Σαββατοκύριακο γεμάτο Τριβιζά

Οι οικογενειακές έξοδοι του τελευταίου Σαββατοκύριακου μας έβαλαν (για μια ακόμα φορά) στη μαγεία του αγαπημένου μας παραμυθά Ευγένιου Τριβιζά. Το Σάββατο το βράδυ είχαμε κλείσει από καιρό θέσεις (και ανυπομονούσαμε να φτάσει η μέρα) στο "Τρένο στο Ρουφ" για την παράσταση "Ο Έβδομος Σταθμός - Αποπλάνηση μιας κούκλας", έργο που ο αγαπημένος συγγραφέας μικρών και μεγάλων έγραψε αποκλειστικά για μεγάλους. Μέσα στο διαμορφωμένο βαγόνι-θέατρο (χώρο όμορφο, μικρό και πολύ ζεστό, με τους ηθοποιούς κυριολεκτικά δίπλα σου) παρακολουθήσαμε μια μοναδική παράσταση με πραγματικά άριστες ερμηνείες, καταπληκτικούς διαλόγους (όσοι διαβάζουν Τριβιζά -και είναι πολλοί - γνωρίζουν), πολύ γέλιο και πολύ συναίσθημα. Και συνειδητοποιήσαμε (για μια ακόμα φορά)  πόσο εύκολο είναι η απλή γλώσσα, η γλώσσα των παιδιών η τόσο ποιητική, να αγγίξει κάθε καρδιά. 

Και την Κυριακή είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Ευγένιο (όπως ο ίδιος αρέσκεται να υπογράφει) στην 2η Έκθεση Παιδικού Βιβλίου. Ήταν εκεί, υπογράφοντας χαμογελαστός και υπομονετικά επί 3 ώρες για όλους τους θαυμαστές του, μικρούς και μεγάλους. Ανάμεσα στα πολλά βιβλία που αγοράσαμε ήταν και ο 1ος συλλεκτικός τόμος της Φρουτοπίας των παιδικών μας χρόνων. Και ο τόμος που κρατάω στα χέρια μου έχει πλέον μεγαλύτερη αξία, καθώς έχει την υπογραφή του Τριβιζά. Και φυσικά δε θα μπορούσε αυτή να είναι τίποτε άλλο παρά μια ζωγραφιά του (ένα πουλί), για την οποία ρωτούσε τον καθένα πώς θα ήθελε να είναι (χρώμα, μέγεθος ουράς, τι να κρατάει με το ράμφος του). 

Ευγένιε, σε ευχαριστούμε για τη μαγεία που απλόχερα συνεχίζεις να μας προσφέρεις...

Ας βοηθήσουμε όσο μπορούμε

Την ανακοίνωση-πρόσκληση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων την έφερε προχθές η κόρη μου από το Δημοτικό Σχολείο που πηγαίνει. Και με ρώτησε αν θα δώσουμε κι εμείς ό,τι μπορούμε για το λαό της Παλαιστίνης. Τόσες μέρες, και όσο κι αν προσπαθούσα να "κρύψω" τις εικόνες φρίκης που έδειχνε η τηλεόραση από τη Γάζα για να την "προστατέψω" από τη σκληρή πραγματικότητα, όλο και κάτι θα είδε. Το καταλαβαίνεις από το τρόπο που με ρώτησε. Και φυσικά δε χρειάζονταν καν να με ρωτήσει.

Το κακό είναι ότι βλέποντας όλα αυτά, πολλές φορές μου ξέφυγαν λέξεις που είχαν να κάνουν με το ολοκαύτωμα που υπέστησαν οι Εβραίοι κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτό που οι ίδιοι τώρα οι Εβραίοι, αγνώμονες, προκλητικοί και αδιάφοροι για την Ιστορία (που κάνει κύκλους και ξεπληρώνει με το ίδιο νόμισμα) κάνουν στους Παλαιστίνιους που αγωνίζονται για το δικαίωμά τους σε ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος. Πρέπει να είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι αυτές τις στιγμές, και αν αυτό θεωρηθεί αντισημιτισμός, τότε ναι, είμαστε και τέτοιοι.

Όσοι μπορούν και μένουν στην περιοχή του Ζωγράφου, ας βοηθήσουν. Παρόμοιες προσπάθειες σίγουρα γίνονται και στα υπόλοιπα σχολεία, σε εξέλιξη επίσης είναι και η προσπάθεια που κάνουν η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης και «Το Χαμόγελο του Παιδιού». Και όπως ενημερωθήκαμε από το Σύλλογο Γονεών και Κηδεμόνων, πρέπει τα τρόφιμα που θα δοθούν να είναι ανθεκτικά, οπότε ειδικά για το γάλα ζητείται να είναι καλύτερα σε σκόνη.

