Παράνομη η δωρεάν διανομή ελληνικών υποτίτλων;

Τις τελευταίες ημέρες έχει προκύψει ένα νομικό θέμα με κάποια ελληνικά sites από τα οποία μπορούσε ο καθένας (μέχρι πρότινος) να κατεβάσει δωρεάν τους ελληνικούς υπότιτλους για τις περισσότερες ξένες δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές (Lost, Heroes, Prison Break, 24, Grey's Anatomy κ.α.). Η μετάφραση γίνονταν αφιλοκερδώς και ερασιτεχνικά (προφανώς) από κάποιους "φανατικούς" και συννάμα ρομαντικούς οπαδούς των συγκεκριμένων σειρών, και το σημαντικότερο, ήταν διαθέσιμη στις περισσότερες των περιπτώσεων την ίδια ημέρα με την προβολή των νέων επεισοδίων των σειρών στο εξωτερικό (συνήθως ΗΠΑ ή Καναδά). Η δε ποιότητα των μεταφράσεων ήταν πάντοτε σχεδόν άριστη, και σε αυτό το θέμα έχω προσωπική πείρα καθώς εδώ και 2 χρόνια "κατέβαζα" τους συγκεκριμένους υπότιτλους για τις παραπάνω σειρές. Και έχοντας (όπως όλοι μας άλλωστε) κακή εμπειρία από την ποιότητα των (απαράδεκτων πολλές φορές) υποτίτλων στις επίσημες διανομές (είτε ταινιών που προβάλλονται στις κινηματογραφικές αίθουσες είτε σειρών στην τηλεόραση), ήταν (και θα πρέπει να εξακολουθήσει να είναι) πολύ σημαντικό που υπήρχε η εναλλακτική λύση των sites αυτών, με σημαντικότερο και καλύτερο (τουλάχιστον αυτή είναι η προσωπική μού άποψη) ως προς την ποιότητα της μετάφραση το greektvsubs.gr. Υπάρχουν ωστόσο και άλλα αντίστοιχα sites με ελληνικό περιεχόμενο, όπως το subs4U.gr και το subs.gr (που ωστόσο συνήθως περιέχει υπότιτλους που προέρχονται από άλλα sites, κυριώς το greektvsubs).

Το θέμα λοιπόν που προέκυψε έχει να κάνει παρέμβαση της Εταιρίας Προστασίας Οπτικοακουστικών Έργων (ΕΠΟΕ), η οποία αναφέρει (με βάση το άρθρο 66, παράγραφος 1 του νόμου 2121/93) πως η απόδοση διαλόγων οπτικοακουστικού υλικού αποτελεί παράγωγο έργο και πως γι' αυτό απαιτείται η συναίνεση του κατόχου των δικαιωμάτων, ακόμη κι αν αυτή διανέμεται δωρεάν. Την επόμενη ημέρα όλα τα sites που φιλοξενούνται σε ελληνικούς web-servers, όπως το greektvsubs.gr και το subs4U.gr (και όχι αυτά που φιλοξενούνται στο εξωτερικό) αναγκάστηκαν να αποσύρουν τους υπότιτλους, καθώς ήταν σαφές ότι όλοι όσοι έβαζαν το προσωπικό τους μεράκι σε αυτή τη διαδικασία μετάφρασης και δωρεάν διανομής θα αντιμετώπιζαν νομικές κυρώσεις. Η ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύεται στο greektvsubs είναι χαρακτηριστική και εξηγεί διεξοδικά το θέμα. Και το σημαντικότερο, περιέχει γεγονότα και αλήθειες οι οποίες σαφέστατα στρέφονται εναντίον των επίσημων καναλιών διανομής και ουσιαστικά καταδεικνύουν τις σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από τη συγκεκριμένη ενέργεια.

Η ουσία παραμένει: για μια ακόμα φορά τα μεγάλα συμφέροντα στο χώρο της οικιακής (και όχι μόνο) διασκέδασης (βλ. οπτικοακουστικό υλικό: μουσική, ταινίες, σειρές) καταφέρονται εναντίον της δωρεάν διάθεσης του υλικού, καθώς επιθυμούν να έχουν τα ίδια τον απόλυτο έλεγχο πάνω σε όλα τα κανάλια διανομής του παραπάνω υλικού, για μεγιστοποίηση των ήδη τεράστιων υπέρ-κερδών τους.

Η ιστορία βεβαίως έχει δείξει ότι σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν (βλ. περιπτώσεις Napster και Audiogalaxy) το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο από το προσδοκόμενο για τις ενάγουσες μουσικές βιομηχανίες (βλ. εξέλιξη στο p2p file-sharing software). Προφανώς και σε αυτή την περίπτωση τα πράγματα κάπως έτσι θα εξελιχθούν.

Επί της ουσίας, ελληνικούς υπότιτλους μπορεί ακόμα να βρει ο καθένας, προερχόμενους από sites που φιλοξενούνται σε web-servers του εξωτερικού. Ωστόσο, όπως διαπίστωσα προσωπικά, σε πολλά από αυτά οι υπότιτλοι έχουν παραχθεί από software αυτόματης μετάφρασης από τους αντίστοιχους ξένους υπότιτλους, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα τραγικά λάθη στη μετλαφραση, λέξεις που παραμένουν αμετάφραστες και προτάσεις που δε στέκουν συντακτικά και νοηματικά. Αυτό που με έπεισε μέχρι τώρα (ελπίζω όχι μέχρι να αποδειχτεί το αντίθετο) είναι το tvsubtitles.net, το οποίο και συστήνω. Σε κάθε περίπτωση, οφείλονται πολλές ευχαριστίες στα παιδιά του greektvsubs (αλλά και όλων των αντίστοιχων sites) για την ανιδιοτελή προσπάθεια που έχουν καταβάλλει όλα αυτά τα χρόνια.


