Ας βοηθήσουμε όσο μπορούμε
Την ανακοίνωση-πρόσκληση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων την έφερε προχθές η κόρη μου από το Δημοτικό Σχολείο που πηγαίνει. Και με ρώτησε αν θα δώσουμε κι εμείς ό,τι μπορούμε για το λαό της Παλαιστίνης. Τόσες μέρες, και όσο κι αν προσπαθούσα να "κρύψω" τις εικόνες φρίκης που έδειχνε η τηλεόραση από τη Γάζα για να την "προστατέψω" από τη σκληρή πραγματικότητα, όλο και κάτι θα είδε. Το καταλαβαίνεις από το τρόπο που με ρώτησε. Και φυσικά δε χρειάζονταν καν να με ρωτήσει.
Το κακό είναι ότι βλέποντας όλα αυτά, πολλές φορές μου ξέφυγαν λέξεις που είχαν να κάνουν με το ολοκαύτωμα που υπέστησαν οι Εβραίοι κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτό που οι ίδιοι τώρα οι Εβραίοι, αγνώμονες, προκλητικοί και αδιάφοροι για την Ιστορία (που κάνει κύκλους και ξεπληρώνει με το ίδιο νόμισμα) κάνουν στους Παλαιστίνιους που αγωνίζονται για το δικαίωμά τους σε ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος. Πρέπει να είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι αυτές τις στιγμές, και αν αυτό θεωρηθεί αντισημιτισμός, τότε ναι, είμαστε και τέτοιοι.
Όσοι μπορούν και μένουν στην περιοχή του Ζωγράφου, ας βοηθήσουν. Παρόμοιες προσπάθειες σίγουρα γίνονται και στα υπόλοιπα σχολεία, σε εξέλιξη επίσης είναι και η προσπάθεια που κάνουν η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης και «Το Χαμόγελο του Παιδιού». Και όπως ενημερωθήκαμε από το Σύλλογο Γονεών και Κηδεμόνων, πρέπει τα τρόφιμα που θα δοθούν να είναι ανθεκτικά, οπότε ειδικά για το γάλα ζητείται να είναι καλύτερα σε σκόνη.

Υ.Γ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου