Μάθηση ή παπαγαλία;

- Τι κάνεις τώρα;
- Κάθομαι με το μικρό και διορθώνουμε τα λάθη του στις ασκήσεις της Γλώσσας και των Μαθηματικών... μην τα δει έτσι και η δασκάλα του

Μμμ, μάλιστα. "μην τα δει έτσι και η δασκάλα του"... αντί να βοηθήσει το παιδί να καταλάβει πού είναι το λάθος και πώς οδηγήθηκε εκεί (τι κατάλαβε δηλαδή στραβά) και στη συνέχεια να καθήσουν μαζί να κάνουν εξάσκηση μέσα από παρόμοιες ασκήσεις, έχει το νου του μη βρει τα λάθη η δασκάλα. Το αποτέλεσμα είναι και το παιδί να μη μαθαίνει (από) τα λάθη του και ο δάσκαλος / η δασκάλα να μην έχει σωστή εικόνα για τις ανάγκες και τις ελλείψεις του παιδίου.

Ρε γαμώτο, βοήθησε το παιδί και την επόμενη φορά που θα ξανακάνει το ίδιο (ή παρόμοιο) λάθος, άστο να πάει στο σχολείο με το λάθος και να το διορθώσει ο δάσκαλος. Άστο να βλέπει τα "κοκκινάδια" (που λέγαμε στις μέρες μας :-) στο τετράδιό του για να τα εμπαιδώνει. Και φυσικά, ασχολήσου πραγματικά μαζί του και όχι για τα μάτια του κόσμου και του δασκάλου.

Ιερώνυμος για πολλά γούστα

Η χθεσινή συνέντευξη του Αριχεπίσκοπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία είναι άλλη μία απόδειξη της ουσιαστικής του διαφοράς με τον προκάτοχό του: το "γίνεσθαι" και όχι το "φαίνεσθαι", ο προοδευτικός λόγος, η διακονία και όχι η άσκηση πολιτικής (εννίοτε οικονομικής, κοινωνικής, ακόμα και εξωτερικής!, υποκαθιστώντας ή ακόμα και προσπαθώντας να αντικαταστήσει τη συντεταγμένη Πολιτεία - με όλα τα κουσούρια της και τα λάθη της). Και σαφέστατα δείχνει πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν εκεί ψηλά στο παπαδαριό δεν υπήρχαν κάποια φασιστοειδή οπισθοδρομικά στοιχεία που επιθυμούν και αναπολούν αλυτρωτισμούς, χάραξη πολιτικής, παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη και παλιές "καλές" εποχές με συνθήματα όπως "Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια".

Ίσως από τα καλύτερα σημεία της συνέντευξης:

• "Αλλά μ' έχει κουράσει, μ' έχει απογοητεύσει κι έχω αηδιάσει την πατριδολαγνεία και την εθνοκαπηλία. Γνώρισα τέτοιους ανθρώπους πολλούς, οι οποίοι χρησιμοποιούν την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια ως σύνθημα και βόλεμα. Δεν θέλω να ακολουθήσω αυτή τη γραμμή."
• "Αν δεν κάνουμε τη γη Παράδεισο, μπορούμε να την εμποδίσουμε να γίνει Κόλαση."
• "Πιστεύω ότι οι αριστεροί πολίτες πιστεύουν στο Θεό περισσότερο από τους δεξιούς."
• "Η Εκκλησία είναι χώρος διακονίας και αγάπης. Δεν είναι πολυέλαιοι και κοσμικές εορτές."

Το κακό είναι ότι οι φανατισμένοι (όχι μόνο σε θρησκευτικά ζητήματα, γενικότερα μιλάω) τέτοιες ήρεμες και λογικές φωνές στην καλύτερη περίπτωση τις χλευάζουν και τις αγνοούν, ενώ συνήθως επιδιώκουν τη φίμωσή τους. Ας βάλουμε καλύτερα στην άκρη όλους εκείνους τους "φανατισμένους" πιστούς που χειροκροτούσαν και φώναζαν σε κάθε κήρυγμα του Χριστόδουλου (και όλων όσων ακολουθούν ακόμα αυτή την πορεία, ιδίως κατά Θεσσαλονίκη και Καλάβρυτα μεριά), με τις κάμερες (συνυπεύθυνες για το χάλι αυτό) να περιμένουν ανυπόμονα να καταγράψουν αδηφάγα τις σκηνές αυτές...

