Καλό ταξίδι καλέ μας άνθρωπε

απλά... αναντικατάστατος

Avatar vs. 3D: σημειώσατε 2

Αφού καταλάγιασε λίγο ο θόρυβος και στις κινηματογραφικές αίθουσες δεν επικρατεί το αδιαχώρητο για την ταινία του James Cameron, είπαμε να κάνουμε τη βόλτα μας κι εμείς για να δούμε το Avatar σε 3D. Κυριότερος λόγος η τρισδιάστατη εμπειρία και όχι τα διθυραμβικά σχόλια και οι 9 υποψηφιότητες για Όσκαρ (άλλωστε, όπου ακούς πολλά καλάθια...). Είχαμε και δυνατότητα... πάρκινκ για τη Μαριανίνα, οπότε... voilà. Τα συμπεράσματά μας:

• όντως οι 3 διαστάσεις είναι το μέλλον στον κινηματογράφο. Καταπληκτική εμπειρία, καμία σχέση με τις παλιές τρισδιάστατες ταινίες που τις παρακολουθούσες με τα δίχρωμα (μπλε-κόκκινο) γυαλιά από ζελατίνα και χαρτόνι. Επίσης, δε μου φάνηκε να κουράζονται τα μάτια μου (που το φοβόμουν). Α, και να μην ξεχάσω, στην αίθουσα που παρακολουθήσαμε την ταινία (Cinepolis στη Γλυφάδα) τα γυαλιά στο τέλος της παράστασης πλένονται (αυτά που πήραμε ήταν ζεστά, σα ψωμάκια, και σχετικά υγρά, και μας ενημέρωναν ότι αυτό οφείλετε στο πλύσιμο).
  
• δεν καταλαβαίνω το λόγο της επιπλέον χρέωσης κατά 4 ευρώ ανά εισιτήριο λόγω 3D. Αν είναι τα γυαλιά και η διαδικασία καθαρισμού τους, τότε θα καταλάβαινα κάποια έξτρα χρέωση της τάξης του 1 ευρώ το πολύ. Ο εξοπλισμός προβολής όμως παραμένει ο ίδιος και με τις υπόλοιπες ταινίες (που δεν είναι 3D). Είναι αδιανόητο να κοστίζει 12,5 ευρώ ένα εισιτήριο κινηματογράφου. Καθαρή κερδοσκοπία. Μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο στις τιμές για τα 3D, επιστροφή στον... παραδοσιακό κινηματογράφο.
• όσο για την ταινία, μμμμμμμμμ, ναι, βλέπεται ευχάριστα, αλλά χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, με εντελώς προβλέψιμη ροή και κατάληξη, με σενάριο κοινότυπο και χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. "Ωδή στη φύση"; Έχω δει και καλύτερες. Ναι, τα εφέ είναι καταπληκτικά, αλλά δεν κάνουν τα εφέ την ποιότητα.
  

Συνοπτικά, για την 3D εμπειρία και μόνο, αξίζει να τη δει κανείς, αλλά μέχρις εκεί.

Μια κάποια εκπαίδευση

Ψάχνοντας να βρούμε μια καλή ταινία για το Σαββατόβραδο, είπαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας με την βρεταννική παραγωγή του BBC με τίτλο "An education" (ο ελληνικός τίτλος είναι "Μια κάποια εκπαίδευση", από τις λίγες φορές που ελληνικός τίτλος ξένης ταινίας είναι απλά... σωστός). Και αποζημιωθήκαμε. Καμία σχέση με χολιγουντιανές αμερικανιές. Μια πολύ καλή ταινία, χωρίς φανταχτερά και περιττά σκηνοθετικά τετρίπια, που αφήνει έτσι το θεατή να αφοσιωθεί στην ιστορία, κάπου στο Λονδίνο των αρχών της δεκαετίας του 60. Η ερμηνεία της Carey Mulligan στον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι πραγματικά καταπληκτική. Ίσως στο τέλος η ολοκλήρωση της ιστορίας έρχεται με πολύ γρήγορο ρυθμό και είναι αρκετά προβλέψιμη, αλλά σημασία είχε η εξέλιξη μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Υ.Γ.
επόμενος στόχος η ταινία "Soul Kitchen" του Fatih Akin. Το trailer υπόσχεται πολλά για την ταινία.

