς να το απολαύσεις από τις ταβέρνες που είναι λίγο πιο ψηλά στο βράχο. Ο θρύλος λέει ότι κάποτε Άραβες πειρατές βγήκαν στην παραλία στο Βάι και πέταξαν τα κουκούτσια από τους χουρμάδες που έτρωγαν. Ε, από αυτούς τους σπόρους φύτρωσαν 5000 φοινικόδεντρα. Ευλογημένος τόπος...

Πηγαίνοντας από Άγιο Νικόλαο προς Ηράκλειο, και αφού περάσουμε (και δεν ακουμπήσουμε) τα Μάλια και τη Χερσόνησο (όπου όλοι είναι υπεύθυνοι για το χάλι με τους Άγγλους -δήθεν- τουρίστες), λίγο πριν την Αλικαρνασσό Ηρακλείου συναντάμε το χωριό Κοκκίνη Χάνι. Αξίζει μιά στάση στην ταβέρνα "Κύμα" για μπάνιο στην παραλία ακριβώς κάτω από την ταβέρνα και μετά για φαγητό (καταπληκτικά μπιφτέκια...). Αν είναι βράδυ, τότε απαραίτητα καθίστε για Κινέζικο στο "Pan Asia" (ίσως από τα καλύτερα Κινέζικα εστιατόρια στην Ελλάδα), ακριβώς απέναντι από το "Κύμα". Για Κινέζικο επίσης (μιας και το έφερε η κουβέντα) προτείνω και το "Deng Bogun" στις Γούβες (λίγο πριν του Κοκκίνη).

Στο Ηράκλειο, μια βόλτα στην κρήνη του Μοροζίνι (ή λιοντάρια) είναι απαραίτητη. Πρώτα τυλιχτό σουβλάκι στη "Θράκα", μετά για μπουγάτσα στις "Φυλλοσοφίες" και στη συνέχεια για καφέ στο πεζόδρομο της οδού Χάνδακος, στην καταπληκτική "Ουτοπία". Μαζί με το καφέ σου φέρνουν έναν δίσκο διπλό ή και τριπλό γεμάτο με ένα σωρό διαφορετικά μπισκότα! Η μουσική του, απλά μοναδική.

Μετά το Ηράκλειο (με κατεύθυνση προς Ρέθυμνο) πολύ καλές παραλίες είναι στο Παλαιόκαστρο, στην Αγία Πελαγία και στο Μπαλί. Το τελευταίο αποτελείται ουσιαστικά από 3-4 γραφικούς κολπίσκους με πεντακάθαρα νερά και γραφικά ταβερνάκια σχεδόν πάνω στο κύμα.

Φυσικά, δεν είναι δυνατόν να επισκεφτεί κανείς τους νομούς Ηρακλείου και Λασιθίου και να μην αφιερώσει μία ολόκληρη ημέρα για να επισκεφτεί τα Ανάκτορα της Κνωσσού και το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, με τα τόσα και τόσα καταπληκτικά εκθέματα (το δίσκο της Φαιστού, τα ταυροκαθάψια, τη θεά των όφεων, τη χρυσή μέλισσα, τη σαρκοφάγο της Αγίας Τριάδας και τόσα άλλα). Στα Ανάκτορα συστήνεται η απογευματινή επίσκεψη, γιατί το πρωί οι συνθήκες λόγω ήλιου και ζέστης το καλοκαίρι είναι δύσκολες. Επίσης, είναι απαραίτητο να νοικιάσετε ξεναγό, ξαθώς υπάρχουν τόσα πολλά που αξίζει να δείτε και να ακούσετε για το μεγαλείο του Μινωικού Πολιτισμού.

Στο δρόμο προς τα Μάταλα βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος του Ανακτόρου της Φαιστού, το δεύτερο από τα τέσσερα σημαντικά κέντρο του Μινωικού Πολιτισμού μετά την Κνωσσό. Τα υπόλοιπα δύο ήταν η Ζάκρος (στο Ανατολικό άκρο του Λασιθίου, λίγο πιο κάτω από το Βάι) και τα Μάλια. Μια στάση στη Φαιστό επίσης αξίζει τον κόπο.

