Bodies in Athens, μια μοναδική εμπειρία

Πρόκειται πραγματικά για μια έκθεση διαφορετική από όλες όσες είχα επισκεφτεί έως σήμερα. Μαζί με τον αδερφό μου (που είναι γιατρός καρδιολόγος) βρεθήκαμε στην Τεχνόπολις του Δήμου Αθηναίων, στο Γκάζι, όπου είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά τη μοναδική ομορφιά και πολυπλοκότητα του ανθρώπινου οργανισμού στην έκθεση bodies in Athens. Τα λόγια είναι πραγματικά περιττά, ειδικά για όλους όσοι από εμάς δεν έχουμε σχέση με την ιατρική. Αλλά ακόμα και ο αδερφός μου εντυπωσιάστηκε.

Και αν δεν πρόκειται να σοκαριστείτε από την ιδέα ότι όσα βλέπετε δεν είναι εκμαγεία ή κούκλες αλλά πραγματικά ανθρώπινα σώματα, τότε μέχρι τις 10 Μαΐου η έκθεση θα είναι εκεί, στο Γκάζι.

Υ.Γ.
σίγουρα όσοι βρεθούν εκεί θα εκτιμήσουν την αξία του ανθρώπινου σώματος και θα έρθουν πιο κοντά στην ιδέα της δωρεάς οργάνων. Και με την ευκαιρία, πήρα την αίτηση του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων για να τη μελετήσω.

37ο και συνεχίζουμε

και επίσημα...

Τα χαλκούνια στο Αγρίνιο τη Μεγάλη Παρασκευή

Κάθε χρόνο, το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής και μετά την περιφορά των επιταφιών στους δρόμους του Αγρινίου, λαμβάνει χώρα το έθιμο των χαλκουνιών. Τα χαλκούνια είναι αυτοσχέδια βεγγαλικά με τη μορφή κυλινδρικού σωλήνα ο οποίος είναι γεμάτος με πυκνό μίγμα μπαρουτιού και ρινισμάτων σιδήρου. Στη μία άκρη του κυλίνδρου υπάρχει το φιτίλι, από το οποίο γίνεται η ανάφλεξη του μίγματος, το οποίο εκτοξεύεται στον αέρα με μεγάλη πίεση και σχηματίζει μια "φλόγα" από τα ρινίσματα σιδήρου με μήκος πολλών μέτρων (παλιότερα και πάνω από δέκα μέτρα). Λόγω της δύναμης της φλόγας θέλει τρόπο και δύναμη στο κράτημα, διαφορετικά αν το χαλκούνι ξεφύγει από τα χέρια του χαλκουνά φεύγει με φόρα περιστρεφόμενο προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Τα χαλκούνια ξεκίνησαν ως έθιμο στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν και οι ενορίτες τα κατασκεύαζαν για την ώρα της περιφοράς του επιταφίου, ώστε να απομακρύνουν τους Τούρκους που προσπαθούσαν να εμποδίσουν την περιφορά. Με την απελευθέρωση μετατράπηκε σε "κόντρα" ανάμεσα σε δύο ομάδες ενοριών της πόλης: από τη μια οι ενορίες της Αγίας Τριάδας (ολέ - η ενορία μου :-), του Αγίου Χριστοφόρου και του Αγίου Γεωργίου και από την άλλη οι ενορίες του Αγίου Δημητρίου και της Παναγίας. Λόγω των τραυματισμών (πολλές φορές σοβαρών) των χαλκουνάδων το έθιμο είχε ατονίσει (ή και είχε απαγορευτεί) μέχρι τη δεκαετία του ΄80. Από το 1985 και μετά αναβίωσε και πάλι, με την υποστήριξη του Δήμου και την ανοχή της αστυνομίας (και με την παράλληλη μείωση της δύναμης των χαλκουνιών, ώστε να αποφεύγονται οι σοβαροί τραυματισμοί). Οι πιο γνωστές σήμερα οικογένειες χαλκουνάδων είναι οι οικογένειες Γιωτόπουλου, Τσιρώνη, Λιακατά, Κουτσούκη, Καζαντζή.

Κάθε χρόνο πλέον γίνεται στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου (πλατεία Δημοκρατίας) παρουσία χιλιάδων κόσμου αλλά και των αρχών, εκτός από φέτος που η πλατεία ανακατασκευάζεται και είναι κλειστή, οπότε έγινε στην πλατεία Δημάδη. Από εκεί είναι και τα βίντεο που ακολουθούν:

το πρώτο βίντεο είναι από την έναρξη του... σώου :-)



στο δεύτερο βίντεο, την ώρα που δύο χαλκούνια ανάβουν, προσέξτε την έκρηξη ενός τρίτου χαλκουνιού, ευτυχώς χωρίς συνέπειες για το χαλκουνά.



το τρίγωνο των... χαλκουνιών

Χρόνια καλά, χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη και του χρόνου πάλι με τα χαλκούνια (στην κεντρική πλατεία αυτή τη φορά).

Το μακρύ τους και το κοντό τους (στο κινητό)

Πρωί-πρωί, με την τσίμπλα στο μάτι στον ηλεκτρικό είναι τουλάχιστον ενοχλητικό και αγενές να ακούς το διπλανό σου να μιλάει όσο το δυνατόν πιο... βροντερά γίνεται στο κινητό του, δίνοντας οδηγίες σε συναδέλφους του για το πώς πρέπει να κάνουν τη δουλειά. Το κινητό είναι όντως αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς πολλών ανθρώπων, αλλά δεν είναι ανάγκη να τους ακούνε όλοι οι άλλοι γύρω τους. Έλεος...

Και όπως του (την) είπε και κάποιος άλλος συνεπιβάτης: "Από τα Γκράβαρα κατέβηκες ρε παλικάρι;"

37άρης εναντίον 17άρηδων

Σάββατο πρωί, στο γηπεδάκι του μπάσκετ στο Δημοτικό σχολείο της κόρης μου όπου πηγαίνω για τρέξιμο και κανένα σουτάκι (όπως κάθε Σάββατο). Στην ίδια μπασκέτα σουτάρουν και τρία ... παιδιά (sic, σε αντιπαραβολή με μένα :-) μέχρι 17 ετών το πολύ. Η ερώτηση δεν αργεί να έρθει:

-Παίζουμε 2 εναντίον 2;

Η απάντηση από μένα θετική. Μισή μόλις ώρα μετά μου έχουν βγάλει κυριολεκτικά το λάδι, ενώ αυτοί είναι χαλαροί. Ηθικό δίδαγμα: Πού πάς ρε Καραμήτρο;

Υ.Γ.
πάντως το 'φχαριστήθηκα και αν ξαναπροκύψει θα πω πάλι ναι. Πού θα πάει, κάποια στιγμή θα βελτιωθεί η ρημάδα η φυσική κατάσταση (ελπίζω)

Καυγάς μπαμπά-κόρης

τα... είπαμε χθες το μεσημέρι ένα χεράκι με τη Μαριανίνα (που είχε τα νεύρα της από το πρωί), αλλά μετά με είχε πάρει από κάτω. Δε μου αρέσει καθόλου όταν γίνεται αυτό, και μετά πάντοτε στενοχωριέμαι. Και ακόμα χειρότερα, το κοριτσάκι μου είναι μόλις 6,5 ετών. Τι θα γίνει όταν μεγαλώσει περισσότερο και αρχίσει η εποχή της ανεξαρτησίας; Χάσμα γενεών; μπρρρρρ

Απορίες μπαμπάδων...

Υ.Γ. σε αγαπώ τρελά μωρό μου

Απογευματινή βόλτα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου

Ίσως είναι το καλύτερο αντίδοτο σε μια πολύ (μα πάρα πολύ) δύσκολη μέρα, όταν δεν έχεις διάθεση να ασχοληθείς με τίποτε. Μια ώρα την Παρασκευή το απόγευμα αρκούσε για να με φέρει πάλι στα ίσα μου. Βρέθηκα εκεί "κατά τύχη" (για δουλειά στη Μακρυγιάννη), νωρίτερα κατά σχεδόν μία ώρα από το ραντεβού μου, και είπα να ανεβώ τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου με κατεύθυνση προς Θησείο. Παραδόξως επικρατούσε απόλυτη ησυχία, κόσμος λίγος έως καθόλου (η ώρα ήταν 5 το απόγευμα), καταπληκτικός καιρός με ανοιξιάτικο ήλιο και ελαφρό βοριαδάκι, και η Ακρόπολη να στέκει εκεί, περήφανη, σε πείσμα των πολιτιστικών και περιβαλλοντικών εγκλημάτων που έχουμε κάνει σε αυτή την πολή (και τη χώρα). Απίστευτη αντίθεση με την εικόνα λίγα μέτρα πιο πέρα (στη Βασ. Αμαλίας) με το χαμό των αυτοκινήτων και το θόρυβο που σε τσακίζει. Κάθησα έξω από το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού (που λανθασμένα οι περισσότεροι το λέμε Ηρώδειο) και απολάμβανα την εικόνα του Ιερό Βράχου και τον ήλιο. Και το μυαλό μου καθάρισε σιγά σιγά.

Κατεβαίνοντας (είχε περάσει η ώρα), το μάτι μου έπεσε στα πανέμορφα νεοκλασσικά στους αριθμούς 17 και 19 της Διον. Αρεοπαγίτου (φαίνονται στη φωτογραφία). Και τότε θυμήθηκα τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει σχετικά με τον αποχαρακτηρισμός τους από διατηρητέα από το "αρμόδιο" Υπ. Πολιτισμού, από υπουργούς ανίδεους και ανιστόρητους που έχουν την τετράγωνη λογική του: "ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό" (δε χρειάζεται να αναφέρω ονόματα νομίζω). Σκοπός τους, να κατεδαφίσουν αυτά τα δύο αριστουργήματα αρχιτεκτονικής (από τα τελευταία νεοκλασσικά που έχουν μείνει σε αυτή την γκρίζα πόλη) ώστε όσοι τρώνε στο εστιατόριο στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης να βλέπουν (και καλά) ανεμπόδιστα την Ακρόπολη. Και στην είσοδο του ενός από τα δύο (αυτό στον αριθμο 17) υπάρχει και σχετική πινακίδα με σύντομη περιγραφή των γεγονότων, καθώς και βιβλίο συλλογής υπογραφών, γεμάτο με την αγωνία όλων των περαστικών που αδυνατούν να καταλάβουν πώς είναι δυνατόν να πρέπει σε αυτή τη χώρα να παλεύουμε διαρκώς για να τηρούνται τα αυτονόητα και να μην επικρατούν τα παράλογα.

Μπορείτε να διαβάσετε μερικές γραμμές σχετικά με το θέμα αυτό εδώ και εδώ. Και αν σας φέρει η βόλτα σας προς τα εκεί, αφιερώστε 2 λεπτά από το χρόνο σας για να υπογράψετε κι εσείς, μήπως και οι ανίδεοι που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς κάνουν έστω και μια φορά το σωστό.

Οι κούπες είναι αμέτρητες

έτσι απλά, 11 εμείς και 11 όλοι οι άλλοι μαζί, χωρίς άλλα σχόλια

"Κρυφές" αυξήσεις χωρίς να το παίρνεις χαμπάρι

Κι όμως, μου πήρε "μόλις" ένα χρόνο για να το πάρω χαμπάρι και να καταλάβω πώς μας χαρατσώνουν κάτω από τη μύτη μας. Μέχρι το 2007 οι λογαριασμοί της ΕΥΔΑΠ ήταν τριμηνιαίοι, εκδίδονταν δηλαδή 4 κάθε έτος. Από τον Ιανουάριο του περασμένου έτους αυτό άλλαξε και οι λογαριασμοί εκδίδονται πλέον κάθε τετράμηνο. Και ενώ είχαν ήδη ανακοινωθεί πέρισυ αυξήσεις στα τιμολόγια της ΕΥΔΑΠ, το γεγονός της αλλαγής της συχνότητας έκδοσης του λογαριασμού έχει ως αποτέλεσμα ανά λογαριασμό να αυξάνεται (προφανώς) η συνολική κατανάλωση της κάθε σύνδεσης. Από τη στιγμή όμως που με την αλλαγή στο χρονικό διάστημα στο οποίο αναλογεί ο λογαριαμός (αύξηση κατά ένα μήνα από τους τρεις στους τέσσερις) δεν αναπροσαρμόστηκαν προς τα κάτω τα όρια στις κλίμακες χρέωσης ανά κυβικό μέτρο (δείτε το επίσημο τιμολόγιο της ΕΥΔΑΠ από τις 25/9/2008, όπου μιλάνε για κατανάλωση ανά τρίμηνο), αυτό σημαίνει ότι υπολογίζουν τη χρέωση ανά τετράμηνο με τιμές που ισχύουν ανά τρίμηνο!!!

Καλά το έλεγε παλιότερα ο Μηλιώκας: "να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες".