Ισπανία: τι μου αρέσει, τι δεν μου αρέσει

Μιας και πηγαινοέρχομαι συχνά στην Ισπανία, στη φίλη μου την heleni, ήθελα καιρό να γράψω τι μου αρέσει και τι δε μου αρέσει κάθε φορά που πηγαίνω εκεί. Τώρα που γύρισα από τετραήμερο στη Μαδρίτη, βρήκα την ευκαιρία. Πάμε λοιπόν...

Μου αρέσει (ανάμεσα στα άλλα) στην Ισπανία:

• που οι άνθρωποι είναι σαν κι εμάς, έξω καρδιά, καλοφαγάδες, που αναζητούν συνεχώς τη διασκέδαση και την καλοπέραση, ανεξάρτητα από τα όποια προβλήματα, κι όχι σα τους βόρειους λαούς (π.χ. Άγγλοι).
  
• να ακούω την Ισπανική γλώσσα: έχει μια λυρικότητα που δεν τη συναντάς στα αγγλικά ή στα γερμανικά. Τα δε Γαλλικά προσωπικά μου τη σπάνε.
  
• να βαδίζω στο δρόμο και να σταματάνε τα αυτοκίνητα όταν πάω να περάσω μια διάβαση. Ο Manolo μού έχει πει ότι μάλλον οφείλεται στα υψηλά πρόστιμα. Ακόμα κι έτσι, είναι πολύ ευχάριστο συναίσθημα. Άλλωστε κι εδώ υπάρχουν τσουχτερά πρόστιμα, αλλά τα γράφουμε κανονικότατα.
• να πηγαίνω το μεσημεράκι ή το απόγευμα για tapas. Όποιος πάει Ισπανία και δεν επισκεφτεί το μεσημέρι ένα μπαράκι ή ταβερνάκι για tapas, χάνει. Παραγγέλνεις κρασάκι (ή και άλλο ποτό, συνήθως τσέρι) και τα πιατάκια με τα καταπληκτικά μεζεδάκια (θαλασσινά, jamon, chorizos, διάφορα άλλα αλλαντικά, πατάτες, διάφορα κρεατικά) και δε θες να σταματήσεις να τρως.
• να γυρίζω στη Μαδρίτη, στο κέντρο, και να χαζεύω. Εκεί προφανώς είναι βλάκες που δεν γκρεμίσανε τα παλιά, αναγεννησιακά κτίρια και τα κτίρια του 19ου αιώνα για να κατασκευάσουν υπερσύγχρονες πολυκατοικίες (όπως κάνουμε εδώ, που είμαστε πιο "έξυπνοι").
• να οδηγώ στους χωρίς λακούβες δρόμους. Μερικές φορές μπορεί να σε πάρει ο ύπνος, αν δε νοιώσεις κανένα τράνταγμα. Άσε που υπάρχουν ένα σωρό μεγάλες οδικές αρτηρίες και δακτύλιοι (χωρίς διόδια φυσικά), όπως η Αττική οδός, που οδηγούν στη Μαδρίτη από τα προάστια και κάνουν, μαζί με το τεράστιο δίκτυο μετρό και προαστιακού σιδηροδρόμου, τις μετακινήσεις άνετες.
• που στα προάστια η ζωή των κατοίκων είναι κάτι παραπάνω από άνετη, καθώς οι παρεχόμενες υποδομές είναι καταπληκτικές: μεγάλοι δρόμοι, οικοδομικά τετράγωνα με πεζοδρόμια βάθους 10-20 μέτρων με φυτά, γκαζόν και παιδικές χαρές (ανά οικοδομικό τετράγωνο μερικές φορές), πολλά μικρά πάρκα και πλατείες με πράσινο (και όχι τσιμέντο), ζεστό νερό 24 ώρες παρεχόμενο από κεντρικές υποδομές ανά 2-3 οικοδομικά τετράγωνα και ένα σωρό άλλες ευκολίες.
• που στο θέμα της διαχείρισης των απορρυμάτων είναι πολύ μπροστά: κάθε οικοδομικό τετράγωνο έχει τις λεγόμενες οικολογικές νησίδες, όπου τα ανακυκλώσιμα υλικά και όλα τα υπόλοιπα σκουπίδια (τα μη ανακυκλώσιμα) συγκεντρώνονται ξεχωριστά σε υπόγειους κάδους! Το μόνο που βλέπεις στο επίπεδο του δρόμου είναι τις εισόδους για τους υπόγειους κάδους (σα μικρά κουτάκια που εξέχουν από το έδαφος). Συνεπώς το καλοκαίρι δε μυρίζουν τα σκουπίδια, ούτε κάνουν παρέλαση από τα αδέσποτα που προσπαθούν να βρουν τροφή, ούτε σκορπούν δεξιά και αριστερά όταν τα μαζεύουν.
• να πηγαίνω για ψώνια :-) στα El Corte Ingles και σε εκπτωτικά χωριά (που θα πάει, τα τελευταία θα έρθουν κι εδώ)
  