Ψηλά στον ουρανό

Κάθε ταινία της Pixar είναι πάντα (ή σχεδόν πάντα) αυτό που λέμε peace-of-art. Κάποιες δε από αυτές τις ταινίες πραγματικά άφησαν εποχή με το ευρηματικό τους σενάριο, τα καταπληκτικά γραφικά και τα συναισθήματα που σου δημιουργούσαν. Το "Monsters, Inc." είναι έως σήμερα ίσως η κορυφαία τους ταινία, ενώ ο "Ratatouille" είναι μια ρομαντική ταινία που μας διεγείρει γαστριμαργικά. Από χθες το βράδυ, στο top-3 των ταινιών της Pixar προσωπικά βάζω και τη νέα τους ταινία, "Up".

Παρακάμπτοντας το γεγονός ότι ο πρωταγωνιστής παππούλης είναι φτυστός ο Ζάχος Χατζηφωτίου (σιχαμερό άτομο), η ταινία είναι γεμάτη συναίσθημα, γέλιο, έξυπνα σχεδιασμένους χαρακτήρες και πολύ καλούς διαλόγους. Και σίγουρα ξυπνάει μέσα μας αναμνήσεις από την παιδική μας ηλικία και τις περιπέτειες που θέλαμε και ονειρευόμασταν να ζήσουμε.

Μην τη χάσετε. Κατάλληλη για μικρά και μεγάλα παιδιά... :-)

Memento: μια κα-τα-πλη-κτι-κή ταινία

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, μετά από προτροπή του uniquefish (και ενώ αρκετές φορές είχαμε σκεφτεί να τη νοικιάσουμε και πάντα κάτι γίνονταν και διαλέγαμε άλλη ταινία), καθήσαμε αναπαυτικά στο κρεββάτι μας και παρακολουθήσαμε το Memento. Πρόκειται απλά για μια καταπληκτική ταινία, που αρχίζει "στραβά" από την αρχή και σε κρατάει καθηλωμένο μέχρι το "τέλος" της. Οι φανατικοί του Lost είναι σίγουρο ότι θα τη λατρέψουν για τη ροή του σεναρίου, και όποιος τη δει θα καταλάβει τι εννοώ :-). Καλοδουλεμένο σενάριο από τον Christopher Nolan, με φοβερή και απροσδόκητη ροή, και συνεχείς εναλλαγές στην άποψη που σχηματίζει ο θεατής για την υπόθεση και το χαρακτήρα των ηρώων. Όσο για το τέλος της ταινίας, σε αφήνει να αναρωτιέσαι για το αν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό...

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους είναι o Guy Pearce (πρωταγωνιστούσε και στο L.A. Confidential), η Carrie-Anne Moss (η Trinity της τριλογίας του Matrix) και ο Joe Pantoliano (οι φανατικοί της σειράς The Sopranos θα τον θυμούνται στο ρόλο του Ralph Cifaretto).

Αν δεν έχετε δει την ταινία και δεν έχετε και κάτι καλύτερο να παρακολουθήσετε ένα από τα επόμενα βράδυα, ενοικιάστε το dvd και δείτε την...

Παράνομη η δωρεάν διανομή ελληνικών υποτίτλων;

Τις τελευταίες ημέρες έχει προκύψει ένα νομικό θέμα με κάποια ελληνικά sites από τα οποία μπορούσε ο καθένας (μέχρι πρότινος) να κατεβάσει δωρεάν τους ελληνικούς υπότιτλους για τις περισσότερες ξένες δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές (Lost, Heroes, Prison Break, 24, Grey's Anatomy κ.α.). Η μετάφραση γίνονταν αφιλοκερδώς και ερασιτεχνικά (προφανώς) από κάποιους "φανατικούς" και συννάμα ρομαντικούς οπαδούς των συγκεκριμένων σειρών, και το σημαντικότερο, ήταν διαθέσιμη στις περισσότερες των περιπτώσεων την ίδια ημέρα με την προβολή των νέων επεισοδίων των σειρών στο εξωτερικό (συνήθως ΗΠΑ ή Καναδά). Η δε ποιότητα των μεταφράσεων ήταν πάντοτε σχεδόν άριστη, και σε αυτό το θέμα έχω προσωπική πείρα καθώς εδώ και 2 χρόνια "κατέβαζα" τους συγκεκριμένους υπότιτλους για τις παραπάνω σειρές. Και έχοντας (όπως όλοι μας άλλωστε) κακή εμπειρία από την ποιότητα των (απαράδεκτων πολλές φορές) υποτίτλων στις επίσημες διανομές (είτε ταινιών που προβάλλονται στις κινηματογραφικές αίθουσες είτε σειρών στην τηλεόραση), ήταν (και θα πρέπει να εξακολουθήσει να είναι) πολύ σημαντικό που υπήρχε η εναλλακτική λύση των sites αυτών, με σημαντικότερο και καλύτερο (τουλάχιστον αυτή είναι η προσωπική μού άποψη) ως προς την ποιότητα της μετάφραση το greektvsubs.gr. Υπάρχουν ωστόσο και άλλα αντίστοιχα sites με ελληνικό περιεχόμενο, όπως το subs4U.gr και το subs.gr (που ωστόσο συνήθως περιέχει υπότιτλους που προέρχονται από άλλα sites, κυριώς το greektvsubs).

