Απογευματινή βόλτα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου

Ίσως είναι το καλύτερο αντίδοτο σε μια πολύ (μα πάρα πολύ) δύσκολη μέρα, όταν δεν έχεις διάθεση να ασχοληθείς με τίποτε. Μια ώρα την Παρασκευή το απόγευμα αρκούσε για να με φέρει πάλι στα ίσα μου. Βρέθηκα εκεί "κατά τύχη" (για δουλειά στη Μακρυγιάννη), νωρίτερα κατά σχεδόν μία ώρα από το ραντεβού μου, και είπα να ανεβώ τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου με κατεύθυνση προς Θησείο. Παραδόξως επικρατούσε απόλυτη ησυχία, κόσμος λίγος έως καθόλου (η ώρα ήταν 5 το απόγευμα), καταπληκτικός καιρός με ανοιξιάτικο ήλιο και ελαφρό βοριαδάκι, και η Ακρόπολη να στέκει εκεί, περήφανη, σε πείσμα των πολιτιστικών και περιβαλλοντικών εγκλημάτων που έχουμε κάνει σε αυτή την πολή (και τη χώρα). Απίστευτη αντίθεση με την εικόνα λίγα μέτρα πιο πέρα (στη Βασ. Αμαλίας) με το χαμό των αυτοκινήτων και το θόρυβο που σε τσακίζει. Κάθησα έξω από το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού (που λανθασμένα οι περισσότεροι το λέμε Ηρώδειο) και απολάμβανα την εικόνα του Ιερό Βράχου και τον ήλιο. Και το μυαλό μου καθάρισε σιγά σιγά.

Κατεβαίνοντας (είχε περάσει η ώρα), το μάτι μου έπεσε στα πανέμορφα νεοκλασσικά στους αριθμούς 17 και 19 της Διον. Αρεοπαγίτου (φαίνονται στη φωτογραφία). Και τότε θυμήθηκα τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει σχετικά με τον αποχαρακτηρισμός τους από διατηρητέα από το "αρμόδιο" Υπ. Πολιτισμού, από υπουργούς ανίδεους και ανιστόρητους που έχουν την τετράγωνη λογική του: "ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό" (δε χρειάζεται να αναφέρω ονόματα νομίζω). Σκοπός τους, να κατεδαφίσουν αυτά τα δύο αριστουργήματα αρχιτεκτονικής (από τα τελευταία νεοκλασσικά που έχουν μείνει σε αυτή την γκρίζα πόλη) ώστε όσοι τρώνε στο εστιατόριο στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης να βλέπουν (και καλά) ανεμπόδιστα την Ακρόπολη. Και στην είσοδο του ενός από τα δύο (αυτό στον αριθμο 17) υπάρχει και σχετική πινακίδα με σύντομη περιγραφή των γεγονότων, καθώς και βιβλίο συλλογής υπογραφών, γεμάτο με την αγωνία όλων των περαστικών που αδυνατούν να καταλάβουν πώς είναι δυνατόν να πρέπει σε αυτή τη χώρα να παλεύουμε διαρκώς για να τηρούνται τα αυτονόητα και να μην επικρατούν τα παράλογα.

Μπορείτε να διαβάσετε μερικές γραμμές σχετικά με το θέμα αυτό εδώ και εδώ. Και αν σας φέρει η βόλτα σας προς τα εκεί, αφιερώστε 2 λεπτά από το χρόνο σας για να υπογράψετε κι εσείς, μήπως και οι ανίδεοι που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς κάνουν έστω και μια φορά το σωστό.