1ο Φεστιβάλ Town for Kids: εντυπώσεις

Το Σάββατο, μιας και είχε μέρα - χαρά θεού, πήγαμε κάμποσοι φίλοι με τα παιδιά μας στο Πάρκο Στρατού, στου Γουδή (και όχι στο Γουδί όπως λάθος αναφέρεται συχνά) όπου διοργανώνονταν το 1ο Φεστιβάλ Town for Kids. To concept ακούγονταν ενδιαφέρον: Ο Βρασίδας ο αχινός, η Κική η μαρίδα, η Ρούλα Ζαχαρούλα η μαριδούλα. ο Σήφης ο ξιφίας.. και άλλοι κάτοικοι του βυθού της θάλασσας προσκαλούσαν τα παιδιά να τους βοηθήσουν να μαζέψουν μπόλικα παγάκια για να τα ρίξουν στη θάλασσα, καθώς η θερμοκρασία της συνεχώς αυξάνεται από την ανθρώπινη δραστηριότητα και οι ήρωές μας ανησυχούσαν ότι σύντομα η θερμοκρασία θα ανέβει τόσο πολύ που θα καταλήξουν ψαρόσουπα.

Ωστόσο, μετά από παραμονή μας εκεί για περίπου 3,5 ώρες, μπορώ να πω ότι γενικά απογοητευτήκαμε (ή τουλάχιστον δεν ικανοποιηθήκαμε όσο θα θέλαμε), γιατί με βάση το πρόγραμμα των εκδηλώσεων πήγαμε με άλλη διάθεση. Γενικά δεν υπήρχε καλή οργάνωση. Είχες το χάρτη και το πρόγραμμα των εκδηλώσεων στα χέρια σου και ήθελες να πας στην αντίστοιχη τέντα ή περίπτερο, όπου η κάθε μία είχε και το όνομα ενός ήρωα. Ωστόσο, οι διοργανωτές είχαν φροντίσει να έχουν τα ονόματα των χορηγών σε κάθε τέντα ή περίπτερο, με αποτέλεσμα να χάνεσαι. Παντού κυριαρχούσαν οι χορηγοί, οι οποίοι μοίραζαν κυρίως δείγματα και διαφημιστικά των προϊόντων τους (δεκτό και κατανοητό). Και ακριβώς λόγω της ύπαρξης τόσων πολλών χορηγών, είναι απαράδεκτο που το εισιτήριο εισόδου ήταν τόσο ακριβό: 12 ευρώ το άτομο ενιαία τιμή, οπότε για μια τετραμελή οικογένεια χρειάζονταν 50 ευρώ μόνο για την είσοδο. Αλλά και σε πολλά περίπτερα έπρεπε να περιμένεις πολλή ώρα για να κάνει κάποια δραστηριότητα το παιδί σου, καθώς δεν είχαν φροντίσει η κάθε δραστηριότητα να μπορεί να γίνεται ταυτόχρονα για περισσότερα από ένα παιδί τη φορά. Ήταν επίσης εμφανής η απουσία ενός περίπτερου που να ασχολείται με θέματα υγιεινής διατροφής για τα παιδιά. Αντί αυτού, είχαν φροντίσει να πουλάνε μόνο γρήγορο φαγητό (cheeps, γαριδάκια, τοστ κ.α.).

Από την άλλη, κάποιοι (ευτυχώς όχι όλοι) από τους συμμετέχοντες που δεν ήταν εταιρίες-χορηγοί (Αρκτούρος, Χατζηκυριάκειο, Μεσόγειος SOS) θα έπρεπε να έχουν καλύτερη και δυνατότερη παρουσία, καθώς το αντικείμενο των εργασιών τους, λόγω της σπουδαιότητάς του (π.χ. προστασία της Μεσογειακής φώκιας), θα πρέπει να γίνει γνωστό στα παιδιά. Αντ΄ αυτού, περιορίστηκαν σε ένα απλό περίπτερο με μερικά φυλλάδια, αντί να έχουν ίσως κάτι σαν έκθεση ή κάποια δραστηριότητα, με συνέπεια τα παιδιά να ρίχνουν όλη τους την προσοχή στα διπλανα περίπτερα των χορηγών, εστιάζοντας στα δωράκια που αυτολί έδιναν.

Παρόλα αυτά θα πρέπει να αναφέρω και τα θετικά, που είχαν να κάνουν με τη θεματολογία ορισμένων εκδηλώσεων, όπως η πάρα πολλή καλή θεατρική παράσταση "'Ορνιθες" του Αριστοφάνη (με χορό από παιδιά), η παράσταση του Αγησίλαγου (όποιος δεν έχει διαβάσει αυτό το παραμύθι, χάνει), το πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής, την ανακύκλωση και το σεμινάριο περιβάλλοντος (πολλή καλή παρουσία από την Ελληνική Εταιρία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης), την παράσταση του ταχυδακτυλουργού Alex De Pari (όπου μικροί -μεγάλοι το 'φχαριστηθήκαμε :-), και τη ζαχαροπλαστική της Ρούλας Ζαχαρούλας της μαριδούλας (δυστυχώς δεν πετύχαμε τον Παρλιάρο, που θα ήταν -σύμφωνα με το πρόγραμμα- εκεί).

Σα συμπέρασμα, οι διοργανωτές θα πρέπει να βελτιωθούν πολύ στο οργανωτικό τομέα, να εξετάσουν το θέμα του (υπερβολικού) κόστους του εισιτηρίου εισόδου, να εμπλουτίσουν (σε συνεργασία με τους συμμετέχοντες οργανισμούς) τις δραστηριότητες και να εστιάσουν σε ζητήματα που θα πρέπει να απασχολούν τα παιδιά μας και αφορούν σε σημαντικά ζητήματα (προστασία φύσης, διατροφή, εκπαίδευση). Διαφορετικά σύντομα το φεστιβάλ θα εκφυλιστεί και θα καταντήσει απλά ένα πανηγυράκι χορηγών...