Προσηλυτισμός... του δρόμου

Σήμερα το πρωί (μετά από καιρό, είναι η αλήθεια) είδα σε κάποιο δρόμο του Ζωγράφου, δίπλα σε έξοδο μεγάλου Super Market (άρα σε "στρατηγικό" σημείο), ένα ζευγάρι νεαρών παιδιών, ομοιόμορφα ντυμένων (μαύρο παντελόνι, άσπρο πουκάμισο) να πλησιάζουν τους περαστικούς και να μοιράζουν κάποια φυλλάδια θρησκευτικού περιεχομένου.

Πάντα μου έκαναν εντύπωση ανάλογες περιπτώσεις (και έχω δει πάρα πολλές φορές στην Αθήνα), καθώς πάντοτε πρόκειται για ζευγάρι νεαρών, κάτω των 30 ετών, ευπαρουσίαστων, οι οποίοι φορούν στο πουκάμισο ένα μαύρο ταμπελάκι που γράφει πάνω την ιδιότητά τους: "Πάστορας" του τάδε δόγματος. Έχω πετύχει και κωμικοτραγικό περιστατικό, όπου ένας παππούς νόμισε ενδεχομένως ότι ήταν κάποιοι από την Ελληνική Εκκλησία, και μόλις κατάλαβε ότι "κάτι δεν πάει καλά" άρχισε να τους αποκαλεί "αντίχρηστους" και "ιεχωβάδες"... :-)

Η αλήθεια είναι ότι πάντα με εκνεύριζε αυτού του είδους ο προσηλυτισμός, από όπου και αν προέρχεται (παπάδες, φανατικούς χριστιανούς, μάρτυρες του Ιεχωβά, δόγματα χριστιανικά ή μη κ.α.), ειδικά όταν χτυπούν την πόρτα σου και προσπαθούν με ένα χαμογελαστό προσωπείο να σε πείσουν για την ορθότητα των λόγων τους. Και επιπλέον, σκέφτομαι ότι εν έτη 2007 είναι λίγο παράξενο να εξακολουθούν να υπάρχουν τέτοιες πρακτικές. Γιατί τελικά, άλλο πράγμα είναι η θρησκευτική ελευθερία και άλλο ο προσηλυτισμός, ο οποίος απαγορεύεται σύμφωνα και με το άρθρο 13 του Συντάγματός μας:

"Αρθρο 13 - (Θρησκευτική Ελευθερία)

1. Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. Η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός.
2. Kάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων. H άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη. O προσηλυτισμός απαγορεύεται.
3. Oι λειτουργοί όλων των γνωστών θρησκειών υπόκεινται στην ίδια εποπτεία της Πολιτείας και στις ίδιες υποχρεώσεις απέναντί της, όπως και οι λειτουργοί της επικρατούσας θρησκείας.
4. Kανένας δεν μπορεί, εξαιτίας των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, να απαλλαγεί από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων προς το Kράτος ή να αρνηθεί να συμμορφωθεί προς τους νόμους.
5. Kανένας όρκος δεν επιβάλλεται χωρίς νόμο, που ορίζει και τον τύπο του."