Disney on ice - "Princess classics"

Όσοι τυχεροί πρόλαβαν και έκλεισαν εισιτήρια για την παράσταση Disney on ice - "Princess classics" στο Κλειστό Στάδιο Tae Kwon Do του Φαλήρου είναι σίγουρο ότι θα μείνουν απόλυτα ικανοποιημένοι στο τέλος. Ήμασταν από τους τυχερούς που πήγαμε χθες το απόγευμα και απολαύσαμε μια δίωρη παράσταση με εντυπωσιακά σκηνικά και κουστούμια, όμορφη χορογραφία και την αγαπημένη μουσική από τις ταινίες που συμμετέχουν οι περίφημες 7 πριγκήπισσες του Walt Disney: η Χιονάτη, η Belle (Πεντάμορφη), η Jasmin (με τον Alladin της), η Ariel (η μικρή γοργόνα), η Aurora (Ωραία Κοιμωμένη), η Mulan και φυσικά η Σταχτοπούτα, η πρώτη και κορυφαία στη συνείδηση του Disney αλλά και των παιδιών (μικρών και μεγάλων), ήταν όλες τους εκεί με τους πρίγκηπές τους. Όπως ήταν φυσικό, το στάδιο ήταν γεμάτο κυρίως από κοριτσάκια (μαζί και η δικιά μου) που τραγουδούσαν και χόρευαν στο ρυθμό της μουσικής.

Η παράσταση χωρίζεται σε δύο μέρη, όπου το πρώτο είναι αφιερωμένο στις ιστορίες των έξι πριγκηπισσών και το δεύτερο αποκλειστικά στη Σταχτοπούτα. Το σκηνικό περιλαμβάνει ένα τεράστιο κάστρο που μεταβάλλεται ανάλογα με την ιστορία, την καλή νεράιδα που υπερίπταται, πυροτεχνήματα για το τέλος, ακόμα και ιπτάμενο χαλί για τις ανάγκες της ιστορίας της Jasmin.

Συγκρινόμενη η παράσταση με την περσινή του Peter Pan on ice (αλλά σε παραγωγή της Holidays on Ice), που είχαμε επίσης παρακολουθήσει, είναι πολύ καλύτερη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η παράσταση του Peter Pan υστερούσε σημαντικά. Σε κάθε περίπτωση, και καθώς διαθέσιμα εισιτήρια δεν υπάρχουν πλέον, όσοι την παρακολουθήσουν στις επόμενες τρεις ημέρες είναι βέβαιο ότι θα νιώσουν και πάλι παιδιά. Αν ήταν και λίγο καλύτερα τα πράγματα με το θέμα της εξόδου από τα parking του σταδίου (μισή ώρα κολλημένοι για να φύγουμε προς παραλιακή - και δεν ήταν και Σαββατοκύριακο που το Village Cinemas δίπλα είναι γεμάτο, οπότε θα γίνεται μεγαλύτερος χαμός), όλα θα ήταν άψογα και για τους μεγάλους. Μια μόνο μικρή συμβουλή. Υπολογείστε καλά το χρόνο σας για να είστε εκεί μισή ώρα πριν, παίρνοντας υπόψιν ότι για να μπείτε στους χώρους του Σταδίου με το αμάξι σας και να παρκάρετε θα σας πάρει άλλη μισή ώρα τουλάχιστον (αν δεν έχει κίνηση στην παραλιακή).

Ευρωπαϊκό ντεμπούτο για τον «φθηνό μαθητικό φορητό» της OLPC

Αντιγράφω από το in.gr. Περισσότερες πληροφορίες στο επίσημο site του οργανισμού One Laptop Per Child, καθώς και στο δικτυακό κατάστημα της amazon.

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι και η περιγραφή της εμπειρίας της διδασκαλίας με χρήση του XO-1 σε ελληνική τάξη (στο Άργος), όπως αυτή αποτυπώνεται στο εξαιρετικό άρθρο του ellak.gr, της Ελληνικής Κοινότητας Ελεύθερου Λογισμικού / Λογισμικού Ανοιχτού Κώδικα.