Υ.Γ. για την ιστορία, ακολουθεί το άρθρο 66, παράγραφος 1 του νόμου 2121/93:
"Άρθρο 66: Ποινικές κυρώσεις
1. Τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους και χρηματική ποινή 2.900 - 15.000 Ευρώ, όποιος χωρίς δικαίωμα και κατά παράβαση των διατάξεων του παρόντος νόμου ή διατάξεων των κυρωμένων με νόμο πολυμερών διεθνών συμβάσεων για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας, εγγράφει έργα ή αντίτυπα, αναπαράγει αυτά άμεσα ή έμμεσα, προσωρινά ή μόνιμα, με οποιαδήποτε μορφή, εν όλω ή εν μέρει, μεταφράζει, διασκευάζει, προσαρμόζει ή μετατρέπει αυτά, προβαίνει σε διανομή αυτών στο κοινό με πώληση ή με άλλους τρόπους ή κατέχει με σκοπό διανομής, εκμισθώνει, εκτελεί δημόσια, μεταδίδει ραδιοτηλεοπτικά κατά οποιοδήποτε τρόπο, παρουσιάζει στο κοινό έργα ή αντίτυπα με οποιοδήποτε τρόπο, εισάγει αντίτυπα του έργου που παρήχθησαν παράνομα στο εξωτερικό χωρίς τη συναίνεση του δημιουργού και γενικά εκμεταλλεύεται έργα αντίγραφα ή αντίτυπα που είναι αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας ή προσβάλλει το ηθικό δικαίωμα του πνευματικού δημιουργού να αποφασίζει για τη δημοσίευση του έργου στο κοινό καθώς και να παρουσιάζει αυτό αναλλοίωτο χωρίς προσθήκες ή περικοπές."

Ισπανία: τι μου αρέσει, τι δεν μου αρέσει

Μιας και πηγαινοέρχομαι συχνά στην Ισπανία, στη φίλη μου την heleni, ήθελα καιρό να γράψω τι μου αρέσει και τι δε μου αρέσει κάθε φορά που πηγαίνω εκεί. Τώρα που γύρισα από τετραήμερο στη Μαδρίτη, βρήκα την ευκαιρία. Πάμε λοιπόν...

Μου αρέσει (ανάμεσα στα άλλα) στην Ισπανία:

• που οι άνθρωποι είναι σαν κι εμάς, έξω καρδιά, καλοφαγάδες, που αναζητούν συνεχώς τη διασκέδαση και την καλοπέραση, ανεξάρτητα από τα όποια προβλήματα, κι όχι σα τους βόρειους λαούς (π.χ. Άγγλοι).
  
• να ακούω την Ισπανική γλώσσα: έχει μια λυρικότητα που δεν τη συναντάς στα αγγλικά ή στα γερμανικά. Τα δε Γαλλικά προσωπικά μου τη σπάνε.
  
• να βαδίζω στο δρόμο και να σταματάνε τα αυτοκίνητα όταν πάω να περάσω μια διάβαση. Ο Manolo μού έχει πει ότι μάλλον οφείλεται στα υψηλά πρόστιμα. Ακόμα κι έτσι, είναι πολύ ευχάριστο συναίσθημα. Άλλωστε κι εδώ υπάρχουν τσουχτερά πρόστιμα, αλλά τα γράφουμε κανονικότατα.
• να πηγαίνω το μεσημεράκι ή το απόγευμα για tapas. Όποιος πάει Ισπανία και δεν επισκεφτεί το μεσημέρι ένα μπαράκι ή ταβερνάκι για tapas, χάνει. Παραγγέλνεις κρασάκι (ή και άλλο ποτό, συνήθως τσέρι) και τα πιατάκια με τα καταπληκτικά μεζεδάκια (θαλασσινά, jamon, chorizos, διάφορα άλλα αλλαντικά, πατάτες, διάφορα κρεατικά) και δε θες να σταματήσεις να τρως.
• να γυρίζω στη Μαδρίτη, στο κέντρο, και να χαζεύω. Εκεί προφανώς είναι βλάκες που δεν γκρεμίσανε τα παλιά, αναγεννησιακά κτίρια και τα κτίρια του 19ου αιώνα για να κατασκευάσουν υπερσύγχρονες πολυκατοικίες (όπως κάνουμε εδώ, που είμαστε πιο "έξυπνοι").
• να οδηγώ στους χωρίς λακούβες δρόμους. Μερικές φορές μπορεί να σε πάρει ο ύπνος, αν δε νοιώσεις κανένα τράνταγμα. Άσε που υπάρχουν ένα σωρό μεγάλες οδικές αρτηρίες και δακτύλιοι (χωρίς διόδια φυσικά), όπως η Αττική οδός, που οδηγούν στη Μαδρίτη από τα προάστια και κάνουν, μαζί με το τεράστιο δίκτυο μετρό και προαστιακού σιδηροδρόμου, τις μετακινήσεις άνετες.
• που στα προάστια η ζωή των κατοίκων είναι κάτι παραπάνω από άνετη, καθώς οι παρεχόμενες υποδομές είναι καταπληκτικές: μεγάλοι δρόμοι, οικοδομικά τετράγωνα με πεζοδρόμια βάθους 10-20 μέτρων με φυτά, γκαζόν και παιδικές χαρές (ανά οικοδομικό τετράγωνο μερικές φορές), πολλά μικρά πάρκα και πλατείες με πράσινο (και όχι τσιμέντο), ζεστό νερό 24 ώρες παρεχόμενο από κεντρικές υποδομές ανά 2-3 οικοδομικά τετράγωνα και ένα σωρό άλλες ευκολίες.
• που στο θέμα της διαχείρισης των απορρυμάτων είναι πολύ μπροστά: κάθε οικοδομικό τετράγωνο έχει τις λεγόμενες οικολογικές νησίδες, όπου τα ανακυκλώσιμα υλικά και όλα τα υπόλοιπα σκουπίδια (τα μη ανακυκλώσιμα) συγκεντρώνονται ξεχωριστά σε υπόγειους κάδους! Το μόνο που βλέπεις στο επίπεδο του δρόμου είναι τις εισόδους για τους υπόγειους κάδους (σα μικρά κουτάκια που εξέχουν από το έδαφος). Συνεπώς το καλοκαίρι δε μυρίζουν τα σκουπίδια, ούτε κάνουν παρέλαση από τα αδέσποτα που προσπαθούν να βρουν τροφή, ούτε σκορπούν δεξιά και αριστερά όταν τα μαζεύουν.
• να πηγαίνω για ψώνια :-) στα El Corte Ingles και σε εκπτωτικά χωριά (που θα πάει, τα τελευταία θα έρθουν κι εδώ)
  

Δεν μου αρέσει (λίγα είναι) στην Ισπανία:

• που ολόκληρες πόλεις ή συνοικίες κατασκευάζονται από κατασκευαστικές εταιρίες, οπότε ναι μεν παρέχονται καταπληκτικές υποδομές (βλ. παραπάνω) αλλά τα κτίρια είναι συνήθως τεράστια (όταν πρόκειται για πολυκατοικίες), όμοια μεταξύ τους και συνεπώς απρόσωπα, χωρίς βεράντες (κατά τα αγγλικά πρότυπα).
• που στα κουδούνια δε γράφουν ονόματα αλλά τον όροφο και τον αριθμό του διαμερίσματος (π.χ. 6D), οπότε αν το ξεχάσεις, άντε να βρεις που μένει ο φίλος που θες να επισκεφτείς.
• που πίνεις καφέ στο πόδι (μπαίνουν στο cafe, παραγγέλνουν, τον πίνουν μέσα σε 5-10 λεπτά και μετά φεύγουν). Άσε που καφέ πίνουν μόνο το πρωί, μετά είναι ώρα μόνο για απεριτίφ (ενώ το σωστό είναι να είναι ώρα για καφέ όλο το 24ωρο :-). Ούτε βρίσκεις την ποικιλία καφέδων που βρίσκεις εδώ.
• η μεταγλωττισμένη TV. Αν δεν ξέρεις τη γλώσσα, δεν μπορείς να παρακολουθήσεις τίποτε. Τα πάντα είναι μεταγλωττισμένα (ξένες σειρές, ξένες ταινίες), οπότε χάνεις πάντοτε κάτι από την ουσία των διαλόγων, που περιλαμβάνει και τον τρόπο και ήχο έκφρασής τους.
• η κίνηση σε ώρες αιχμής. Και νομίζουμε ότι εδώ στην Αθήνα αντιμετωπίζουμε πρόβλημα...
• που δεν μπορείς να βρεις εύκολα φρέσκο γάλα (πίνουν μόνο μακράς διαρκείας, αυτό που διατηρείται εκτός ψυγείου για μήνες), ούτε βιολογικά τρόφιμα. Γενικά δεν πολυασχολούνται (παρόλο που έχουν καταπληκτική κουζίνα) με τη βιολογική διατροφή (μου κάνει εντύπωση).
• τελευταίο άφησα το θέμα των ισπανίδων. Πρέπει να είμαστε πολύ χαρούμενοι εδώ στην Ελλάδα με τις γυναίκες μας. Στο δρόμο η αναλογία είναι 1 στις 10 να είναι πάνω από το πολύ καλό και 4 στις 10 πάνω από το καλό. Οι 6 στις 10 μάλλον είναι... εκτός κριτικής (και ας με πείτε και φαλλοκράτη).
  

Πάσα στον unique fish (ελπίζω να εχείς χρόνο, btw στη Μαδρίτη αυτή την περίοδο είναι το Cirque du Soleil) και στην heleni (αν σε αφήσει η κούκλα σου) να γράψουν για άλλα μέρη (ή και για την Ισπανία αν θέλουν).

Νόμιμο=Ηθικό;

Είχα την κουβέντα σήμερα με συνάδελφο στη δουλειά, και είπα να το μεταφέρω και εδώ. Το ερώτημα είναι:

Ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό;

ή για να το θέσω διαφορετικά:

ποιος είναι ο τελεστής που πρέπει να μπει στην παρακάτω σχέση:
νόμιμο <τελεστής> ηθικό ή ηθικό <τελεστής> νόμιμο

Το ερώτημα είναι ίσως δύσκολο να απαντηθεί για κάποια Χ πράξη, ιδιαίτερα αν κάποιος το αναλύσει με βάση και την προέλευση της νομιμότητας της κάθε πράξης. Συνήθως, όποιος νομοθετεί (η Βουλή, δηλ. η εκάστοτε κυβέρνηση) ορίζει και τα "πλαίσια" της νομιμότητας, έχει δηλαδή τη δυνατότητα (λέω τώρα) συχνά να "ξεχειλώσει" την έννοια του "αποδεκτού" από το ευρύ κοινό και να φέρει τη νομοθετική πράξη εκεί που θέλει (conspiracy theories, και ποιος μπορεί να υποστηρίξει το αντίθετο με όσο συμβαίνουν τις τελευταίες δεκαετίες στη μικρή μας χώρα). Συνεπώς ορίζει το νομικό υπόβαθρο για κάθε πράξη που διέπει την καθημερινότητά μας. Δεν ορίζει όμως το σύστημα των κοινωνικών αξιών, με βάση το οποίο ξεχωρίζουμε το "καλό" από το "κακό".

Το "ηθικό" από την άλλη ως έννοια καθορίζεται από ένα σύνολο αξιών που ενίοτε είναι καθαρά υποκειμενικές ή ακόμα και "άγραφοι νόμοι": κοινωνικές, ταξικές, πολιτιστικές, οικογενειακές, εκπαιδευτικές, ακόμα και θρησκευτικές. Ωστόσο, υπάρχει ένα κοινώς αποδεκτό σύνολο αξιών στην κάθε κοινωνία, οι οποίες τουλάχιστον οριοθετούν τις βάσεις για το διαχωρισμό του ηθικού από το ανήθικο.

Έτσι, αν για παράδειγμα ένας εργοδότης απολύσει έναν υπάλληλό του επειδή η θέση που αυτός κατείχε έχει πλέον καταστεί αντιπαραγωγική για την επιχείρισή του, τότε, αν ο εργοδότης ακολουθήσει το γράμμα του νόμου (δηλ. δώσει στον υπάλληλο την αποζημίωση που δικαιούται) η πράξη του είναι σίγουρα νόμιμη. Αν όμως ο παραπάνω υπάλληλος είναι κοντά στη σύνταξη, συνεπώς είναι σε μια ηλικία που δε θα του επιτρέψει να βρει εύκολα δουλειά (μάλλον το αντίθετο), αυτό σύμφωνα με την κοινή λογική είναι ανήθικο (και το έχω ζήσει πριν από χρόνια στην εταιρία που εργαζόμουν, όταν απολύθηκε η καθαρίστρια, ετών 57, μετά από 15 χρόνια συνεχούς εργασίας και με μόλις 1,5 χρόνο ακόμα για σύνταξη).

Κατά την ταπεινή μου γνώμη ο τελεστής στην παραπάνω σχέση δεν μπορεί να είναι η ισότητα (=) και συνεπώς δεν μπορεί να είναι ούτε η ισοδυναμία (<=>), καθώς το πρώτο σκέλος της (νόμιμο => ηθικό) δεν μπορεί να αποδειχθεί. Θα μπορούσε να είναι η συνεπαγωγή από το δεξιό προς το αριστερό σκέλος της σχέσης (νόμιμο <= ηθικό), καθώς υπάρχουν περιπτώσεις (δεδικασμένα) που κάποιοι τελικά κρίνονται με βάση το άγραφο δίκαιο και όχι το γραπτό (π.χ. ο νεαρός από το δήμο Ζωγράφου που αθωώθηκε από το δικαστήριο πριν από χρόνια, αφού σκότωσε τον μέθυσο πατέρα του γιατί αυτός όλη του τη ζωή σάπιζε στο ξύλο τη γυναίκα του και τα παιδιά του). Η συνεπάγωγή όμως αυτή έχει και τους περιορισμούς της, καθώς όπως είπα παραπάνω το ηθικό καθορίζεται και από προσωπικές και υποκειμενικές αξίες. Άρα, θεωρώ ότι αν υπήρχε ο τελεστής "κατά βάση" η παραπάνω σχέση θα έπρεπε να απαντηθεί ως εξής:

το ηθικό είναι κατά βάση νόμιμο

αλλά τελικά σίγουρα, για να απαντήσω στην αρχική ερώτηση:

το νόμιμο δεν είναι απαραίτητα ηθικό

Υ.Γ η συζήτηση ξεκίνησε με βάση τις δηλώσεις κάποιου πολιτικού (δε θέλω να γράψω ονόματα, γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός του παρόντος blog) πριν από αρκετό καιρό. Δεν ήταν όμως σε καμία περίπτωση κομματική ή κομματικοποιημένη συζήτηση. Ήταν καθαρά πολιτική (με βάση την αρχική - από την αρχαιότητα - έννοιά της), και έτσι θέλω να παραμείνει...

Spam comments (μου τη δίνουν...)

Δεν ξέρω σε πόσους άλλους εκεί έξω στον blogger (ή και σε άλλες υπηρεσίες, π.χ. στο wordpress) συμβαίνει, αλλά τις τελευταίες εβδομάδες παρουσιάστηκε στο Shine on you crazy diamond (επ, μήπως δεν ξέρετε πώς λέγεται το blog που διαβάζετε;) το φαινόμενο των spam comments (αντίστοιχο των spam mails). Σε κάθε νέο post που αναρτώ, σύντομα εμφανίζεται -το ίδιο πάντα- comment από τον ίδιο χρήστη, ο οποίος έχει απλά φτιάξει ένα profile στον blogger, χωρίς να το έχει συνδέσει με κάποιο blog, και απλά στέλνει comments. Στο κείμενο το spam comment εμφανίζεται βέβαια link προς ένα blog, το οποίο (τυπικά τουλάχιστον) ανήκει σε άλλο χρήστη, αλλά από τη στιγμή που δεν μπορώ να αποδείξω σύνδεσή του με τον spammer, δε θα το αναφέρω. Διαφορετικά είναι σίγουρο ότι θα ξεκινούσα ("χεράτα" βέβαια και όχι αυτοματοποιημένα) να κάνω όσα πιο πολλά reports για terms of service violation μπορώ (μέχρι να βαρεθώ να κάνω και να ξανακάνω ... τη διαδικασία αυτή).

Χμμμμ, αυτό λιγάκι μου ακούγεται σαν: "Θα πάω να το πω στην κυρία και θα δείς...", ή πώς αλλιώς το λέγαμε -εν χορώ- στο Δημοτικό: "στην κυρία, ψωμί και τιμωρία". Ωστόσο, όταν γίνεσαι μέλος μιας κοινότητας που σου παρέχει τη δυνατότητα δωρεάν και απεριόριστης χρήσης κάποιας υπηρεσίας (blogging εν προκειμένω), πρέπει να ακολουθείς και κάποιους κανόνες, ώστε και τα δικά σου νεύρα να μη σπάνε, και οι άλλοι να μη σιχτιρίζονται μαζί σου συνέχεια.

Από την άλλη, δε θέλω να μπω στο τριπάκι να βάλω moderation στα comments του blog, γι΄αυτό και έχω απλά επιπλέξει τη δυνατότητα που παρέχει ο blogger για word verification (αλλιώς captcha) στα comments, οποιαδήποτε υπογραφή και αν επιλέξει ο σχολιαστής. Αν τώρα ο spammer δε βαριέται να κάνει κάθε φορά αυτή τη δουλειά (να αντιγράφει δηλ. το περιεχόμενο του image, εκτός και αν ο provider χρησιμοποιεί παρωχημένα προγράμματα παραγωγής captcha images, τα οποία μπορούν να "σπάσουν" με χρήση αλγορίθμων οπτικής αναγνώρισης), τότε απλά τελικά με βάζει στον "κόπο" να διαγράφω το σχόλιό του.

Τελικό ηθικό δίλλημα: ελευθερία έκφρασης της σκέψης και του λόγου ή moderation; Προτιμώ το πρώτο, άσχετα από τις συνέπειες...

Putumayo world: ένας μαγικός κόσμος

Αν βαρεθήκατε όλες αυτές τις αηδίες που παρουσιάζονται ως "παιδική μουσική" (Ζουζούνια, Mazoo and the zoo και όλα τα συναφή), και που δυστυχώς όλα τα παιδάκια (συμπεριλαμβανομένης και τις κόρης μου) τραγουδάνε καθημερινά, λόγω της απίστευτης πλύσης εγκεφάλου που τους γίνεται στην πρωινή "παιδική" ζώνη του Σαββατοκύριακου, τότε καιρός είναι να γνωρίσετε τον μαγικό κόσμο της Putumayo Music.

Έχοντας ως στόχο να κάνουν σε όλους γνωστή τη μουσική κουλτούρα των λαών, την ethnic μουσική, όπως όμως αυτή παρουσιάζεται από τους γνήσιους εκφραστές της σε κάθε περιοχή του κόσμου μας (και όχι από τουριστικά cd-σουβενίρ), στην Putumayo έχουν πραγματικά καταφέρει να δημιουργήσουν μια σειρά από πολύ ποιοτικές μουσικές συλλογές, οι οποίες απευθύνονται (θεωρητικά τουλάχιστον) τόσο στους μεγάλους όσο και στα παιδιά. Και λέω θεωρητικά τουλάχιστον, γιατί οι περισσότερες συλλογές ακούγονται το ίδιο ευχάριστα από όλους (από προσωπική εμπειρία, καθώς εδώ και δύο χρόνια αγοράζουμε μανιωδώς σχεδόν κάθε cd τους, χωρίς να έχουμε απογοητευτεί).

Οι μουσικές συλλογές χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Putumayo kids και Putumayo world music. Η πρώτη είναι αυτή που, όπως λέει προδίδει και το όνομά της, απευθύνεται στα παιδιά, με μερικές καταπληκτικές συλλογές. Αγαπημένες μας είναι το Animal Playground, το Reggae Playground και το World Playground - στο τρίτο έχουν επιλέξει από την Ελλάδα τη Γλυκερία με το Τικ Τικ Τακ σε άψογη εκτέλεση.

Σε κάθε πάντως περίπτωση, οι συλλογές της Putumayo γλυτώνουν τα... αυτιά μας από τις σαχλαμάρες που πλασάρονται στα παιδιά. Και επιπλεόν, και μόνο η σκέψη ενός ταξιδιού με το αυτοκίνητο και το cd player να παίζει Ζουζούνια με ανατριχιάζει...

Υ.Γ. δεν μπορούσα να κρατηθώ και να μην το βάλω: Putumayo Kids presents Animal Playground "No More Monkeys" και αρχίστε να χοροπηδάτε με τα παιδιά στο κρεββάτι :-)

Είναι άραγε εφικτό το συμμάζεμα των καλωδίων των PCs;

Χθες θέλησα να βάλω ένα καλώδιο επέκτασης USB από την πίσω πλευρά του pc μου στο σπίτι, για να αποφεύγω στο μέλλον τον κίνδυνο να κλωτσάω το flash memory που συνήθιζα να βάζω στα μπροστινά USB ports. Το case το έχω στο πάτωμα, κάτω από το γραφείο, και η πλάτη του κοιτάζει στον τοίχο. Και τότε βρέθηκα αντιμέτωπος (μετά από πάρα πολύ καιρό είναι αλήθεια) με το χάος των καλωδίων, των τροφοδοτικών, των πριζών και της σκόνης (γιατί συν τις άλλοις έχω πει στην κοπέλα που μας καθαρίζει στο σπίτι να μην πλησιάζει σε... απαγορευμένες περιοχές). Και το χάος αυτό είναι... λιγότερο απ' ό,τι σε αντίστοιχες καταστάσεις, καθώς έχω φροντίσει (ή μάλλον προσπαθήσει) να ομαδοποιήσω κατά κάποιον τρόπο τα καλώδια και να τα πιάσω με δέστρες. Ωστόσο, παραμένει χάος, καθώς μέτρησα ούτε λίγο ούτε πολύ 18 καλώδια + 3 τροφοδοτικά + 1 πολύπριζο ασφαλείας! Έχουμε και λέμε:

• καλώδια τροφοδοσίας: 6 (pc, monitor, printer, adsl router, φωτιστικό, ηχεία)
• καλώδια δικτύου: 2 (internet, εσωτερικό δίκτυο - για σύνδεση του pc με το laptop)
• usb καλώδια σύνδεσης περιφερειακών: 4 (receiver για wireless και mouse keyboard, printer, webcam, το καλώδιο που λέγαμε στην αρχή)
• διάφορα άλλα καλώδια: 6 (monitor, ακουστικών και μικροφώνου ομιλίας, ηχείων, τηλεφωνικό - για το adsl - προς το πολύπριζο, τηλεφωνικό από το πολύπριζο προς το router)
• τροφοδοτικά: 3 (printer, adsl router, ηχεία)

Και να σκεφτεί κανείς ότι πριν από καιρό είχα επιπλέον και το τηλεφωνικό καλώδιο του ασύρματου, το καλώδιο τροφοδοσίας της συσκευής του ασύρματου συν το τροφοδοτικο του, το adsl splitter, το καλώδιο τροφοδοσίας και το τροφοδοτικό του isdn modem, και το καλώδιο μιας παλιάς καλής κλασσικής τηλεφωνικής συσκευής (για την περίπτωση που πέφτει το ρεύμα - $%#@%$@ τον πολιτισμό μας). Δηλαδή επιπλέον 5 καλώδια + 2 τροφοδοτικά! Απλά αυτά τώρα μεταφέρθηκαν αλλού (για να αρχίσουν φυσικά κι εκεί να δημιουργούν σιγά σιγά χάος).

Και το ερώτημα είναι: υπάρχει άραγε κάποια θεωρία ορθολογικής ταξινόμησης των καλωδίων και των τροφοδοτικών τους; Τουλάχιστον, όταν τις προάλλες ο adamo έγραφε για Time Management for System Administrators είχε κάπου να ακουμπίσει (παρόλο που δεν τα έχω καταφέρει και πολύ καλά στον τομέα αυτό τα τελευταία 6 χρόνια που είμαι μπαμπάς :-) Για τα καλώδια κανένας χριστιανός (ή οτιδήποτε τέλος πάντων) δεν μπορεί να γράψει κάτι για να μας βοηθήσει; Γιατί όχι και να σχεδιάσει ένα universal τροφοδοτικό (τι καλά που θα 'τανε), στις υποδοχές του οποίου απλά θα συνδέαμε τις τροφοδοσίες των διαφόρων συσκευών και θα ρυθμίζαμε ανά υποδοχή τις απαιτήσεις τροφοδοσίας: έτσι θα γλυτώναμε και από τα ογκώδη τροφοδοτικά.

Αναρωτιέμαι (και αγχώνομαι ταυτόχρονα με τη σκέψη) αν το πίσω μέρος του γραφείου μου κοιτούσε στο εσωτερικό του δωματίου, τι θα έπρεπε να κάνω τόσο στο θέμα της ασφάλειας (τα καλώδια τραβάνε τα παιδάκια σας το μέλι τις μύγες) όσο και στο αισθητικό κομμάτι.

... ο πολιτισμός του ηλεκτρισμού

Επίσκεψη στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο

Μετά από τρία χρόνια από την τελευταία μας επίσκεψη, την περασμένη Κυριακή επισκεφτήκαμε ξανά το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο στα Σπάτα και οι εντυπώσεις ήταν για μια ακόμα φορές εξαιρετικές. Πέρα από την καλή οργάνωση που υπάρχει στη λειτουργία του πάρκου και τις παρεχόμενες υπηρεσίες (πλήρες και φιλικό website, μεγάλο parking, καλές τιμές εισιτηρίων, χώροι αναψυχής και πικ-νικ, αναλυτικές οδηγίες στο φυλλάδιο και σημαντικές πληροφορίες που δίνονται για το κάθε ζώο που φιλοξενείται στο πάρκο, μαγαζάκι με αναμνηστικά - λίγο ακριβό βέβαια), το επιπλέον θετικό γεγονός είναι ότι το πάρκο με το πέρασμα των χρόνων μεγαλώνει σε έκταση και αριθμό φιλοξενούμενων ζώων. Ήδη έχουν έρθει (σε σχέση με την επίσκεψή μας πριν από τρία χρόνια) πολλά νέα ζώα, κάποια από αυτά ιδιαίτερα σπάνια, όπως το ζευγάρι λευκών λιονταριών και το ζευγάρι καφέ αρκούδων, και επίσης πολλά ζωάκια έχουν γεννηθεί στο ζωολογικό κήπο, βοηθώντας έτσι στην επιβίωση των σπάνιων ειδών. Επιπλέον, στο άμεσο μέλλον το πάρκο θα μεγαλώσει κατά 25-30% (όπως φαίνεται άλλωστε και στο χάρτη του), προσφέροντας τη δυνατότητα φιλοξενίας περισσότερων ειδών.

Και είναι άξιο αναφοράς επίσης το γεγονός ότι η συντήρηση του πάρκου γίνεται χωρίς καμία απολύτως κρατική παρέμβαση (σπάνιο για τα δεδομένα της Ελλάδας), μέσα από τα έσοδα από τα εισιτήρια και από χορηγίες, είτε από μεγάλες εταιρίες, είτε ακόμα και από ιδιώτες, μέσω της διαδικασίας υιοθεσίας ζώων. Και το κόστος συντήρησης είναι ιδιαίτερα υψηλό (όπως φαίνεται και από κάποια στοιχεία που παρουσιάζονται εδώ).

Από τη Δευτέρα 13 Οκτωβρίου γίνεται πλέον και επίδειξη πτήσης άγριων πουλιών, αλλά εμείς δυστυχώς δεν είχαμε τη δυνατότητα να την παρακολουθήσουμε (ξεκίναγε την επομένη).

Για τα παιδιά είναι καταπληκτική εμπειρία, αλλά και για τα μεγάλα παιδιά :-) είναι μια ευκαιρία για να ξεκολλήσουμε λίγο από το τσιμέντο της Αθήνας. Και επειδή για να γυρίσεις όλο το πάρκο χρειάζονται αρκετές ώρες (ένα τρίωρο σίγουρα, για να δεις όλα τα ζώα και να μην είσαι και στο τρέξιμο), μπορείτε να το συνδυάσετε με πικ-νικ στα μεγάλα ξύλινα τραπέζια που υπάρχουν στους χώρους πικ-νικ του πάρκου. Εμείς πήγαμε στις 12:30 και το σχολάσαμε τελικά κάπου στις 6 το απόγευμα! Και θα το ξανακάνουμε σίγουρα στο μέλλον...

viaMichelin: ένα καταπληκτικό online navigator

Πρόσφατα ανακάλυψα ότι η Μichelin (η γνωστή εταιρία ελαστικών) προσφέρει ένα καταπληκτικό παγκόσμιο online navigator στο viamichelin.co.uk. Στα δικά μας... χωράφια, δίνει ολόκληρο το Εθνικό οδικό δίκτυο και επίσης έχει χάρτες των μεγαλύτερων Ελληνικών πόλεων (τσέκαρα τουλάχιστον Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, Βόλο, Ιωάννινα, Ηράκλειο, Χαλκίδα - απογοητεύτηκα που δεν έχει το χάρτη του Αγρινίου :-< ).

Για να οριστεί διαδρομή θα πρέπει να δοθεί η αφετηρία και ο προοροσμός στα Αγγλικά (και μέχρι τώρα δεν έχω συναντήσει πρόβλημα με την ορθογραφία) και το αποτέλεσμα δίνει τέσσερις δυνατές εναλλακτικές διαδρομές: συνιστώμενη, γρηγορότερη, συντομότερη, οικονομική, με αξιοθέατα. Υπολογίζει την απόσταση σε km, το συνολικό κόστος (καύσιμα, διόδια), δίνει ακόμα και τις διασταυρώσεις στις οποίες θα πρέπει ο οδηγός να στρίψει, ενώ παρέχει και τη δυνατότητα εμφάνισεις σημείων ενδιαφέροντος στο χάρτη (βενζινάδικα, επικίνδυνα τμήματα των δρόμων κ.λπ.). Βέβαια κάτι που δεν μπορεί να συνυπολογίσει στο συνολικό χρόνο της διαδρομής (και συνεπώς και στην κατανάλωση καυσίμων) είναι.. το κυκλοφοριακό (ειδικά εδώ στην Αθήνα) Αυτό είναι κάτι που το αφήνει σε εμάς να το ανακαλύψουμε :-)

Της κακομοίρας...

• Η διεθνής-παγκοσμιοποιημένη-φουσκωμένη οικονομία καταρρέει, συμπαρασύροντας τράπεζες και χρηματιστήρια, και ίσως σύντομα όλους μας (και να προσευχόμαστε να μη το δούμε αυτό, δηλ. επανάληψη του σενάριου του 1929 - δείτε εδώ κι εδώ. Btw, μήπως βλέπετε ομοιότητες στο τότε και στο σήμερα;).Ο δε διευθύνων σύμβουλος της Lehman Brothers, που αποτέλεσε την απαρχή του πανικού στην παγκόσμια οικονομία, χαλαρός δηλώνει ότι δεν έχει ευθύνες γι΄αυτό (αλλά εν τω μεταξύ αμοίβονταν ετησίως με 250 εκατ. δολάρια!!!)
• Στους δρόμους της Αθήνας επικρατεί σήμερα το απόλυτο χάος (περίμενα 2 ώρες το πρωί στην αφετηρία των λεωφορείων 220 και 221 των Ιλισίων, και δεν υπήρχαν και ταξί, καθώς προφανώς κανένας δεν έρχονταν προς Ιλίσια).
• Σεμνοί και ταπεινοί παπάδες και μοναχοί μπαινοβγαίνουν στα υπουργεία και τα δικαστικά μέγαρα και καθορίζουν την πορεία αυτού του δύσμοιρου τόπου.
• Ο Ζήκος (αυτός και όχι αυτός - για να είμαστε και λίγο στο πνεύμα του τίτλου του post :-) ξεκίνησε καριέρα στο ραδιόφωνο (κάθε Δευτέρα πρωί 10-12), αφού πρώτα έκανε και λίγο baby sitting στο χώρο της Ελληνικής διαιτησίας.
  
• Και μέσα στον κακό χαμό, ο παμέγιστος επανεκλεγείς Γκαγκάτσης κουφαίνει τους πάντες, ανακοινώνοντας ότι σχεδόν έχει συμφωνήσει με τον Φρίσκ για να αναλάβει καθήκοντα αρχιδιαιτητή! Αν το πετύχει, μετά θα πηγαίνει καβάλα στ' άλογο (εκτός και αν ο Φρισκ απηυδήσει και τα βροντήξει μέσα στην πρώτη βδομάδα).
  

1ο Φεστιβάλ Town for Kids: εντυπώσεις

Το Σάββατο, μιας και είχε μέρα - χαρά θεού, πήγαμε κάμποσοι φίλοι με τα παιδιά μας στο Πάρκο Στρατού, στου Γουδή (και όχι στο Γουδί όπως λάθος αναφέρεται συχνά) όπου διοργανώνονταν το 1ο Φεστιβάλ Town for Kids. To concept ακούγονταν ενδιαφέρον: Ο Βρασίδας ο αχινός, η Κική η μαρίδα, η Ρούλα Ζαχαρούλα η μαριδούλα. ο Σήφης ο ξιφίας.. και άλλοι κάτοικοι του βυθού της θάλασσας προσκαλούσαν τα παιδιά να τους βοηθήσουν να μαζέψουν μπόλικα παγάκια για να τα ρίξουν στη θάλασσα, καθώς η θερμοκρασία της συνεχώς αυξάνεται από την ανθρώπινη δραστηριότητα και οι ήρωές μας ανησυχούσαν ότι σύντομα η θερμοκρασία θα ανέβει τόσο πολύ που θα καταλήξουν ψαρόσουπα.

Ωστόσο, μετά από παραμονή μας εκεί για περίπου 3,5 ώρες, μπορώ να πω ότι γενικά απογοητευτήκαμε (ή τουλάχιστον δεν ικανοποιηθήκαμε όσο θα θέλαμε), γιατί με βάση το πρόγραμμα των εκδηλώσεων πήγαμε με άλλη διάθεση. Γενικά δεν υπήρχε καλή οργάνωση. Είχες το χάρτη και το πρόγραμμα των εκδηλώσεων στα χέρια σου και ήθελες να πας στην αντίστοιχη τέντα ή περίπτερο, όπου η κάθε μία είχε και το όνομα ενός ήρωα. Ωστόσο, οι διοργανωτές είχαν φροντίσει να έχουν τα ονόματα των χορηγών σε κάθε τέντα ή περίπτερο, με αποτέλεσμα να χάνεσαι. Παντού κυριαρχούσαν οι χορηγοί, οι οποίοι μοίραζαν κυρίως δείγματα και διαφημιστικά των προϊόντων τους (δεκτό και κατανοητό). Και ακριβώς λόγω της ύπαρξης τόσων πολλών χορηγών, είναι απαράδεκτο που το εισιτήριο εισόδου ήταν τόσο ακριβό: 12 ευρώ το άτομο ενιαία τιμή, οπότε για μια τετραμελή οικογένεια χρειάζονταν 50 ευρώ μόνο για την είσοδο. Αλλά και σε πολλά περίπτερα έπρεπε να περιμένεις πολλή ώρα για να κάνει κάποια δραστηριότητα το παιδί σου, καθώς δεν είχαν φροντίσει η κάθε δραστηριότητα να μπορεί να γίνεται ταυτόχρονα για περισσότερα από ένα παιδί τη φορά. Ήταν επίσης εμφανής η απουσία ενός περίπτερου που να ασχολείται με θέματα υγιεινής διατροφής για τα παιδιά. Αντί αυτού, είχαν φροντίσει να πουλάνε μόνο γρήγορο φαγητό (cheeps, γαριδάκια, τοστ κ.α.).

Από την άλλη, κάποιοι (ευτυχώς όχι όλοι) από τους συμμετέχοντες που δεν ήταν εταιρίες-χορηγοί (Αρκτούρος, Χατζηκυριάκειο, Μεσόγειος SOS) θα έπρεπε να έχουν καλύτερη και δυνατότερη παρουσία, καθώς το αντικείμενο των εργασιών τους, λόγω της σπουδαιότητάς του (π.χ. προστασία της Μεσογειακής φώκιας), θα πρέπει να γίνει γνωστό στα παιδιά. Αντ΄ αυτού, περιορίστηκαν σε ένα απλό περίπτερο με μερικά φυλλάδια, αντί να έχουν ίσως κάτι σαν έκθεση ή κάποια δραστηριότητα, με συνέπεια τα παιδιά να ρίχνουν όλη τους την προσοχή στα διπλανα περίπτερα των χορηγών, εστιάζοντας στα δωράκια που αυτολί έδιναν.

Παρόλα αυτά θα πρέπει να αναφέρω και τα θετικά, που είχαν να κάνουν με τη θεματολογία ορισμένων εκδηλώσεων, όπως η πάρα πολλή καλή θεατρική παράσταση "'Ορνιθες" του Αριστοφάνη (με χορό από παιδιά), η παράσταση του Αγησίλαγου (όποιος δεν έχει διαβάσει αυτό το παραμύθι, χάνει), το πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής, την ανακύκλωση και το σεμινάριο περιβάλλοντος (πολλή καλή παρουσία από την Ελληνική Εταιρία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης), την παράσταση του ταχυδακτυλουργού Alex De Pari (όπου μικροί -μεγάλοι το 'φχαριστηθήκαμε :-), και τη ζαχαροπλαστική της Ρούλας Ζαχαρούλας της μαριδούλας (δυστυχώς δεν πετύχαμε τον Παρλιάρο, που θα ήταν -σύμφωνα με το πρόγραμμα- εκεί).

Σα συμπέρασμα, οι διοργανωτές θα πρέπει να βελτιωθούν πολύ στο οργανωτικό τομέα, να εξετάσουν το θέμα του (υπερβολικού) κόστους του εισιτηρίου εισόδου, να εμπλουτίσουν (σε συνεργασία με τους συμμετέχοντες οργανισμούς) τις δραστηριότητες και να εστιάσουν σε ζητήματα που θα πρέπει να απασχολούν τα παιδιά μας και αφορούν σε σημαντικά ζητήματα (προστασία φύσης, διατροφή, εκπαίδευση). Διαφορετικά σύντομα το φεστιβάλ θα εκφυλιστεί και θα καταντήσει απλά ένα πανηγυράκι χορηγών...

Ο Πρόεδρος, ο Κορυφαίος και το Αλάνι...

Ο αξιότιμος κύριος "Πρόεδρος" Βαρούχας αποφάνθηκε χθες το βράδυ στην Αθλητική Κυριακή ότι ο "Κορυφαίος" Έλληνας διαιτητής (με Κύρος βεβαίως βεβαίως) σωστά δεν απέβαλε το Αλάνι με δεύτερη κίτρινη κάρτα, γιατί ναι μεν πηγαίνει με πρόθεση να ρίξει τον Galletti (ή ο παίχτης ή η μπάλα, και τα δύο μαζί δεν περνάνε) αλλά δεν τον πέτυχε (!!!), οπότε είναι στη δικαιοδοσία του διαιτητή (του Κορυφαίου, να υπενθυμίσω) αν θα τη δείξει την κίτρινη.

Το γεγονός ότι εδώ και κάτι χρόνια η UEFA έχει αποφασίσει να τιμωρεί την πρόθεση, άσχετα με το αν ο παίχτης... βρει στόχο, μάλλον του διαφεύγει επιλεκτικά του "Προέδρου". Να του θυμίσω μόνο τι ακριβώς ορίζουν οι "Κανόνες του Παιχνιδιού 2008/2009", όπως ορίζονται από τη FIFA και εφαρμόζονται από την εκάστοτε Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία:


Κανόνας 12. Παραβάσεις και Ανάρμοστη Συμπεριφορά
Απρόσεκτα, ριψοκίνδυνα, χρήση υπερβολικής δύναμης (σελ. 108)
"Ο όρος "απρόσεχτα" σημαίνει ότι ο παίκτης επέδειξε έλλειψη προσοχής ή ενδιαφέροντος όταν έκανε ένα μαρκάρισμα ή ότι ενέργησε χωρίς προφύλαξη.
• Δεν απαιτείται καμία περαιτέρω πειθαρχική τιμωρία εάν ένα "φάουλ" κριθεί ως απρόσεκτο

Ο όρος "ριψοκίνδυνα" σημαίνει ότι ο παίκτης ενέργησε με πλήρη αδιαφορία για τον κίνδυνο ή τις επιπτώσεις προς τον αντίπαλό του
• Ένας παίκτης ο οποίος αγωνίζεται με ριψοκίνδυνο τρόπο θα παρατηρείται (κίτρινη κάρτα)."


Επικίνδυνο παιχνίδι (σελ. 112)
"Ως επικίνδυνο παιχνίδι ορίζεται κάθε ενέργεια η οποία κατά την προσπάθεια να "παίξει" την μπάλα, αποτελεί απειλή τραυματισμού κάποιου (συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του παίκτη). Διαπράττεται όταν ένας αντίπαλος βρίσκεται κοντά και εμποδίζεται από το να "παίξει" την μπάλα εξαιτίας φόβου τραυματισμού.

Το επικίνδυνο παιχνίδι δεν περιλαμβάνει σωματική επαφή μεταξύ των παικτών. Εάν υπάρχει σωματική επαφή, η ενέργεια αποτελεί παράπτωμα, το οποίο τιμωρείται με άμεσο ελεύθερο λάκτισμα ή λάκτισμα από το σημείο του πέναλτι. Σε περίπτωση σωματικής επαφής, ο διαιτητής θα πρέπει να εξετάζει προσεκτικά την μεγάλη πιθανότητα να έχει διαπραχθεί επίσης και απρεπής συμπεριφορά.

Πειθαρχικές κυρώσεις
• Εάν ένας παίκτης αγωνίζεται με επικίνδυνο τρόπο σε ένα "κανονικό" μαρκάρισμα, ο διαιτητής οφείλει να μην λάβει κανένα πειθαρχικό μέτρα. Εάν η ενέργεια γίνεται με προφανή κίνδυνο πρόκλησης τραυματισμού, ο διαιτητής πρέπει να παρατηρήσει (κίτρινη κάρτα) τον παίκτη."


Προφανώς ο κύριος "Πρόεδρος" έκρινε ότι το Αλάνι πήγε "απρόσεκτα" (σελ. 108) και γκρέμισε τον Galletti. Επίσης έκρινε ότι στην προσπάθεια του Αλανιού δεν υπήρξε προφανής κίνδυνος πρόκλησης τραυματισμού (σελ. 112) και συνεπώς σωστά δε δόθηκε κίτρινε κάρτα.

Υ.Γ.
[1] Στη φάση βεβαίως του Μπασινά, που επίσης πήγε με πρόθεση για το τάκλιν από πίσω, αποφάνθηκε ότι σωστά την έδειξε την κίτρινη, γιατί όπως επεσήμανε και στο Μίχο (μέγας άσχετος κατά την ταπεινή μου άποψη) "Να, είδες Πέτρο, εδώ τον πέτυχε και σωστά είδε την κίτρινη κάρτα".
[2] Δυστυχώς ο κύριος "Πρόεδρος" πληρώνεται με χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου για να λέει τις "σοφίες" του στην Αθλητική Κυριακή της Κρατικής Τηλεόρασης.

Για να ξέρουμε τι (Κινέζικο) τρώμε

Και ενώ ο (κακός) χαμός για το επιμολυσμένο με μελαμίνη (!!!) κινέζικο γάλα συνεχίζεται, και ενώ ήδη στο "παιχνίδι" μπήκαν μεγάλες πολυεθνικές οι οποίες αντιμετωπίζουν πρόβλημα με προϊόντα τους, στην παραγωγή των οποίων χρησιμοποιήθηκε το επίμαχο γάλα (βλ. σχετική αρθρογραφία για Nestle και Cadbury), τώρα το πρόβλημα χτυπάει πλέον την πόρτα μας (για να μην πω ότι ήδη είναι μέσα στο σπίτι μας).

Ήδη ο ΕΦΕΤ και το Γενικό Χημείο βρήκαν ότι έχουν γίνει εισαγωγές τέτοιου γάλακτος στη χώρα μας (καθυστερημένα ή όχι δεν το γνωρίζω, άλλωστε είναι λάθος να εξετάζει κανείς τέτοια θέματα από πολιτική σκοπιά - προέχει η υγεία, και άλλωστε δεν μπορεί από πριν να ξέρεις τι θα συμβεί σε 4-5 μήνες). Καλό θα είναι λοιπόν να ξέρουμε τι να αποφεύγουμε (τουλάχιστον αυτά που βγαίνουν στη φόρα, γιατί σίγουρα υπάρχουν πολύ περισσότερα που μένουν -και θα παραμείνουν - στο σκοτάδι). Και χωρίς ίχνος ρατσισμού, μακρυά από κάθε είδους κινέζικα προϊόντα...

Ενημέρωση 5/10/2008
νέες σειρές αποσύρονται, καθώς οι έλεγχοι "πιάνουν" όλο και περισσότερα επιμολυσμένα προϊόντα: τώρα σειρά έχουν τα Κit Kat της Nestle και τα Μ&Μ's και Snickers της Mars. Και είμαστε ακόμα στην αρχή...