Το θέμα λοιπόν που προέκυψε έχει να κάνει παρέμβαση της Εταιρίας Προστασίας Οπτικοακουστικών Έργων (ΕΠΟΕ), η οποία αναφέρει (με βάση το άρθρο 66, παράγραφος 1 του νόμου 2121/93) πως η απόδοση διαλόγων οπτικοακουστικού υλικού αποτελεί παράγωγο έργο και πως γι' αυτό απαιτείται η συναίνεση του κατόχου των δικαιωμάτων, ακόμη κι αν αυτή διανέμεται δωρεάν. Την επόμενη ημέρα όλα τα sites που φιλοξενούνται σε ελληνικούς web-servers, όπως το greektvsubs.gr και το subs4U.gr (και όχι αυτά που φιλοξενούνται στο εξωτερικό) αναγκάστηκαν να αποσύρουν τους υπότιτλους, καθώς ήταν σαφές ότι όλοι όσοι έβαζαν το προσωπικό τους μεράκι σε αυτή τη διαδικασία μετάφρασης και δωρεάν διανομής θα αντιμετώπιζαν νομικές κυρώσεις. Η ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύεται στο greektvsubs είναι χαρακτηριστική και εξηγεί διεξοδικά το θέμα. Και το σημαντικότερο, περιέχει γεγονότα και αλήθειες οι οποίες σαφέστατα στρέφονται εναντίον των επίσημων καναλιών διανομής και ουσιαστικά καταδεικνύουν τις σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από τη συγκεκριμένη ενέργεια.

Η ουσία παραμένει: για μια ακόμα φορά τα μεγάλα συμφέροντα στο χώρο της οικιακής (και όχι μόνο) διασκέδασης (βλ. οπτικοακουστικό υλικό: μουσική, ταινίες, σειρές) καταφέρονται εναντίον της δωρεάν διάθεσης του υλικού, καθώς επιθυμούν να έχουν τα ίδια τον απόλυτο έλεγχο πάνω σε όλα τα κανάλια διανομής του παραπάνω υλικού, για μεγιστοποίηση των ήδη τεράστιων υπέρ-κερδών τους.

Η ιστορία βεβαίως έχει δείξει ότι σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν (βλ. περιπτώσεις Napster και Audiogalaxy) το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο από το προσδοκόμενο για τις ενάγουσες μουσικές βιομηχανίες (βλ. εξέλιξη στο p2p file-sharing software). Προφανώς και σε αυτή την περίπτωση τα πράγματα κάπως έτσι θα εξελιχθούν.

Επί της ουσίας, ελληνικούς υπότιτλους μπορεί ακόμα να βρει ο καθένας, προερχόμενους από sites που φιλοξενούνται σε web-servers του εξωτερικού. Ωστόσο, όπως διαπίστωσα προσωπικά, σε πολλά από αυτά οι υπότιτλοι έχουν παραχθεί από software αυτόματης μετάφρασης από τους αντίστοιχους ξένους υπότιτλους, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα τραγικά λάθη στη μετλαφραση, λέξεις που παραμένουν αμετάφραστες και προτάσεις που δε στέκουν συντακτικά και νοηματικά. Αυτό που με έπεισε μέχρι τώρα (ελπίζω όχι μέχρι να αποδειχτεί το αντίθετο) είναι το tvsubtitles.net, το οποίο και συστήνω. Σε κάθε περίπτωση, οφείλονται πολλές ευχαριστίες στα παιδιά του greektvsubs (αλλά και όλων των αντίστοιχων sites) για την ανιδιοτελή προσπάθεια που έχουν καταβάλλει όλα αυτά τα χρόνια.