Υπάρχουν τόσα μέρη να δει κάποιος στην Ανατολική Κρήτη ποπυ δε μπορούν να περιγραφούν σε ένα και μόνο post. Υπάρχουν όμως και τόσα πολλά να... γευτεί κανείς! Από πού να ξεκινήσεις και πού να καταλήξεις. Τα αγαπημένα μου:

Πιταριστή πίτα της γιαγιάς για πρωινό, με ξυνή μυζήθρα και μέλι
  • πιταριστές πίτες με ξυνή μυζήθρα και μέλι (για καταπληκτικό πρωινό). Οι καλύτερες είναι της γιαγιάς μας (αν δεν παινέψεις το σππίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει)
  • χοχλιοί μπουμπουριστοί με δεντρολίβανο, κρητικό λάδι και ξύδι (πρώτα γλύφεις το χοχλιό και μετά βγάζεις το ψαχνό και το τρως)
  • στάκα, η τσίπα από το κατσικίσιο γάλα, η οποία μένει στην επιφάνεια σα κρούστα όταν το βράσεις (μπουκιά και 1000 θερμίδες, και ας μη μιλήσουμε για χοληστερίνες :-)
  • ντάκος με τριμμένη ντομάτα, λάδι και μυζήθρα
  • γαμοπίλαφο (ζεστό, σχεδόν καυτό, μαζί με ζυγούρι)
  • απάκι (καπνιστό χοιρινό κρέας)
και τόσα άλλα.

Του χρόνου πάλι...

Παρασκευή, Αυγούστου 07, 2009

Χαζοθείος ξανά (part IV)

Χαρούμενος χαζοθείος version 4 εδώ και λίγα λεπτά, πάλι από το small-bro.
Να σας ζήσει η μπεμπούλα, Bill :-)

Τρίτη, Αυγούστου 04, 2009

Ωράριο εξυπηρέτησης κοινού: 09:00-13:00

Ώρα 8:20 το πρωί στο Δήμο Ζωγράφου, όπου πάω να πάρω πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης, και πέφτω πάνω στην ανακοίνωση έξω από το γραφείο του Δημοτολογίου: "Το γραφείο θα εξυπηρετεί το κοινό καθημερινά 09:00-13:00 (ΦΕΚ xxxx -δεν το συγκράτησα δυστυχώς)". Το γεγονός ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι είναι ήδη στην εργασία τους στις 9 το πρωί δε φαίνεται να απασχολεί το Δήμαρχο Ζωγράφου, όπως άλλωστε και ένα σωρό άλλα θέματα του ταλαίπωρου Δήμου μου (εκτός ίσως από όσα ζητήματα αφορούν σε τσιμεντάρισμα των ήδη ελάχιστων ελεύθερων και πράσινων χώρων της περιοχής).

Υ.Γ.
[1] όταν επιχείρησα να φωτογραφήσω την ανακοίνωση, ώστε να βάλω και τη φωτογραφία στο blog, οι υπάλληλοι με απέτρεψαν (ίσως γιατί έτσι χαλούσα τη μακαριότητα στην οποία βρισκόντουσαν πρωί πρωί με την εφημερίδα στο χέρι)...
[2] τελικά εξυπηρετήθηκα από τα ΚΕΠ, αν και έτσιο αναγκάστηκα να πάω δύο φορές εκεί (μία για την αίτηση και μί αγια την παραλαβή του πιστοποιητικού). Αλλά τουλάχιστον πήγα την ώρα που με βόλευε

Παρασκευή, Ιουλίου 24, 2009

Νέος οδηγός για τα μεταλλαγμένα από την Greenpeace

Η Greenpeace παρουσίασε στο site της τον νέο και ανανεωμένο οδηγό καταναλωτών για τα μεταλλαγμένα προϊόντα, με σκοπό (όπως αναφέρεται και στην ανακοίνωσή της):

"να αποτυπώσει διεξοδικά και με περισσότερη λεπτομέρεια τη στάση των εταιρειών παραγωγής ζωικών προϊόντων απέναντι στη χρήση μεταλλαγμένων ζωοτροφών. Στo Νέο Οδηγό Καταναλωτών οι εταιρείες κατατάσσονται σε διαβαθμίσεις οι οποίες προέκυψαν άμεσα από τις απαντήσεις τους στο ερωτηματολόγιο της Greenpeace,
και βασίζονται κυρίως στα παρακάτω κριτήρια:

• Πιστοποιητικά από Φορέα Ελέγχου και Πιστοποίησης για τη χρήση μη μεταλλαγμένων στις ζωοτροφές
• Πιστοποιητικά και Γραπτές Εγγυήσεις που αποδεικνύουν τη χρήση μη μεταλλαγμένων ζωοτροφών για το σύνολο των παραγόμενων προϊόντων
• Αναλύσεις από Διαπιστευμένα Εργαστήρια για μεταλλαγμένα και συχνότητα των αναλύσεων
• Πρόθεση να αποτυπωθεί στη συσκευασία του τελικού προϊόντος η χρήση μη μεταλλαγμένων ζωοτροφών"

Greenpeace sto GMOSΗ έκδοση του οδηγού με ημερομηνία 1/7/2009 είναι διαθέσιμη εδώ και περιλαμβάνει τις κατηγορίες Φρέσκο Γάλα, αβγά, κοτόπουλα, αλλαντικά και ψάρια.