"Ο φθηνός φορητός υπολογιστής XO, παλαιότερα γνωστός ως «φορητός των 100 δολαρίων», πωλείται από τη Δευτέρα 17 Νοεμβρίου και στην ευρωπαϊκή αγορά, στο πλαίσιο του προγράμματος «Πάρε ένα, δώσε ένα».

Μέσω του προγράμματος οι οι ενδιαφερόμενοι αγοράζουν δύο λάπτοπ, ένα για τον εαυτό τους και ένα που δωρίζεται στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Το XO του μη κερδοσκοπικού ιδρύματος «Ένας Φορητός ανά Παιδί» (OLPC) κοστίζει γύρω στα 310 ευρώ και πωλείται μέσω του διαδικτυακού καταστήματος Amazon στις 27 χώρες της ΕΕ, καθώς και στη Ρωσία, την Ελβετία και την Τουρκία.

Το ευρωπαϊκό ντεμπούτο του ΧΟ ανακοινώθηκε από τον Έλληνα ιδρυτή του OLPC Νίκολας Νεγκροπόντε σε συνέδριο για την πληροφορική στο χώρο της Υγείας που πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη.

Όπως αναφέρει το Yahooo Ιρλανδίας, ο Νεγκροπόντε δήλωσε ότι οι δωρεές του προγράμματος «Πάρε ένα, δώσε ένα» θα εστιαστούν στις 50 φτωχότερες χώρες του κόσμου καθώς και σε περιοχές όπου υπάρχουν εκτοπισμένοι πληθυσμοί λόγω πολέμων.

Το κόστος κάθε φορητού XO υπερβαίνει σήμερα κατά πολύ την προβλεπόμενη τιμή, ο Νεγκροπόντε ωστόσο υποσχέθηκε ότι ένας φορητός των 100 δολαρίων θα φτάσει στην αμερικανική αγορά στα τέλη του 2009.

Η επόμενη γενιά του ανθεκτικού φορητού θα βασίζεται σε ανοιχτό λογισμικό, είπε.

Το σημερινό μοντέλο του XO, ένας ζωηρόχρωμο πλαστικό μηχάνημα, διαθέτει μανιβέλα για τη φόρτιση της μπαταρίας, μονόχρωμη οθόνη που παραμένει ευανάγνωστη στο φως του ήλιου. Προσφέρει επίσης τη δυνατότητα ασύρματης δικτύωσης για πρόσβαση στο Διαδίκτυο και συνεργασία μεταξύ των μαθητών.

Μέχρι σήμερα περίπου 600.000 XO έχουν διατεθεί σε μαθητές φτωχών χωρών.

Ενδιαφέρον για τη διανομή του XO σε μαθητές είχε εκδηλώσει και η Ελλάδα, το σχέδιο όμως δεν έχει προχωρήσει."

Memento: μια κα-τα-πλη-κτι-κή ταινία

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, μετά από προτροπή του uniquefish (και ενώ αρκετές φορές είχαμε σκεφτεί να τη νοικιάσουμε και πάντα κάτι γίνονταν και διαλέγαμε άλλη ταινία), καθήσαμε αναπαυτικά στο κρεββάτι μας και παρακολουθήσαμε το Memento. Πρόκειται απλά για μια καταπληκτική ταινία, που αρχίζει "στραβά" από την αρχή και σε κρατάει καθηλωμένο μέχρι το "τέλος" της. Οι φανατικοί του Lost είναι σίγουρο ότι θα τη λατρέψουν για τη ροή του σεναρίου, και όποιος τη δει θα καταλάβει τι εννοώ :-). Καλοδουλεμένο σενάριο από τον Christopher Nolan, με φοβερή και απροσδόκητη ροή, και συνεχείς εναλλαγές στην άποψη που σχηματίζει ο θεατής για την υπόθεση και το χαρακτήρα των ηρώων. Όσο για το τέλος της ταινίας, σε αφήνει να αναρωτιέσαι για το αν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό...