Υ.Γ. για την ιστορία, ακολουθεί το άρθρο 66, παράγραφος 1 του νόμου 2121/93:
"Άρθρο 66: Ποινικές κυρώσεις
1. Τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους και χρηματική ποινή 2.900 - 15.000 Ευρώ, όποιος χωρίς δικαίωμα και κατά παράβαση των διατάξεων του παρόντος νόμου ή διατάξεων των κυρωμένων με νόμο πολυμερών διεθνών συμβάσεων για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας, εγγράφει έργα ή αντίτυπα, αναπαράγει αυτά άμεσα ή έμμεσα, προσωρινά ή μόνιμα, με οποιαδήποτε μορφή, εν όλω ή εν μέρει, μεταφράζει, διασκευάζει, προσαρμόζει ή μετατρέπει αυτά, προβαίνει σε διανομή αυτών στο κοινό με πώληση ή με άλλους τρόπους ή κατέχει με σκοπό διανομής, εκμισθώνει, εκτελεί δημόσια, μεταδίδει ραδιοτηλεοπτικά κατά οποιοδήποτε τρόπο, παρουσιάζει στο κοινό έργα ή αντίτυπα με οποιοδήποτε τρόπο, εισάγει αντίτυπα του έργου που παρήχθησαν παράνομα στο εξωτερικό χωρίς τη συναίνεση του δημιουργού και γενικά εκμεταλλεύεται έργα αντίγραφα ή αντίτυπα που είναι αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας ή προσβάλλει το ηθικό δικαίωμα του πνευματικού δημιουργού να αποφασίζει για τη δημοσίευση του έργου στο κοινό καθώς και να παρουσιάζει αυτό αναλλοίωτο χωρίς προσθήκες ή περικοπές."

Το Χρονικό της Νάρνια: ο πρίγκηπας Κάσπιαν

Επιτέλους, μετά από αναμονή 2 και πλέον χρόνων, το Σάββατο παρακολούθησα τη δεύτερη ταινία από το Χρονικό της Νάρνια (χρονολογικά τέταρτο βιβλίο της σειράς, δεύτερο όμως που εκδόθηκε): τον πρίγκηπα Κάσπιαν. Και μπορώ να πω με σιγουριά ότι μαζί με τη γυναίκα μου (η οποία είναι φανατική του C.S. Lewis) φύγαμε κάτι παραπάνω από ικανοποιημένοι από τον κινηματογράφο.

Για μια ακόμα φορά το casting είναι καταπληκτικό (και πάλι πρέπει να ομολογήσω ότι ειδικά η επιλογή της Λούσυ είναι η καλύτερη που μπορούσε να γίνει), η φωτογραφία και τα εφέ καλύτερα από τα αντίστοιχα της πρώτης ταινίας, η επιλογή των τοπίων καταπληκτική (αποδίδονται άριστα οι εικόνες που περιγράφει ο Lewis) και το σενάριο δεν ξεφεύγει πολύ από το βιβλίο (άλλωστε ο σκηνοθέτης Andrew Adamson έχει δηλώσει φανατικός αναγνώστης των βιβλίων, οπότε δε θα μπορούσε να κάνει ζημιά στα κείμενα του Lewis). Η τελική μάχη είναι μεγαλύτερη σε σχέση με το βιβλίο (αλλά σίγουρα θα έπρεπε να αποδοθεί με ιδιαίτερα δραματικό τρόπο για τις ανάγκες της ταινίας, οπότε δε μας χαλάει), όπως και η συνάντηση των παιδιών με τον Ασλάν έχει μεταφερθεί λίγο χρονικά. Η μάχη στο Κάστρο είναι δευτερεύουσας σημασίας στο βιβλίο. Επίσης, στη σκηνή του βωμού (με τον Κάσπιαν και τον Στριμαρίκ) υπάρχουν κάποιες διαφορές. Και φυσικά, σε μερικά σημεία δεν είναι δυνατόν να λοίπουν οι... Αμερικανιές (η Σούζαν ποτέ δε φιλάει τον Κάσπιαν, ο Ριπιτσίπ δε λέει συνέχεια: "ξέρω, είμαι ποντίκι", και κάποια άλλα μικρά).

Ωστόσο, η τελική αίσθηση που μένει είναι ότι η ταινία βαδίζει στο σωστό δρόμο. Και σίγουρα η δεύτερη ταινία του Χρονικού της Νάρνια είναι μια ταινία λιγότερο παιδική και περισσότερο... ενήλικη, με πιο σκοτεινό υπόβαθρο και πιο έντονα και "φοβιστικά" (για ένα μικρό παιδί) εφέ: η Λάμια για παράδειγμα και ο Φόβος είναι ιδιαίτερα σκληροί (στην όψη) χαρακτήρες.

Το συμπέρασμα: ανυπομονούμε για την τρίτη ταινία (λίγο πιο σύντομα ελπίζω) με πολύ θετικές εντυπώσεις από τη δεύτερη. Και όσο για μένα, αρχίζω το διάβασμα του βιβλίου.