Για να ξέρουμε τι (μας πλασάρουν και) τρώμε...

Πέμπτη, Ιουλίου 23, 2009

blog.coby.gr: Νέα διεύθυνση στο μαγαζί

Μετά από καιρό που το σκεφτόμουν, πήρα την απόφαση και απέκτησα το δικό μου domain: coby.gr, μιας και πάντα από τότε που με θυμάμαι στο Δημοτικό, όλοι στην παρέα με φωνάζανε coby. Δεν ξέρω (ή δε θυμάμαι) πώς προέκυψε, αλλά μου άρεσε.

Έτσι, από σήμερα το μαγαζί θα λειτουργεί στη νέα του διεύθυνση: http://blog.coby.gr

Τρίτη, Ιουλίου 07, 2009

Scorpions - Βασίλης: A night to remember

Ήταν ίσως η καλύτερη συναυλία των Scorpions στην Ελλάδα. Με όλα τα ιστορικά μέλη επί σκηνής.

Απόκομμα εισιτηρίου
Με τον Uli Jon Roth ακόμα παιδί των λουλουδιών (τον πρώτο ουσιαστικά lead quitarist του συγκροτήματος, στα χρόνια του οποίου οι Scorpions έπαιξαν καταπληκτική hard rock, ενώ με την αποχώρησή του το 1977 άλλαξε εντελώς ο ήχος στις κιθάρες τους) να δίνει απίστευτα σολαρίσματα (όσο έπαιζε δεν έχω τραβήξει ούτε βίντεο ούτε φωτογραφία).

Με τον Michael Schenker σε κέφια να ξεσηκώνει όλο το γήπεδο (μετά την αρχική μας έκπληξη) όταν έπαιξε το περίφημο Doctor doctor των UFO. Με τους Rudolph Schenker και Matthias Jabs να ξεσηκώνουν (όπως πάντα) όλο τον κόσμο με τη σκηνική τους παρουσία. Με τον Klaus Meine πάντα εκεί με την καταπληκτική του φωνή. Και με το εκπληκτικό πεντάλεπτο σόλο του James Kottak, του ντράμερ, ο οποίος κάποια στιγμή έπαιξε ταυτόχρονα (στα ίδια ντραμς) με μια γυναίκα (για την οποία ψάχνοντας ανακάλυψα σήμερα ότι είναι μάλλον η γυναίκα του, Athena Kottak, επίσης ντράμερ και αδερφή του Tommy Lee). Με τον Herman Rarebell να είναι και αυτός εκεί, αν και με πολύ μικρή (χρονικά) παρουσία (στο πεντάλεπτο που έπαιξε ντραμς τον τραβούσε με κάμερα ο Kottak!).

Και φυσικά μαζί με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Με τον οποίο τραγούδησαν μαζί το Holiday και σηκώθηκε όλο το γήπεδο στο πόδι. Με τον Βασίλη να παίζει (επιτέλους) πάλι μαζί για μιάμιση ώρα επί σκηνής με το Χριστόφορο Κροκίδη (που προσωπικά θεωρώ ότι μαζί με τον Ασκληπιό Ζαμπέτα είναι οι καλύτεροι Έλληνες ροκ κιθαρίστες τα τελευταία 20 χρόνια). με το Βασίλη λίγο ριγμένο ίσως (λόγω του ονόματος των Scorpions) καθώς του άξιζε πολύ μεγαλύτερη ένταση του ήχου όσο έπαιζε. Αλλά χαλάλι :-) Ο Παπακωνσταντίνου ήταν για μια ακόμα φορά καταπληκτικός. Πέρα από το "σώσε" που έγινε στα Ελλάς, Χαιρετίσματα, Βικτώρια, Πόρτο Ρίκο και Κουρσάρο (ανάμεσα στα άλλα), ίσως η καλύτερη στιγμή του ήταν όταν έπαιξε Οι Ψυχές και οι Αγάπες. Και η φωνή του (η καλύτερη φωνή στης Ελλάδα) πάντα να σε αγγίζει μέχρι τα εσώψυχα στις μπαλλάντες του

Για πρώτη φορά η συναυλία των Scorpions είχε και στοιχεία show. Τις άλλες φορές υπήρχε μια απλή σκηνή, με το λογότυπο από πίσω. Τώρα είχαν στην πλάτη της σκηνής video wall (πολύ καλύτερα έτσι), ενώ τρεις-τέσσερις φορές ανάψαν κατά μήκος της σκηνής τεράστιες φλόγες και πυροτεχνήματα.