Δεν μου αρέσει (λίγα είναι) στην Ισπανία:

• που ολόκληρες πόλεις ή συνοικίες κατασκευάζονται από κατασκευαστικές εταιρίες, οπότε ναι μεν παρέχονται καταπληκτικές υποδομές (βλ. παραπάνω) αλλά τα κτίρια είναι συνήθως τεράστια (όταν πρόκειται για πολυκατοικίες), όμοια μεταξύ τους και συνεπώς απρόσωπα, χωρίς βεράντες (κατά τα αγγλικά πρότυπα).
• που στα κουδούνια δε γράφουν ονόματα αλλά τον όροφο και τον αριθμό του διαμερίσματος (π.χ. 6D), οπότε αν το ξεχάσεις, άντε να βρεις που μένει ο φίλος που θες να επισκεφτείς.
• που πίνεις καφέ στο πόδι (μπαίνουν στο cafe, παραγγέλνουν, τον πίνουν μέσα σε 5-10 λεπτά και μετά φεύγουν). Άσε που καφέ πίνουν μόνο το πρωί, μετά είναι ώρα μόνο για απεριτίφ (ενώ το σωστό είναι να είναι ώρα για καφέ όλο το 24ωρο :-). Ούτε βρίσκεις την ποικιλία καφέδων που βρίσκεις εδώ.
• η μεταγλωττισμένη TV. Αν δεν ξέρεις τη γλώσσα, δεν μπορείς να παρακολουθήσεις τίποτε. Τα πάντα είναι μεταγλωττισμένα (ξένες σειρές, ξένες ταινίες), οπότε χάνεις πάντοτε κάτι από την ουσία των διαλόγων, που περιλαμβάνει και τον τρόπο και ήχο έκφρασής τους.
• η κίνηση σε ώρες αιχμής. Και νομίζουμε ότι εδώ στην Αθήνα αντιμετωπίζουμε πρόβλημα...
• που δεν μπορείς να βρεις εύκολα φρέσκο γάλα (πίνουν μόνο μακράς διαρκείας, αυτό που διατηρείται εκτός ψυγείου για μήνες), ούτε βιολογικά τρόφιμα. Γενικά δεν πολυασχολούνται (παρόλο που έχουν καταπληκτική κουζίνα) με τη βιολογική διατροφή (μου κάνει εντύπωση).
• τελευταίο άφησα το θέμα των ισπανίδων. Πρέπει να είμαστε πολύ χαρούμενοι εδώ στην Ελλάδα με τις γυναίκες μας. Στο δρόμο η αναλογία είναι 1 στις 10 να είναι πάνω από το πολύ καλό και 4 στις 10 πάνω από το καλό. Οι 6 στις 10 μάλλον είναι... εκτός κριτικής (και ας με πείτε και φαλλοκράτη).
  

Πάσα στον unique fish (ελπίζω να εχείς χρόνο, btw στη Μαδρίτη αυτή την περίοδο είναι το Cirque du Soleil) και στην heleni (αν σε αφήσει η κούκλα σου) να γράψουν για άλλα μέρη (ή και για την Ισπανία αν θέλουν).