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους είναι o Guy Pearce (πρωταγωνιστούσε και στο L.A. Confidential), η Carrie-Anne Moss (η Trinity της τριλογίας του Matrix) και ο Joe Pantoliano (οι φανατικοί της σειράς The Sopranos θα τον θυμούνται στο ρόλο του Ralph Cifaretto).

Αν δεν έχετε δει την ταινία και δεν έχετε και κάτι καλύτερο να παρακολουθήσετε ένα από τα επόμενα βράδυα, ενοικιάστε το dvd και δείτε την...

17/11/1973: Εξομολόγηση-σοκ του οδηγού του τανκ

«ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙ' AYTO ΠΟΥ HMOYN, ΓΙ' AYTO ΠΟΥ EKANA. Τότε αισθανόμουν ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Στους "μαυροσκούφηδες", στο Γουδί, είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα "παλιοκουμμούνια", όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Τι περιμένεις!.. Ούτε μια εφημερίδα δεν είχα διαβάσει μέχρι τότε. Είχα γίνει και εγώ φασίστας. Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου. »

Πάντα ήθελα να ακούσω (ή να διαβάσω) την άποψη του οδηγού του τανκ, να δω τι σκέφτονταν, πώς σκέφτονταν, τι αισθάνθηκε μετά. Διάβασα το άρθρο και συγκλονίστηκα. Από το ΒΗΜΑ, στις 9/11/2003.

17/11/1973: Πάντα ανάμεσά μας

Τα πιστεύω τους, τα ιδανικά τους, η επιμονή τους να συνεχίσουν να υψώνουν τη φωνή τους και τη γροθιά τους απέναντι σε όλους αυτούς που γκρέμιζαν τα όνειρά τους, τα όνειρα ενός ολόκληρου λαού, τα μηνύματα που μοίραζαν σε τυπωμένα στους πολύγραφους του Πολυτεχνείου φυλλάδια, όλα παραμένουν ζωντανά και σήμερα στις καρδιές μας... Ζούμε ελεύθεροι και ζούμε έτσι χάρη σε αυτούς.

Και το νόημα της ημέρας κρύβεται στο πρόσωπο των παιδιών και όλων των απλών ανθρώπων που καταθέτουν το γαρύφαλλο στο μνημείο του Πολυτεχνείου, μακρυά από κάμερες και βαρύγδουπες δηλώσεις και κομματικές ίντριγκες, τσακωμούς και περιφρουρήσεις. Σας χαρίζουμε τους ψεύτικους εορτασμούς με τους 15.000 αστυνομικούς να περιφρουρούν, τους κάφρους να καταστρέφουν και να καίνε και κάποιους να διεκδικούν την πατρότητα των εκδηλώσεων. Κρατάμε το χαμόγελο των παιδιών με τη φωτιά στο βλέμμα και στην καρδιά και τα όνειρα για ένα καλύτερο αύριο...

Updated
το (ξανα)άκουσα το πρωί σε κάποιο ραδιόφωνο, και επειδή λέει όλη την αλήθεια για τον τρόπο που μερικοί ανάμεσά μας "αποδέχτηκαν αβασάνιστα" τα γεγονότα της 21ης Απριλίου του 1967 που οδήγησαν στον 7ετή γύψο, και επειδή η φωνή του Ξυλούρη μας αγγίζει όσο καμία άλλη...

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί Στίχοι: Γιώργος Σκούρτης Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές την πρώτη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί αδέρφια πήραν οι οχτροί κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές την άλλη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά την τρίτη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά την άλλη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί μοιράσαν δώρα οι οχτροί κι εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά την πέμπτη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί κρατούσαν δίκιο οι οχτροί κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια σαν κάθε μέρα

Κουμπαριές

Πολύ τη γουστάρω αυτή την μπερδεψοκατάσταση μεταξύ των φίλων. Ο ένας παντρεύει τον άλλον ή βαφτίζει τα παιδί του, και τελικά όλοι αποκαλούμε ο ένας τον άλλον κουμπάρο :-) Χαβαλές και πραγματική φιλία. Και νομίζω ότι είναι λάθος που λένε ότι "η κουμπαριά ενισχύει τη φιλία": η πραγματική και άδολη φιλία δε χρειάζεται δεκανίκια.

unique fish , να είσαι πάντα ευτυχισμένος, αγαπημένος και... ρομαντικούλης (πονηρούλη, χαλάς την πιάτσα και πέφτει παντόφλα μετά) με το μωρό σου. Α!, και πολύ το χάρηκα που γίναμε κουμπάροι.