Άκουσα live κομμάτια για πρώτη φορά και ανατρίχιασα. Τα Robot man, Pictured Life και We'll Burn the Sky είναι από τα πλέον αγαπημένα μου (είχα τραβήξει με αυτά μεγάλο κόλλημα όταν ήμουν στο Γυμνάσιο). Στο The Zoo έγινε το έλα να δεις. Στα Wind of Change και Send Me an Angel όλο το γήπεδο τραγουδούσε μαζί τους. Στο Tease Me Please Me ανέβηκαν στη ράμπα στο πίσω μέρος της σκηνής (μπροστά από το Video wall) 6 τύπισσες που έβγαλαν μάτια με το... χορό τους. Και στο Hurricane, στο κλείσιμο της συναυλίας, απλά πανικός :-)

Κάποια στιγμή, σε ένα σολάρισμα (δε θυμάμαι γαμώτο σε ποιο κομμάτι) ο Jabs έπαιξε ακόμα και Zeppelin (την εισαγωγή του Dazed and Confused). Και πριν το Hurricane, με όλους επί σκηνής, έπαιξαν το Long Tall Sally του Little Richard.

Από όσα μπόρεσα να θυμηθώ, ακούστηκαν (τουλάχιστον) τα παρακάτω:

Robot Man
Pictured Life
We'll Burn the Sky
Speedy's Coming
Another Piece of Meat
Coast to Coast
Lovedrive
Is There Anybody There?
Holiday (ντουέτο με το Βασίλη)
Loving You Sunday Morning
The Zoo
Blackout
No One Like You
Rock You Like a Hurricane
Coming Home
Big City Nights
Still Loving You
Tease Me Please Me
Wind of Change
Send Me an Angel
Love Will Keep Us Alive

Dazed and Confused (1 λεπτό σόλο)
Doctor Doctor (UFO)

Πολύ θα ήθεα να είχα ακούσει και το He is a woman, she is a man από τα χεράκια του Roth, αλλά δεν είμαι πλεονέκτης...

Όσα μπόρεσα να τραβήξω με την κάμερα (η οποία χοροπηδούσε μαζί με όλη την αρένα) είναι παρακάτω (με χρονική σειρά).




Ο Χριστόφορος Κροκίδης στην αρχή της συναυλίας, πριν την είσοδο του Βασίλη


Χρόνια Πολλά


Οι ψυχές και οι αγάπες


Κουρσάρος


Χαιρετίσματα


Γουίλι ο νέγρος θερμαστής


Εισαγωγή για την είσοδο των Scorpions


Coming Home


The Zoo


Holiday (μαζί με το Βασίλη)


Coast to coast


Doctor doctor (UFO)


Blackout


Wind of change


Long tall Sally


Hurricane (entry only - χτυπιόμασταν σα τρελλοί όλοι μας)


Όλα τα μέλη των Scorpions (με τον Roth αριστερά) επί σκηνής











Υ.Γ.
πού πας μωρή ηλίθια με τη γόβα στιλέτο στην αρένα; ούστ...

Δευτέρα, Ιουλίου 06, 2009

Ένας χρόνος χωρίς τον Αλέκο

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος. Και κάθε φορά που περνάω έξω από το σπίτι των κουμπάρων μου, κοιτάζω στο μπαλκόνι κι εύχομαι να έβλεπα τον Αλέκο εκεί, να κάθεται χαμογελαστός και να μου λέει : "τι μπουρδέλο ομάδα υποστηρίζεις, ρε κωλοαγρινιώτη".

Μου λείπεις ρε φίλε...

Σάββατο, Ιουλίου 04, 2009

Που εσάρωσες την Σάντος την ομάδα του Πελέ

Ο Κώστας Πολυχρονίου αποθεώνεται μετά τον αγώναΣαν σήμερα, 4 Ιουλίου του 1961, ο Ολυμπιακός γίνονταν η μόνη Ευρωπαϊκή ομάδα που κατάφερνε να νικήσει τη μεγάλη Σάντος του Πελέ, η οποία εκείνο το καλοκαίρι έκανε περιοδεία στην Ευρώπη παίζοντας φιλικά με τις μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές ομάδες της εποχής (και κερδίζοντας σε όλα τα ματς). Ήταν αυτή η νίκη που ενέπνευσε το μεγάλο ρεμπέτη Σταύρο Παγιουμτζή να γράψει το θρυλικό πλέον τραγούδι "Ολυμπιακέ μεγάλε, Ολυμπιακέ τρανέ, που εσάρωσες τη Σάντος, την ομάδα του Πελέ". Όπως επίσης και στο σημερινό ύμνο γίνεται αναφορά στο συγκεκριμένο ιστορικό αγώνα ("κι ακόμα σε θυμούνται η Σάντος κι ο Πελέ"). Σήμερα βρήκα ένα ενδιαφέρον άρθρο που μιλάει για το συγκεκριμένο αγώνα (που σημειωτέον έγινε στο γήπεδο της Λεωφ. Αλεξάνδρας, γιατί ήταν το μόνο Ελληνικό γήπεδο της εποχής το οποίο είχε προβολείς), αλλά επιπλέον βρήκα (επιτέλους) και το τραγούδι (κάπου το είχα σε ένα cd αλλά το έχω χάσει).



Στίχοι: Μαρίνος Γαβριήλ Μαρινάκης
Μουσική: Μαρίνος Γαβριήλ Μαρινάκης
Πρώτη εκτέλεση: Στράτος Παγιουμτζής


Ολυμπιακέ μεγάλε
Ολυμπιακέ τρανέ
που εσάρωσες τη Σάντος
την ομάδα του Πελέ

Άσπρη κόκκινη φανέλα
έχει δόξα και τιμή
με παγκόσμια φήμη ομάδες
τις καθίζεις στο σκαμνί

Θα γραφτούν στην Ιστορία
τα παιδιά του Πειραιά
που δοξάσαν την Ελλάδα
τίμια και καθαρά

Νέες δόξες σας προσμένουν
και της δάφτης τα κλαδιά
και στεφάνια θα σας πλέξουν
στα κεφάλια σας παιδιά

Τρίτη, Ιουνίου 30, 2009

The godfather, part I

Μιας και ήταν το μόνο είδος κουμπαριάς που δεν είχαμε κάνει (χαμός γίνεται μέσα στην παρέα, αλλαξοκουμπαριές πάνε κι έρχονται :-), από την περασμένη Κυριακή γίναμε και νονοί. Μόνο που η σχέση ήταν 2 προς 1 (διδυμάκια) οπότε έπαιξε μπάλα και ο Toulis (ή κατά -φοιτητικό-κόσμον "Βρώμικος", για όσους το θυμούνται) με το έτερον ήμισι.

Adamo + Ειρήνη, ευχαριστούμε για τη χαρά...

Υ.Γ.
σύντομα θα έρθει και το sequel, πάλι με φίλο-blogger ;-)

Τετάρτη, Ιουνίου 24, 2009

Bring the Parthenon Marbles back home

Τώρα που το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης στέκεται ολοκληρωμένο στη σκιά του Ιερού Βράχου, φιλοξενώντας τα αριστουργήματα του Φειδία και των άλλων μεγάλων γλυπτών της Εποχής του Περικλή, το όραμα και ο αγώνας της Μελίνας γίνονται πιο επίκαιρα από ποτέ. Τα ανιστόρητα και αστήριχτα επιχειρήματα των Άγγλων (που προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν την υφαρπαγή-κλοπή των μαρμάρων από τον Έλγιν) έχουν τελειώσει... Και το μόνο σύνθημα που πρέπει να ακούγεται από άκρη σε άκρη της Γης είναι:


Επιστρέψτε τα Μάρμαρα εκεί που ανήκουν
Bring the Parthenon Marbles back home

Και δεν είναι μόνο το Βρεταννικό Μουσείο που κατέχει το μεγαλύτερο τμήμα των κλεμμένων μαρμάρων. Κλεμμένα αριστουργήματα από τις μετώπες, τις ζωφόρους και τα αετώματα του Παρθενώνα υπάρχουν ακόμα στα παρακάτω μουσεία:
Όσο για όλους αυτούς τους ανιστόρητους που ακόμα και κατά τη διάρκεια της τελετής εγκαινίων του Μουσείου αποκαλούσαν τα Μάρμαρα (ή Γλυπτά) του Παρθενώνα με τον απαράδεκτο και ανιστόρητο όρο "Ελγίνεια" (αποδίδοντας έτσι λανθασμένα την κυριότητα στον Έλγιν), τους προτρέπω να διαβάσουν προσεκτικά την ομιλία της Μελίνας στην Oxford Union τον Ιούνιο του 1986:

"There is a Michael Angelo David.
There is a Da Vinci Venus.
There is a Praxitelles Hermes.
There is a Turner "Fishermen at Sea".

There are no Elgin Marbles!
"

Τρίτη, Ιουνίου 16, 2009

Τα γκαζάκια των κρατικών κουκουλοφόρων

το αναδημοσιεύω, χωρίς κανένα άλλο σχόλιο. Άλλωστε τι να πει κανείς για όσους δεν μαθαίνουν από τα λάθη του παρελθόντος;

Πέμπτη, Ιουνίου 11, 2009

ΕΤΑΑ (πρώην ΤΣΜΕΔΕ) vs. ΥΠΑΔ (Δημόσιο): σημειώσατε 2

Πήγα σήμερα σε δύο ασφαλιστικούς φορείς για την ίδια ακριβώς δουλειά: έκδοση Ευρωπαϊκής Κάρτας Ασφάλισης Ασθενείας (Ε.Κ.Α.Α.). Για όσους δεν το γνωρίζουν, την κάρτα (με ισχύ εντός του τρέχοντος κάθε φορά έτους) μπορούν να την αποκτήσουν όλοι οι ασφαλισμένοι (ανεξαρτήτως ασφαλιστικού φορέα) οι οποίοι είναι ασφαλιστικά ενήμεροι. Με την κάρτα μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη σε οποιαδήποτε χώρα της Ε.Ε.. Είναι προφανές ότι η κάρτα είναι σημαντική (για να... κρατάς μια πισινή) όταν κάποιος προγραμματίζει ταξίδι εντός της Ε.Ε..

Στην Υ.Π.Α.Δ. (Υπηρεσία Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου) εκδώσαν την κάρτα (πλαστική σε μέγεθος πιστωτικής κάρτας) άμεσα, μόλις κατέθεσα την αίτηση. Άλλωστε το μόνο που απαιτείται είναι ένας εκτυπωτής πλαστικών καρτών.

Στο Ε.Τ.Α.Α. (πρώην ΤΣΜΕΔΕ μετά τη συγχώνευσή του με το ΤΣΑΥ και το ταμείο Νομικών) με ρώτησαν πότε είναι το ταξίδι και όταν ανέφερα την επόμενη εβδομάδα... ζορίστηκαν. Με τα πολλά, "συμβιβαστήκαμε" σε ημερομηνία παραλαβής την 17/6. Χάλια ασυμμάζευτα για ένα ταμείο που υποτίθεται ότι ασφαλίζει Μηχανικούς!

Έχουμε δυστυχώς φτάσει σε αυτή τη χώρα στο σημείο να πανηγυρίζουμε (όπως εγώ για την περίπτωση της ΥΠΑΔ) για τα αυτονόητα σε οποιαδήποτε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα... περαστικά μας (για άλλη μια φορά)

Τετάρτη, Ιουνίου 10, 2009

Message in a Bottle

3 μέρες μετά και όλοι τους πήραν το μήνυμα και όλα θα (τα) αλλάξουν (λένε). Και όλα αυτά επειδή, καθώς για αυτούς "πρώτα είναι ο πολίτης", (μάς) δουλεύουν "με σύμμαχο εσένα" για "τις ανάγκες των πολλών" και ελπίζουν να μην "τους φοβίσεις εσύ".

Τώρα, γιατί όλα αυτά εμένα μου θυμίζουν τους στίχους των Police;

A year has passed since I wrote my note
But I should have known this right from the start
Only hope can keep me together...

Ooh... message in a bottle
Message in a bottle

Walked out this morning
Dont believe what I saw
A hundred billion bottles
Washed up on the shore
Seems Im not alone in being alone
A hundred billion castaways
Looking for a home

Μάλλον θα γεμίσει ο τόπος μπουκάλια με μηνύματα, αλλά θα τα διαβάσει κανείς;



btw, το video είναι από την πρώτη live εκτέλεση του "Message in a bottle" (το οποίο ακόμα δεν είχε κυκλοφορήσει σε album) στο Hatfield Polytechnic College, για λογαριασμό της Βρετανικής τηλεοπτικής εκπομπής "Rock Goes to College" (στο youtube βρίσκει κανείς διαμάντια...)

Τετάρτη, Ιουνίου 03, 2009

Άγνωστες οάσεις δροσιάς στην Αττική

Στο απίστευτα τσιμενταρισμένο λεκανοπέδιο της Αττικής, στο οποίο (με την παρανομία ή και την ανοχή και τη δική μας και των διοικούντων - που εμείς άλλωστε ψηφίζουμε) καταφέραμε αργά αλλά σταθερά σχεδόν να εξαφανίσουμε κάθε ίχνος πράσινου, εξακολουθούν -ευτυχώς- να υπάρχουν μερικές καταπληκτικές οάσεις δροσιάς και ξεκούρασης. Μερικές από αυτές μπορεί να βρίσκονται ακόμα και δίπλα μας και παρόλα αυτά να τις αγνοούμε. Με αφορμή δύο βόλτες που κάναμε οικογενειακά τα τελευταία Σαββατοκύριακα σε δύο τέτοια μέρη, προσπάθησα να ψάξω να βρω αν υπάρχουν κάπου συγκεντρωμένες πληροφορίες (googleing και άγιος ο Θεός) και έπεσα πάνω σε θησαυρό: το website Αττικό Πράσινο της Υπερνομαρχίας Αθηνών-Πειραιώς (και εδώ ήταν η μεγάλη έκπληξη!).

Όπως αναφέρεται στην αρχική σελίδα, η συγκεκριμένη ιστοσελίδα "είναι αφιερωμένη στην προστασία του περιβάλλοντος και ιδίως στην προβολή, διεκδίκηση και θεσμοθέτηση των ελεύθερων χώρων πρασίνου στο Λεκανοπέδιο". Έχει πλούσιο θεματικό περιεχόμενο, με οργανωμένες ενότητες με τις περιοχές πρασίνου, διεκδικούμενες περιοχές, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις που γίνονται στους σχετικούς χώρους, φόρουμ όπου μπορεί ο καθένας να κάνει επισημάνσεις, καταγγελίες αλλά και συζήτηση για το πράσινο που τόσο μάς λείπει, ακόμα και χάρτης από το Google Maps με σημειωμένους όλους τους χώρους (με φωτογραφίες και λεπτομέρειες για τον καθένα).

Για μία ακόμα φορά βέβαια, οι αρμόδιες αρχές (η Υπερνομαρχία στην περίπτωσή μας) δεν έχουν φροντίσει να επικοινωνήσουν σωστά αυτή την αξιέπαινη προσπάθεια (το website λειτουργεί εδώ και ένα χρόνο και δεν το είχα πάρει... μυρωδιά).

Η πρώτη εξόρμηση μας έφερε (με παρέα) στο αισθητικό δάσος της Καισσαριανής (πάνω από τη Μονή Καισαριανής) για πικ-νικ, και περάσαμε καταπληκτικά. Τα παιδιά έτρεχαν ανάμεσα στα δέντρα για 3 ώρες, φάγαμε και ήπιαμε στη σκιά μιας ελιάς (έριξα και μια ώρα ύπνο μετά κάτω από την ελιά :-), περπατήσαμε στα μονοπάτια που υπάρχουν κατα μήκος του, και είχαμε στα πόδια μας θέα όλη την Αθήνα. Εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των επισκεπτών ήταν μετανάστες, ίσως επειδή δεν έχουν τη οικονομική δυνατότητα να πηγαίνουν στα in και glamour στέκια (sic) που διαλέγουμε οι υπόλοιποι για να γεμίζουμε τα Σαββατοκύριακά μας. Τελικά όμως αυτοί απολαμβάνουν την ησυχία και την ηρεμία της φύσης και όχι όλοι οι υπόλοιποι... εκσυχρονισμένοι.

Εντυπωσιάστηκα επίσης από φωτογραφίες της περιοχής αμέσως μετά την κατοχή. Για όσους δεν το γνωρίζουν (την ιστορία μου την έχει πει ο πεθερός μου), στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής ο Υμηττός σχεδόν αποψιλώθηκε από τους Αθηναίους που αναζητούσαν καύσιμη ύλη για να ζεσταθούν τους χειμώνες. Με το τέλος του πολέμου δεν υπήρχε σχεδόν κανένα δέντρο στην περιοχή πάνω από τους δήμους Παπάγου, Ζωγράφου και Καισαριανής. Διαδοχικές αναδασώσεις της Φιλοδασικής Ένωσης Αθηνών οδήγησαν στο δάσος του Υμηττού όπως το ξέρουμε σήμερα, και όπως πρέπει να παλέψουμε όλοι μας με νύχια και με δόντια να το διατηρήσουμε, ενάντια στους οικοπεδοφάγους, τους εμπρηστές, τους καταπατητές αλλά και το ανίκανο να το προστατέψει κράτος. Τον Υμηττό και τα μάτια μας, μόνο αυτός ο πνεύμονας δάσους μας απέμεινε άλλωστε.

Η δεύτερη βόλτα μας πήγε μέχρι το Άλσος Βεΐκου, παρέα με τον adamo και άλλους φίλους. Όμορφος χώρος, με αναψυκτήριο, μονοπάτια, παιδική χαρά και γηπεδάκια. Ό,τι πρέπει για τα παιδιά (μικρά και μεγάλα).

Για τις επόμενες πάντως βόλτες μας, το Αττικό Πράσινο θα αποτελεί από εδώ και πέρα τον οδηγό μας για τις Κυριακάτικες εξορμήσεις μας.

Κυριακή, Μαΐου 24, 2009

Τρέλλα και Β' Εθνική στο 97'

Το χθεσινό μπαράζ ανέβασε 7.500 Αγρινιώτες (που βρεθήκαμε στη Νέα Σμύρνη) στα ουράνια και τον Παναιτωλικό μας στη Β' Εθνική μετά από οχτώ χρόνια. Το γκολ του Παλαιολόγου στο 7ο λεπτό των καθυστερήσεων (καθώς οι Ροδίτες μετά το 0-1 έπεφταν κάτω και ξεχνούσαν να σηκωθούν) θύμισε κάτι από Ντάρμπισιρ και την ισοφάριση στο 96 του τελικού του Κυπέλλου πριν από μισό μήνα. Το αξίζαμε και θα ήταν πραγματικά κρίμα κι άδικο για τον πρόεδρο της ομάδας, τον Φώτη Κωστούλα, που αγόρασε την ομάδα σχεδόν διαλυμένη στους ομίλους της Δ Εθνικής και τη φέρνει τώρα στη Β Εθνική με ανακαινισμένο γήπεδο, νέο προπονητικό κέντρο και υγιή διοίκηση.

Αυτό που έγινε χθες στη Νέα Σμύρνη, με το κίτρινο ποτάμι στις κερκίδες, δε το βρίσκει εύκολα κανείς παρά σε λίγα γήπεδα ομάδων της Α Εθνικής (των μεγάλων) και στον ΠΑΣ. Όλη η μεγάλη κερκίδα (αυτή που είναι απέναντι από τις κάμερες, με τους Πάνθηρες) ήταν από άκρη σε άκρη κατακίτρινη. Και είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει στο Αγρίνιο κάθε φορά που παίζει ο Παναιτωλικός εντός. Δε θέλω να πω (για μια ακόμα φορά) για την ανύπαρκτη οργάνωση της Αστυνομίας (που για μια ακόμα φορά χρησιμοποίησε χημικά, έτσι για να έχουμε να λέμε), ούτε για το απαράδεκτο γήπεδο του Πανιώνιου. Είχα ξαναβρεθεί στο παρελθόν δύο φορές στο γήπεδο αλλά μέσα στον αγωνιστικό χώρο, σε συναυλίες (Metallica και Scorpions). Το χάλι στις εισόδους και στις κερκίδες είναι απίστευτο και επικίνδυνο για τόσο πολύ κόσμο...

Πάντως, αφού άντεξα το χθεσινό ματς (ήμουν κι εγώ στο κίτρινο ποτάμι) και τον τελικό του Κυπέλλου, τα αντέχω όλα :-) Άντε, του χρόνου να στεριώσουμε Β Εθνική και σε 2-3 χρόνια να χτυπήσουμε άνοδο.

Πάναι ολέ, Αγρινιάρα ολέ,
Α Εθνική, θέλω να σε δω, και να τρελλαθώ.


ήμουν κι εγώ στο μπαράζ στη Νέα Σμύρνη

Κυριακή, Μαΐου 17, 2009

Shii, the Wii for women!

Μερικές φορές η έμπνευση και το χιούμορ κάποιων τρελαμένων ερασιτεχνών δημιουργών δεν έχει όρια. Ακόμα γελάω με το παρακάτω video :-) Belgian comedy M!LF, douze points...


Πέμπτη, Μαΐου 14, 2009

Blowing in the wind

Κάθε φορά που ακούω τον Bob Dylan να τραγουδάει το Blowin' in the wind, αυτή την καταπληκτική (ανάμεσα σε όλες τις άλλες καταπληκτικές) μπαλάντα του, αντιλαμβάνομαι την υποκρισία που λίγο-πολύ μας διατρέχει κάθε φορά που αγανακτούμε για πολλά που συμβαίνουν γύρω μας και ψάχνουμε (δήθεν μανιωδώς και επισταμένως) τις απαντήσεις, ενώ αυτές είναι απλά μπροστά μας.

Και πόσο πολύ κολλάει το Blowin' in the wind με το Imagine του John Lennon. Οι ερωτήσεις από τον Dylan και οι απαντήσεις από τον Lennon...





Bod Dylan Blowin' in the windHow many roads must a man walk down
Before you call him a man?
Yes, 'n' how many seas must a white dove sail
Before she sleeps in the sand?
Yes, 'n' how many times must the cannon balls fly
Before they're forever banned?
The answer, my friend, is blowin' in the wind,
The answer is blowin' in the wind.

How many years can a mountain exist
Before it's washed to the sea?
Yes, 'n' how many years can some people exist
Before they're allowed to be free?
Yes, 'n' how many times can a man turn his head,
Pretending he just doesn't see?
The answer, my friend, is blowin' in the wind,
The answer is blowin' in the wind.

How many times must a man look up
Before he can see the sky?
Yes, 'n' how many ears must one man have
Before he can hear people cry?
Yes, 'n' how many deaths will it take till he knows
That too many people have died?
The answer, my friend, is blowin' in the wind,
The answer is blowin' in the wind.