17/11/1973: Εξομολόγηση-σοκ του οδηγού του τανκ
«ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙ' AYTO ΠΟΥ HMOYN, ΓΙ' AYTO ΠΟΥ EKANA. Τότε αισθανόμουν ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Στους "μαυροσκούφηδες", στο Γουδί, είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα "παλιοκουμμούνια", όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Τι περιμένεις!.. Ούτε μια εφημερίδα δεν είχα διαβάσει μέχρι τότε. Είχα γίνει και εγώ φασίστας. Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου. »
Πάντα ήθελα να ακούσω (ή να διαβάσω) την άποψη του οδηγού του τανκ, να δω τι σκέφτονταν, πώς σκέφτονταν, τι αισθάνθηκε μετά. Διάβασα το άρθρο και συγκλονίστηκα. Από το ΒΗΜΑ, στις 9/11/2003.
ατιμο πραγμα η ζωη . η καθε μλκια οσο μικρη η μεγαλη ,οσο κι αν εχουμε αλαξει μας κυνηγα για παντα ,...
ΑπάντησηΔιαγραφή....κ καλα κανει!!!
κριμα γ μας που ζουμε στα ιδια χωματα μ αυτους που γεννησαν αυτα τα μεγαλιωδη ιδανικα(κ δεν εννοω πατρις... μη χερεστε μερικοι) τα οποια δωσαν πνοη στον συνχρονο κοσμο κ εμεις αντι του ελευθερου σκεπτομενου ανθρωπου ακολουθουμε τους ηλιθιους
@Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον κατάλαβες λάθος το σκετπικό μου όταν έβαζα αυτό το post. Δε δέχομαι καμία απολύτως "μεταμέλεια" για πράξεις όπως αυτές των χουντικών και όσων οδήγησαν τη χώρα σε αυτή την τραγωδία. Να σε κάψω Γιάννη να σ' αλείψω λάδι δηλαδή; Όχι βέβαια. Τότε χαίρονταν που "έφαγε" (=σκότωσε) μερικά "παλιοκουμούνια" και τώρα μετάνιωσε γι' αυτό;
Μακρυά από μένα (και από τη χώρα και τη δημοκρατία).
Υ.Γ.
το "συγκλονίστηκα" που έγραψα αναφέρεται ακριβώς σε αυτή τη "μεταμέλεια". Και ναι, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και τα έργα του και αυτά είναι που τον ακολουθούν σε όλη του τη ζωή και δεν αλλάζουν ή ξεγράφουν από τα χρόνια...