Η συμπαθής (κατά τα άλλα) κάστα του Μπομπ του Μάστορα

Περιλαμβάνει: υδραυλικούς, μαραγκούς, αλουμινάδες, μαρμαράδες, ελαιοχρωματιστές, πλακατζίδες (για πλακάκια, όχι που σπάνε πλάκα :-), ηλεκτρολόγους, και όλους τους άλλους επαγγελματίες που τους χρειαζόμαστε για τα πάσης λογής μερεμέτια στο σπίτι, και κυρίως όταν είμαστε σε μεγάλη ανάγκη να διορθώσουμε ζημιές που συμβαίνουν στα σπίτια μας.

Και τότε είναι που αρχίζει ο γολγοθάς μας. Πάντοτε πνίγονται στις δουλειές, αλλά έρχονται ως διά μαγείας σχεδόν αμέσως ("παρατώντας" τις υπόλοιπες δουλειές τους για χάρη μας), και φυσικά, με αυτό ως δικαιολογία, με το καλημέρα μάς ... πιάνουν τον κώλο με τα λεφτά που ζητάνε.

Όταν επιτέλους έρθουν, ξέρουν τα πάντα και δε δέχονται δεύτερη γνώμη ("το κακό με σας που νομίζετε ότι ξέρετε τα πάντα είναι ότι ενοχλείτε εμάς που τα ξέρουμε"), συμπεριφέρονται λες και είναι σε χωράφι (το πάτωμα είναι πάντα το μεγάλο τασάκι), θα σου αφήσουν και την υπογραφή τους (της μαύρης παλάμης βεβαίως βεβαίως) στον τοίχο, και στο τέλος το πιο πιθανό θα είναι να φύγουν με κάποια "μικρή" εκκρεμμότητα. Και μετά τρέχα γύρευε να τους ξαναβρείς.

Δεν έχω κάτι μαζί τους. Άλλωστε τους έχουμε ανάγκη να μας λύσουν χθες το σημερινό μας πρόβλημα. Επίσης πολύ συχνά ασχολούνται (και πιάνουν) πράγματα που εμείς δεν απλώνουμε το δαχτυλάκι μας πάνω τους (κοινώς τις βρωμιές μας). Αλλά ρε γαμώτο, δυο βδομάδες τρέχω με ζημιά στο σπίτι (ούτε στο χειρότερο εχθρό μου δεν εύχομαι να σπάσει η κεντρική αποχέτευση των κουζινών της πολυκατοικίας στο διαμέρισμά τους) και σήμερα που έλεγα ότι θα ξεμπερδέψω, τελικά μου άφησαν και υπόλοιπα.

Μάλλον πολύ ρόδινα και χαρωπά μάς τα παρουσιάζουν στον Μπομπ τον Μάστορα...

Πανάκριβα τα υλικά, αλλά η σούπα αχώνευτη

Τα συμπεράσματα:

• τζάμπα αγχωνόμουν πού θα βρω μαγαζί με καλή τηλεόραση να δω το ματσάκι (μιας και ήμουν καλεσμένος σε παιδικό πάρτυ): και το πάρτυ με τη μάσα έχασα, και η σούπα μού κάθησε βαριά κι ασήκωτη (μπερπ)
  
• αφού ούτε τώρα δε μας νικήσαν, πότε θα το κάνουν;
• δεν βαρέθηκαν επιτέλους να φωνάζουν για τη διαιτησία; Είναι το μόνιμο άλλοθί τους. Και να σκεφτεί κανείς ότι χθες το κοράκι ήταν άριστο (όποιος είδε πέναλτι στο Μαντζιο ή ακόμα χειρότερα στο Σαλπιγγίδη είναι απλά άσχετος από ποδόσφαιρο)
  
• στους τυφλούς (ΑΕΚ και ΠΑΟ) βασιλεύει ο μονόφθαλμος (Ολυμπιακός). Μόνο που θα πεταχτεί από καμιά γωνιά κανένα τζιμάνι ανοιχτομάτης (ΜΠΑΟΚ) και θέλω να δω μετά τη φάτσα τους όταν δουν το κατακόκκινο πρόσωπο του Σωκράτη.

Btw, όπως έγραψα και στον adamo, "Απλά σπάζομαι γιατί μπάλα ακόμα να δω από την ομάδα φέτος… και δεν ξέρω τι να πρωτοσκεφτώ και για τον Βαλβέρδε (σχετικά με τις επιλογές του για τις αποστολές των αγώνων). Ορθολογικά αν το δεις, χθες πέτυχε μια χαρά ο Ερνέστο, πήγε για την ισοπαλία που τον βόλευε και την πήρε, είναι καβάλα στο άλογο και έχει το βάζελο στο Καραϊσκάκη στο Β γύρο. Αλλά οπαδικά δε γουστάρω να πηγαίνω πουθενά στην Ελλάδα με σύστημα “όλοι πίσω και ο ψωριάρης μόνος του μπροστά μπας και χώσει κανένα γκολάκι”…"

Αναμνήσεις Χημείας

Κοίτα να δεις τι θυμήθηκα τώρα... είδα κάπου στο Γενικό Χημείο του Κράτους μια αφίσα που παρουσίαζε (με τη μορφή χιουμοριστικών σκίτσων) τον Περιοδικό Πίνακα των Χημικών Στοιχείων και θυμήθηκα τη μανία που είχα στα χρόνια του Λυκείου με το μάθημα της Χημείας. Μιλάμε για έρωτα, που μου τον σκότωσε ο καθηγητής στο ένα και μοναδικό μάθημα Χημείας (που ήταν και επιλεγόμενο αν θυμάμαι καλά - αδιάφορο για τους περισσότερους, όντας άσχετο - θεωρητικά - με το αντικείμενό μας) που είχα στο πρώτο κιόλας εξάμηνο στη σχολή ΗΜΜΥ του ΕΜΠ. Απίστευτα απαράδεκτος εκπαιδευτικός, χωρίς καμία αίσθηση και γνώση διδασκαλικής διαδικασίας και μεθοδολογίας.

Τέλος πάντων, έτσι για την ιστορία, και για να ξεσκονίσω τη μνήμη μου και ξαναθυμηθώ μερικά πραγματάκια, έψαξα και βρήκα μερικά sites που παρουσιάζουν τον Περιοδικό Πίνακα. Ίσως το καλύτερο είναι το http://www.dayah.com/periodic (και στα ελληνικά) που περιέχει έναν πλήρως διαδραστικό πίνακα, με πληροφορίες τόσο για τις περιόδους και τις ομάδες των στοιχείων, όσο και για το κάθε στοιχείο ξεχωριστά.

Υ.Γ. οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο :-)

Pink Floyd Computer Case Mod

Το είχα δει πριν από λίγο καιρό και είχα εντυπωσιαστεί, αλλά και ζήλεψα καθώς πολύ θα ήθελα να το είχα δικό μου. Είναι ένα αριστουργηματικό case, με θέμα το The Wall των Pink Floyd, με πιο εντυπωσιακό στοιχείο ίσως το screaming face στην πρόσοψη του case. Πάνω στο κουτί μπορεί κανείς να δει επίσης το σφυρί στην κορυφή ως χερούλι για να μεταφέρεται το κουτί, εμπνευσμένο από τα marching hammers της ταινίας, τον τοίχο του The Wall με τα χαρακτηριστικά γκρι τούβλα, αλλά και το έμβλημα του Pink με τα χιαστί σφυριά, που παραπέμπουν στη ναζιστική σβάστικα. Εδώ αλλά και στο youtube μπορείτε να δείτε όλη τη διαδικασία της δημιουργίας του, βήμα προς βήμα. Πραγματική τέχνη...

"So ya
Thought ya
Might like to go to the show."

Υ.Γ. Οι τύποι στο mnpctech.com κάνουν καταπληκτική δουλειά, και αρχίζω να μπαίνω στο τρυπάκι να επικοινωνήσω μαζί τους :-) Πόσο να κοστίζει άραγε;

"Έχω ένα κοριτσάκι"...