Υ.Γ.
έλαβα ένα σχετικό με το θέμα email εντελώς τυχαία την ώρα που έγραφα αυτό το post. Αναφέρεται σε μποϊκοτάζ όλων των Ισραηλινών προϊόντων. Κάθε προϊόν που φέρει barcode (συνήθως του κώδικα EAN-13) περιέχει την πληροφορία από ποια χώρα προέρχεται η εταιρία που το παρήγε (και όχι απαραιτήτως πού κατασκευάστηκε). Τα προϊόντα από εταιρίες Ισραηλινών συμφερόντων είναι αυτά που το barcode τους ξεκινάει με 729, όπως φαίνεται και στη λίστα των κωδικών barcode.

Καλώδιο HDMI από... χρυσάφι (;)

Από προχθεσινή συζήτηση με τον αδερφό μου:

-"Πήρα ένα νέο dvd-player με θύρα HDMI από το κατάστημα Saturn, οπότε είπα να το συνδέσω με τη νέα τηλεόραση που έχει και αυτή θύρα HDMI. Μόνο που καμία από τις δύο συσκευές δεν είχε το καλώδιο στα παρελκόμενα στη συσκευασία."
- "Ωραία, και γιατί δεν πήρες ένα καλώδιο HDMI μιας και ήσουν εκεί;" ρώτησα κι εγώ ο αφελής.
- "Γιατί μου είπαν ότι αυτά που έχουν στο στοκ κοστίζουν μόνο 130€."
- "Μήπως δεν κατάλαβες καλά;"
- "Όχι ρε συ, ξαναρώτησα και μου είπαν το ίδιο !!!"

Και κάπου εκεί έπεσα από την καρέκλα. Έχουν ξεφύγει εντελώς τα πράγματα στην Ελλάδα και κάποιοι (εν μέσω -υποτίθεται- οικονομικής κρίσης) θεωρούν ότι απευθύνονται σε βλάκες. Από χρυσάφι να ήταν το καλώδιο, φθηνότερα θα κόστιζε. Και υπηρεσίες δεν παρέχουν (σε οποιαδήποτε ερώτηση απαντούν με ποιηματάκι το κατεβατό που αναφέρεται στο ταμπελάκι του προϊόντος για το οποίο ρώτησες - παραπέρα δε ξέρουν) και πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Και μιας και το έφερε ο λόγος, είπα να ψάξω το site του καταστήματος για να διαπιστώσω του λόγου το αληθές. Το αποτέλεσμα: τζίφος. Πρόκειται για μια απλή (και μάλιστα κακή) εταιρική παρουσίαση, που προσφέρει ("καταπληκτικό") τη δυνατότητα στους online εγγεγραμμένους χρήστες να λαμβάνουν τον προϊοντικό κατάλογο μία ημέρα νωρίτερα από τους φυσικούς επισκέπτες (τρέξε κόσμε), αλλά η προϊοντική παρουσίαση στο site (αυτό δηλαδή που ενδιαφέρει τον τελικό καταναλωτή) είναι... άφαντη.

Α! Παρέχουν και online λεξικό όρων της τεχνολογίας, με την προτροπή: "Μπες στο λεξικό μας και βρες όλα όσα θα ήθελες να μάθεις... κι ακόμα περισσότερα". Μπήκα και... έμαθα ανάμεσα στα άλλα καταπληκτικά το παρακάτω:

"LCD:
Ένα LCD ή μια υγρή επίδειξη κρυστάλλου είναι μια επίπεδη, λεπτή συσκευή επίδειξης που αποτελείται από οποιοδήποτε αριθμό εικονοκυττάρων που ευθυγραμμίζονται μπροστά από έναν ανακλαστήρα ή πηγή φωτός. Το LCD έχει γίνει ευρέως αποδεκτό δεδομένου ότι είναι σχετικά φτηνό και καταναλώνει πολύ λίγη ενέργεια."

Μαύρο δαγκωτό (και όχι μόνο στο)

Μα, κομπιουτεράς δεν είσαι; Δεν το ξέρεις;

ντριιιν, το τηλέφωνο στο σπίτι...

