Το ξενοφοβικό και θρησκειοφοβικό σύνδρομο του Νεοέλληνα
Όταν σήμερα το πρωί, σε ένα μικρό διάλλειμα στο γραφείο, είπα να γράψω το προηγούμενο post, το μόνο που δεν περίμενα ήταν να λάβω ακόμα και από γνωστούς μου emails (αλήθεια, γαιτί δεν στάλθηκαν ως σχόλια στο post;), με τα οποία με ενημέρωναν (σε συνέχεια του post μου) για τα πραγματικά γεγονότα, για την κατάληψη της Αθήνας από μουσουλμάνους, που είχε ως αποτέλεσμα να γίνουμε Ισλαμαμπάντ, καθώς και για το τι θα συνέβαινε αν είχαμε επιχειρήσει εμείς (ως χριστιανοί) να κάνουμε κάτι αντίστοιχο στο Ιράν ή στο Πακιστάν, για παράδειγμα. Είπα να σηκώσω τα χέρια ψηλά και να μην ασχοληθώ άλλο, μιας και σε αυτές τις περιπτώσεις η αδιαφορία είναι η καλύτερη απάντηση.
Ωστόσο, είναι μερικά πράγματα που δεν μπορώ να δεχτώ.
Δεν μπορώ να δεχτώ ότι δικαίως εξοργιζόμαστε όταν καίγεται μια εκκλησιά στο Κοσσυφοπέδιο ή όταν το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως καταπιέζεται από την Τουρκική κυβέρνηση, αλλά αρνούμαστε το δικαίωμα σε οποιονδήποτε διαφορετικό από εμάς να έχει το δικό του τόπο λατρείας, αυτόν που δικαιούται σε ένα ευνομούμενο κράτος, σε ένα κράτος που είναι Δημοκρατικό και όχι Θεοκρατικό (όπως είναι το Ιράν που φέρνουν ως παράδειγμα).
Δεν μπορώ να δεχτώ ότι μόλις καταφέραμε ως λαός να λαδώσουμε λίγο το αντεράκι μας (με όλους τους απατεώνες πολιτικούς που ανεχτήκαμε και με τη διαφθορά που συντηρούμε ακόμα κι εμείς στην καθημερινότητά μας, μέσω του πνεύματος ωχαδερφισμού που μας διακρίνει), αρχίσαμε να θεωρούμε το σύνολο των μεταναστών ως κατώτερους, υπάνθρωπους, εγκληματίες. Ξεχάσαμε ότι στην ίδια μοίρα με αυτούς βρισκόμασταν ως λαός όταν πριν 60-80 χρόνια φεύγαμε μετανάστες για Αυστραλία, ΗΠΑ, Γερμανία, Νότια Αφρική, και οπουδήποτε αλλού στον κόσμο υπάρχει πλέον σήμερα ακμάζον Ελληνικό στοιχεία. Οι Έλληνες μετανάστες ήταν μήπως κι αυτοί στο σύνολό τους εγκληματίες ή κατώτεροι;
Ή μήπως πριν τους μετανάστες στη χώρα μας δεν υπήρχε εγκληματικότητα; Μήπως η σημερινή εγκληματικότητα είναι εξ' ολοκλήρου προϊόν και αποτέλεσμα των μεταναστών; Μήπως κάποιοι ξεχνάνε ότι αυτό που ονομάζεται παραγωγική διαδικασία στην Ελλάδα (όσο και αν παράγει ή δεν παράγει έργο και υπεραξία) στηρίζεται και βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στους μετανάστες; Και, βεβαίως-βεβαίως, το απατηλό επιχείρημα ότι "μας παίρνουν τις δουλείες" ισχύει μόνο όταν ψάχνουμε γαι δουλειά. Γιατί (και πάλι βεβαίως-βεβαίως) όταν θέλουμε εργάτες για τα χωράφια μας, προτιμάμε τον Αλβανό και τον Πακιστανό που θα μας κοστίσει το μισό από τον Έλληνα (εκεί ξεχνάμε τη θρησκεία, η μάλλον εκεί επικρατεί η απόλυτη θρησκεία, το χρήμα).
Δεν μπορώ να δεχτώ ότι ξεχνάνε όλοι οι αυτο-ανακηρυγμένοι "καλοί χριστιανοί" το κήρυγμα της αγάπης στον πλησίον και την ταπεινότητα, για τα οποία μίλησε και θυσιάστηκε ο Χριστός, και τα αντικαθιστούνε με κηρύγματα μίσους του κάθε φονταμενταλιστή 'Ανθιμου, του κάθε φασίστα "μπουμπούκου" και Μιχαλολιάκου, του κάθε αλαζόνα Ψωμιάδη.
Το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης είναι πολυδιάστατο και πολύπλοκο. Ειδικά σήμερα, σε καιρούς ΔΝΤ και μνημονίου, με όλα τα μέτρα που ανατρέπουν κατακτήσεις δεκαετιών, μπορεί να εξελιχθεί σε ωρολογιακή βόμβα που μπορεί να εκραγεί ανά πάσα στιγμή. Η λύση, η απάντηση στο πρόβλημα, δεν είναι η δαιμονοποίηση όλων των μεταναστών (ακόμα και όσων έχουν όλα τα νόμιμα έγγραφα), η γκετοποίηση ολόκληρων περιοχών, η βία, ο κατευθυνόμενος φόβος, η άρνηση ή ακόμα και η στέρηση δικαιωμάτων που για όλους τους υπόλοιπους θεωρούνται δεδομένα.
Ο άνθρωπος (πρέπει να) είναι η απάντηση σε κάθε ερώτηση...
Έξω από κάθε πολιτική, από κάθε συμφέρον...
