36η επέτειος για το "κομμένο" αυτί του Ράμμου

Όταν ακόμα (1976) το ποδόσφαιρο στην επαρχία παίζονταν σε αλάνες (όπως ήταν το γήπεδο του Παναιτωλικού - μέχρι και πριν από καμιά δεκαριά χρόνια από σήμερα άλλωστε δε διάφερε και πολύ από τότε), συνέβει το γεγονός και δημιουργήθηκε ο μύθος (;) του "κομμένου" αυτιού του διαιτητή Ράμμου του αγώνα Παναιτωλικού-ΠΑΟΚ (πρωτάθλημα Α Εθνικής 1975-76, 29η Φεβρουαρίου 1976, με τελικό σκορ 0-2). 

Όπως αναφέρεται στο blog "Ζείδωρον", "Με το που έληξε ο αγώνας του Παναιτωλικού με τον ΠΑΟΚ στο Αγρίνιο, Αγρινιώτες οπαδοί μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο κι αφού τουλούμιασαν στο ξύλο το ρέφερι του αγώνα του φόρεσαν κολάρο ένα ξύλινο τελάρο κι απέσπασαν ως λάφυρο το ένα μανίκι της διαιτητικής του στολής".

Άλλοι λένε ότι το αυτί κόπηκε από το τελάρο, άλλοι ότι του το δάγκωσε οπαδός. Στο παραπάνω post του "Ζείδωρον" υπάρχει πολύ υλικό από φωτογραφίες και περιγραφές, ακόμα και φωτογραφία από την περιφορά του μανικιού του Ράμμου μέσα στην πόλη!

Η ιστορία (κατ)έγραψε το γεγονός, ο καθένας μπορεί να βγάλει το συμπέρασμά του, ωστόσο το σύνθημα είναι αυτό που παραμένει: "διαιτητή θυμήσου, τον Ράμμο και τ' αυτί σου"...

Ποδοσφαιρική Αγρινιώτικη περηφάνεια

Πριν δύο χρόνια τραγουδούσαμε για τον Παναιτωλικό μας μετά τη νίκη στο μπαράζ ανόδου από τη Γ στη Β Εθνική. Τον περασμένο Μάιο "κάψαμε" την πόλη του Αγρινίου από τους πανηγυρισμούς για την επάνοδο στη Super League μετά από 34 χρόνια.

Τώρα έρχεται η δικαίωση και η επιβράβευση από όλους τους υγιείς αθλητικογράφους για όλα όσα συμβαίνουν στο Αγρίνιο με την ομάδα της καρδιάς μας. Τελευταίο σχετικό άρθρο, το χθεσινό του Βασίλη Σαμπράκου στη Sportday με τίτλο: "Το Αγρίνιο που θα 'θελα, ποδοσφαιρικά, να είναι η ιδιαίτερη πατρίδα μου". Όλη η ουσία περικλείεται σε μια πρόταση (την τελευταία του άρθρου): "Διότι οι Αγρινιώτες έχουν ανακαλύψει τη χαρά ενός ποδοσφαίρου σαν αυτό που έχω από μικρό παιδί στο κεφάλι μου".

Αγρινιώτικη Περηφάνεια...

3-0, και αποκατάσταση δικαιοσύνης

στο μπάσκετ
και στο ποδόσφαιρο

αυτό είναι το σωστό...

Η πόλη θα καεί, η πόλη θα καεί

ο Τίτορμος ανέβηκε στην Α' Εθνική!


2 χρόνια μετά και το όνειρο έγινε πραγματικότητα.
Πάναι ολέ, Αγρινιάρα ολέ, Α' Εθνική έχω ανεβεί κι έχω τρελαθεί...

Τρέλλα και Β' Εθνική στο 97'

Το χθεσινό μπαράζ ανέβασε 7.500 Αγρινιώτες (που βρεθήκαμε στη Νέα Σμύρνη) στα ουράνια και τον Παναιτωλικό μας στη Β' Εθνική μετά από οχτώ χρόνια. Το γκολ του Παλαιολόγου στο 7ο λεπτό των καθυστερήσεων (καθώς οι Ροδίτες μετά το 0-1 έπεφταν κάτω και ξεχνούσαν να σηκωθούν) θύμισε κάτι από Ντάρμπισιρ και την ισοφάριση στο 96 του τελικού του Κυπέλλου πριν από μισό μήνα. Το αξίζαμε και θα ήταν πραγματικά κρίμα κι άδικο για τον πρόεδρο της ομάδας, τον Φώτη Κωστούλα, που αγόρασε την ομάδα σχεδόν διαλυμένη στους ομίλους της Δ Εθνικής και τη φέρνει τώρα στη Β Εθνική με ανακαινισμένο γήπεδο, νέο προπονητικό κέντρο και υγιή διοίκηση.

Αυτό που έγινε χθες στη Νέα Σμύρνη, με το κίτρινο ποτάμι στις κερκίδες, δε το βρίσκει εύκολα κανείς παρά σε λίγα γήπεδα ομάδων της Α Εθνικής (των μεγάλων) και στον ΠΑΣ. Όλη η μεγάλη κερκίδα (αυτή που είναι απέναντι από τις κάμερες, με τους Πάνθηρες) ήταν από άκρη σε άκρη κατακίτρινη. Και είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει στο Αγρίνιο κάθε φορά που παίζει ο Παναιτωλικός εντός. Δε θέλω να πω (για μια ακόμα φορά) για την ανύπαρκτη οργάνωση της Αστυνομίας (που για μια ακόμα φορά χρησιμοποίησε χημικά, έτσι για να έχουμε να λέμε), ούτε για το απαράδεκτο γήπεδο του Πανιώνιου. Είχα ξαναβρεθεί στο παρελθόν δύο φορές στο γήπεδο αλλά μέσα στον αγωνιστικό χώρο, σε συναυλίες (Metallica και Scorpions). Το χάλι στις εισόδους και στις κερκίδες είναι απίστευτο και επικίνδυνο για τόσο πολύ κόσμο...

Πάντως, αφού άντεξα το χθεσινό ματς (ήμουν κι εγώ στο κίτρινο ποτάμι) και τον τελικό του Κυπέλλου, τα αντέχω όλα :-) Άντε, του χρόνου να στεριώσουμε Β Εθνική και σε 2-3 χρόνια να χτυπήσουμε άνοδο.

Πάναι ολέ, Αγρινιάρα ολέ,
Α Εθνική, θέλω να σε δω, και να τρελλαθώ.