- Ναι;
- Ρε συ, στο PC στο σπίτι μού έβγαλε το παρακάτω μήνυμα (σημ.: στα ελληνικά) στο xxx πρόγραμμα που εγκατέστησα μόλις προχθές, και παράλληλα δε μου δουλεύει και το yyy πρόγραμμα, άσε που χθες (σημ.: δηλ. μετά την εγκατάσταση του xxx προχθές) το antivirus που μου είπες να στήσω βρήκε κάποιον "πολύ επικίνδυνο" ιό και μου είπε να το βάλω στο κιβώτιο προστασίας (σημ.: vault στα αγγλικά). Τι συμβαίνει, μου λές;
- (@#%$%^#&^) Μμμμ, καταρχήν το μήνυμα δεν το πολυ-καταλαβαίνω, και θα ήταν καλό να ήμουν εκεί για να δω τι συμβαίνει, άσε που μου είπες 3 προβλήματα ταυτόχρονα και όχι 1. Ξέρεις, σε αυτά τα πράγματα διάγνωση δε γίνεται από το τηλέφωνο.
- Μα, κομπιουτεράς δεν είσαι; Δεν το ξέρεις; Πρέπει να είναι απλό λογικά (!!!!!) Κάτσε να σου πω ακριβώς τι έκανα.

Ανέκαθεν αντίστοιχες περιπτώσεις με εκνεύριζαν πάρα πολύ. Μου θυμίζουν τους παππούδες-γιαγιάδες και τους θείους-θείες που μόλις βλέπουν ή ακούν για γιατρό στην παρέα που βρίσκονται ξεκινάνε να λένε το μακρύ και το κοντό τους για εξετάσεις, δείκτες, σφάχτες, ζαλάδες, διάρροιες και άλλα... συναφή. Και κανείς δε δείχνει να καταλαβαίνει ότι αυτό που κάνεις σε καθημερινή βάση στη δουλειά σου δε θες να σε ακολουθεί και στο σπίτι σου. Άσε που μπορεί να είσαι χώμα, ζαλισμένος από προβλήματα της δουλειάς και να θες να ξελαμπικάρεις. Και το χειρότερο, δε δείχνει κανείς να αντιλαμβάνεται ότι όντως, διάγνωση από το τηλέφωνο δε γίνεται, ειδικά επί παντός επιστητού (ή πιο λαϊκά, για το μακρύ και το κοντό του καθενός). Και στο τέλος, μπορεί να βρεθείς και παρεξηγημένος από το φίλο ή το συγγενή που δεν το βοηθάς τώρα.

Άραγε, θα πήγαινε κανένας επίσκεψη στο σπίτι του φίλου του, του μανάβη, για να του πει "Ρε συ, μιας και σε πέτυχα τώρα εδώ, πιάσε 4-5 κιλά πορτοκάλια και βρες και ένα καλό μαρούλι να μου δώσεις, ξέρεις, από τα καλά".

Helpdesk στο σπίτι μου; Όχι, ευχαριστώ...

Parking - παγίδα

Επιστρέφοντας αργά το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής από τη δουλειά (και αφού μόλις είχα πάρει το αυτοκίνητο από το συνεργείο για το ετήσιο service του) είχα την ατυχία να "πέσει" το μάτι μου στο νέο S/M Σκλαβενίτη στην Καισαριανή (επί της Εθνικής Αντιστάσεως), το οποίο, όπως έψαξα και βρήκα, εγκαινιάστηκε στις 25/11/2008. Και καθώς πρώτα θα περνούσα από κάποιο Super Market, είπα να μπω να το δω πώς είναι, αν αξίζει να το επισκεπτόμαστε για τα ψώνια μας. Είδα και την πινακίδα που οδηγούσε σε υπόγειο parking και χάρηκα (μιας και στην Καισαριανή, όπως και στα Ιλίσια που μένω, το parking είναι είδος προς εξαφάνιση). Και κάπου εκεί άρχισαν τα προβλήματα...

Το parking είναι στο 2ο υπόγειο και για να πας εκεί ακολουθείς μια κυκλική ράμπα. Προσωπικά δεν έχω κατεβεί ποτέ (με 20 χρόνια δίπλωμα οδήγησης) σε ράμπα με τέτοια απίστευτη κλίση: μιλάμε για 25% κλίση τουλάχιστον, όταν στους δρόμους - ακόμα και σε επαρχιακούς - η μέγιστη ασφαλής κλίση προσδιορίζεται στο 10%. Άσε που το πλάτος της ράμπας είναι μικρό, με αποτέλεσμα για μεγάλο επιβατικό αυτοκίνητο (sedan) να πρέπει να κάνει μανούβρα (όπισθεν σε ανηφόρα) για να πάρει τις στροφές χωρίς να βρει στους πλαϊνούς τοίχους. Η δε πλάκα της ράμπας ναι μεν είναι ραβδωτή (για να μη γλυστράει - υποτίθεται) αλλά κακοφτιαγμένη και τελικά ιδιαίτερα ολισθηρή. Ασε που οι χώροι τελικά στο 2ο υπόγειο είναι τόσο στενοί (οι κολώνες του σκελετού είναι πολύ κοντά μεταξύ τους) με αποτέλεσμα να χρειάζονται επίσης πολλές μανούβρες απλά και μόνο για να κινηθείς (δε μιλάω για το παρκάρισμα).

Και αφού ψώνισα και πήγα να φύγω, τότε ήταν που βρέθηκα σε αδιέξοδο. Η κυκλική ράμπα είναι δεξιόστροφη (στο ανέβασμα) και από τη δεξιά μεριά έχουν δώσει ιδιαίτερα μεγάλη κλίση από δεξιά προς τα αριστερά. Το αποτέλεσμα είναι ότι ενώ ξεκίνησα να ανεβαίνω με ανοιχτή στροφή (καθώς όπως είπα το πλάτος της ράμπας είναι πολύ μικρό), ο μπροστά δεξιά τροχός άρχισε να πατινάρει πάνω στη ράμπα και το αυτοκίνητο άρχισε να "κόβει" δεξιά. Σε κάθε δε προσπάθεια που έκανα στη συνέχεια για να προχωρήσω (λίγο πίσω δεξιά και μετά μπροστά αριστερά) βρισκόμουν σε όλο και χειρότερη θέση, μέχρι που:
α. είχα πλέον μόλις 15 πόντους ωφέλιμο χώρο δεξιά μου και μισό μέτρο πίσω μου, και
β. ο δίσκος πλατώ είχε αρχίσει να μυρίζει επικίνδυνα,
άρα, αδιέξοδο....

Τελικά, και αφού είχα κολλήσει, φώναξα 2-3 υπαλλήλους του Super Market (να'ναι καλά τα παιδιά) που έσπρωξαν από τα δεξιά και πίσω για να μην πατινάρει ο τροχός και έτσι (μετά από 20 λεπτά από τη στιγμή που ξεκλείδωσα το αμάξι!!!) κατάφερα να βγω από το parking-παγίδα. Τότε ήταν που πρόσεξα ότι όλη η ράμπα ήταν ήδη σημαδεμένη με ίχνη από λάστιχα (και) από άλλα αυτοκίνητα, και όταν το είπα στους υπαλλήλους μού ανέφεραν ότι καθημερινά κολλάνε μεγάλα αυτοκίνητα στο ίδιο σημείο (άρα δεν είμαι ο μόνος "ανίκανος" οδηγός) και είναι προφανές ότι υπάρχει κακοτεχνία στο συγκεκριμένο parking. Δυστυχώς η διεύθυνση του συγκεκριμένου Super Market παραπέμπει στην κατασκευάστρια εταιρία, αλλά για την επικινδυνότητα του parking ούτε λόγος γίνεται ούτε κάποια προσπάθεια (ενδεχομένως) βελτίωσης της κατάστασης ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον τα προβλήματα.

Το συμπέρασμα: μακρυά και αγαπημένοι. Καλύτερα να ψάχνεις για parking στους γύρω δρόμους παρά να μπεις στην "ασφάλεια" του parking στο συγκεκριμένο Super Market. Θα συνεχίσω να πηγαίνω στο παλιό μου S/M, που δεν έχει parking αλλά θα φεύγω χωρίς προβλήματα (αρκεί να βρίσκω να παρκάρω πρώτα :-)

Always Look on the Bright Side of Life

αυτό είναι που χρειαζόμαστε, ίσως μερικές στιγμές αυτό είναι που μας μένει, γι΄αυτό ας σφυρίξουμε όλοι μαζί:



Some things in life are bad,
They can really make you mad,
Other things just make you swear and curse,
When you're chewing life's gristle,
Don't grumble,
Give a whistle
And this'll help things turn out for the best.
And...

Always look on the bright side of life.
Always look on the light side of life.

If life seems jolly rotten,
There's something you've forgotten,
And that's to laugh and smile and dance and sing.
When you're feeling in the dumps,
Don't be silly chumps.
Just purse your lips and whistle.
That's the thing.
And...

Always look on the bright side of life.
Always look on the right side of life,

For life is quite absurd
And death's the final word.
You must always face the curtain with a bow.
Forget about your sin.
Give the audience a grin.
Enjoy it. It's your last chance, anyhow.
So,...

Always look on the bright side of death,
Just before you draw your terminal breath.

Life's a piece of shit,
When you look at it.
Life's a laugh and death's a joke it's true.
You'll see it's all a show.
Keep 'em laughing as you go.
Just remember that the last laugh is on you.
And...

Always look on the bright side of life.
Always look on the right side of life.