Η συμπαθής (κατά τα άλλα) κάστα του Μπομπ του Μάστορα

Περιλαμβάνει: υδραυλικούς, μαραγκούς, αλουμινάδες, μαρμαράδες, ελαιοχρωματιστές, πλακατζίδες (για πλακάκια, όχι που σπάνε πλάκα :-), ηλεκτρολόγους, και όλους τους άλλους επαγγελματίες που τους χρειαζόμαστε για τα πάσης λογής μερεμέτια στο σπίτι, και κυρίως όταν είμαστε σε μεγάλη ανάγκη να διορθώσουμε ζημιές που συμβαίνουν στα σπίτια μας.

Και τότε είναι που αρχίζει ο γολγοθάς μας. Πάντοτε πνίγονται στις δουλειές, αλλά έρχονται ως διά μαγείας σχεδόν αμέσως ("παρατώντας" τις υπόλοιπες δουλειές τους για χάρη μας), και φυσικά, με αυτό ως δικαιολογία, με το καλημέρα μάς ... πιάνουν τον κώλο με τα λεφτά που ζητάνε.

Όταν επιτέλους έρθουν, ξέρουν τα πάντα και δε δέχονται δεύτερη γνώμη ("το κακό με σας που νομίζετε ότι ξέρετε τα πάντα είναι ότι ενοχλείτε εμάς που τα ξέρουμε"), συμπεριφέρονται λες και είναι σε χωράφι (το πάτωμα είναι πάντα το μεγάλο τασάκι), θα σου αφήσουν και την υπογραφή τους (της μαύρης παλάμης βεβαίως βεβαίως) στον τοίχο, και στο τέλος το πιο πιθανό θα είναι να φύγουν με κάποια "μικρή" εκκρεμμότητα. Και μετά τρέχα γύρευε να τους ξαναβρείς.

Δεν έχω κάτι μαζί τους. Άλλωστε τους έχουμε ανάγκη να μας λύσουν χθες το σημερινό μας πρόβλημα. Επίσης πολύ συχνά ασχολούνται (και πιάνουν) πράγματα που εμείς δεν απλώνουμε το δαχτυλάκι μας πάνω τους (κοινώς τις βρωμιές μας). Αλλά ρε γαμώτο, δυο βδομάδες τρέχω με ζημιά στο σπίτι (ούτε στο χειρότερο εχθρό μου δεν εύχομαι να σπάσει η κεντρική αποχέτευση των κουζινών της πολυκατοικίας στο διαμέρισμά τους) και σήμερα που έλεγα ότι θα ξεμπερδέψω, τελικά μου άφησαν και υπόλοιπα.

Μάλλον πολύ ρόδινα και χαρωπά μάς τα παρουσιάζουν στον Μπομπ τον Μάστορα...