που προχθές έκλεισε τα 6, και της αρέσει να με φωνάζει "μπούλη-μπαμπούλη" και να με αγκαλιάζει μετά με τα μάτια της και τα απαλά χεράκια της και να με γεμίζει φιλιά. Και μετά όλος μου ο κόσμος γεμίζει χρώματα.

"Έχω ένα κοριτσάκι,
έχω ένα κοριτσάκι.
Είμαι ένα δέντρο μες στη μέση τ' ουρανού."

Χρόνια καλά και πολλά μωράκι μου

Υ.Γ. οι στίχοι είναι από το "Πρωινό Άστρο" του ποιητή της Ρωμιοσύνης Γιάννη Ρίτσου

"Δεν βλέπω να υπάρχει ιδαίτερη κρίση..."

"τουλάχιστον μέχρι αυτή τη στιγμή στην καταναλωτική και στεγαστική πίστη", είπε πριν από λίγο στην εκπομπή Κρίση 2008 της τηλεόρασης του Σκάι ο Τρύφων Κολλίντζας , Πρόεδρος Δ.Σ. & Διευθύνων Σύμβουλος της Attica Bank, σχολιάζοντας την πιθανότητα να εφαρμόζονταν και στην Ελλάδα (όπως και στην Ισπανία) πάγωμα των δόσεων των δανείων για ένα χρόνο.

Χμμμμ, μάλιστα... προφανώς ο Ζαν Κλντ Τρισέ προχωράει δηλ. σε βεβιασμένες κινήσεις, καθώς μετά τη σημερινή μείωση του βασικού επιτοκίου δανεισμού της ΕΚΤ κατά 0,5% (στο 3,25%) βλέπει και νέα μείωση στο άμεσο μέλλον. Το ίδιο και η Τράπεζα της Αγγλίας, η οποία μάλιστα προχώρησε σε ακόμα μεγαλύτερη μείωση, κατά 1,5%!

Κατά τα άλλα, αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι παίζεται στις πλάτες μας ένα παιχνίδι κάτω από το τραπέζι μεταξύ κυβέρνησης και τραπεζών, σχετικά με το σχέδιο στήριξής τους με 28 δις ευρώ και τους σκληρούς όρους που το ακολουθούν, τους οποίους δεν πρόκειται να δεχτούν αμαχητί οι τραπεζίτες. Και μέχρι τότε, τα επιτόκια στην Ελλάδα θα ανεβαίνουν ενώ το Euribor πέφτει συνεχώς, οι εκβιασμοί των τραπεζιτών για να συνεχιστεί η υψηλή κερδοφορία των τραπεζών και να μειωθούν οι συνέπειες από το επικίνδυνο τζογάρισμά τους στη διεθνή οικονομική σκηνή θα εντείνονται, λεφτά για κοινωνική πολιτική, την υγεία και την παιδεία δε θα βρίσκονται (ενώ για τις τράπεζες βρέθηκαν ως δια μαγείας) και εμείς θα πληρώνουμε τα σπασμένα τους.

Άι σιχτίρ όλοι σας...

Τα 10α γενέθλια του Google, μέσα από το Google Timeline

αξίζει να του ρίξετε μια ματιά. Είναι τα σημαντικότερα milestones του Google project από τη στιγμή της γέννησης του BackRub μέχρι σήμερα

Τελικά ποιός είναι (ήταν) ο εχθρός;

"Όλα αυτά τα χρόνια ο μεγαλύτερος εχθρός της ΑΕΚ ήταν εσωτερικός", δήλωσε χθες ο Ντέμης. Για βάστα ρε Ντέμη, τελικά δεν ήταν ο Γκαγκάτσης και οι χεσμένοι διαιτητές; Αυτά δηλαδή ήταν για εσωτερική κατανάλωση όταν τα πράγματα δεν πηγαίνανε καλά στο αγωνιστικό κομμάτι;

Όσο καλά ξεκίνησε ο Ντέμης, ειδικά όταν προσπάθησε να κάνει κάτι με τους κάφρους των γηπέδων (αλλά δεν τον άφησαν τελικά), τόσο λάθος τελειώνει. Γιατί πράγματι δεν μπορείς και δεν πρέπει να τα παρατάς στα δύσκολα.

(In-Reply-To: exit strategy by adamo)

Υ.Γ.
[1] τότε τον υποστήριζα (ως ουδέτερος, καθότι γαύρος και όχι χανούμης), τώρα με χάλασε.
[2] και μόνο που πέτυχε να ανορθώσει την ΑΕΚ, να τη βγάλει από το οικονομικό αδιέξοδο που βρίσκονταν πριν 5 χρόνια και να τη βάλει σε μια σωστή οικονομική διαχείριση, είναι μεγάλο επίτευγμα από μόνο του, και του το αναγνωρίζω. Άλλωστε το άρθρο 44 δεν έγινε για την ΑΕΚ αλλά για άλλα λαμόγια, και σίγουρα θα ήταν κορόϊδο να μην το εκμεταλλευτεί. Αλλά στους μακροπρόθεσμους στόχους του απέτυχε παταγωδώς (γήπεδο, τίτλοι μέσα σε 3-4 χρόνια, ακόμα και το προπονητικό κέντρο θα γίνει από το Νοτιά, και αφού έφτασαν στο αμήν με το χωράφι των Θρακομακεδόνων).
[3] η Βασίλω πού βρίσκεται; Περάσαν κιόλας 24 ώρες και ακόμα να ακουστεί...

Απίστευτος ταρίφας

Το σκηνικό έγινε χθες Παρασκευή νωρίς το απόγευμα στη Βασ. Σοφίας, μπροστά στη στάση "Ευαγγελισμός" του μετρό, στο ρεύμα με κατεύθυνση προς το Σύνταγμα. ΙΧ αυτοκίνητο κινείται στη μεσαία λωρίδα (δίπλα στη λεωφορειολωρίδα) και ξαφνικά από τη λεωφορειολωρίδα πετάγεται μπροστά του (χωρίς φλας) ένα ταξί για να μπει στη μεσαία. Ο οδηγός αρχίζει να κορνάρει συνεχόμενα (με το ταξί σχεδόν κολλημένο μπροστά του, στο μισό μέτρο, να εξακολουθεί να μπαίνει στη μεσαία λωρίδα), ο ταρίφας του βγάζει το χέρι από το παράθυρο και με έντονα νοήματα του λέει "τι έγινε ρε;", ο οδηγός του ΙΧ ανταπαντάει (όλα αυτά εν κινήσει, μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα και σε μηκος δρόμου κάπου 20-30 μέτρα το πολύ) "που πας ρε μαλάκα" και ο ταρίφας "κοκκαλώνει" το ταξί - εμφανώς εσκεμμένα! Φυσικά ο οδηγός του ΙΧ δεν προλαβαίνει να φρενάρει και πέφτει πάνω στο ταξί.

Φυσικά ακολούθησε χοντρός καυγάς για κανένα πεντάλεπτο (στη μέση της Βασ. Σοφίας) και στη συνέχεια συνέχισαν στην άκρη. Και αμέσως θυμήθηκα καλό μου φίλο ταξιτζή που μου είχε πει (σα συμβουλή) να μην κάνω μαγκιές με ταρίφες, ειδικά αν το ταξί τους είναι παλιό και με χτυπήματα, γιατί μπορεί να προκαλέσουν επίτηδες τρακάρισμα όπου θα ευθύνονται οι άλλοι οδηγοί, ώστε να διορθώσουν τα όποια εξωτερικά προβλήματα του ταξί. Επίσης μου είχε πει να προσέχω όταν την επόμενη ημέρα τα ταξί έχουν απεργία, γιατί τότε έχουν τον απαραίτητο χρόνο για να πάνε στο συνεργείο!

Υ.Γ. έχω γνωρίσει δύο "ταρίφες" (τον ένα πολύ καλά, που μου είπε τα παραπάνω), και οι δύο καταπληκτικά παιδιά. Και έχω μπει και σε πολλά ταξί όπου μίλησα με τους ταξιτζήδες και κάναμε καταπληκτική κουβέντα. Και φυσικά δεν είναι όλοι τους αλήτες, αλλά δυστυχώς ένα πολύ μεγάλο ποσοστό τους είναι απαράδεκτοι αντιεπαγγελματίες, και μετά τους παίρνει η μπόρα όλους τους...