Καθημερινές ιστορίες τρέλλας στο πλοίο της γραμμής

Κυριακή ξημερώματα (6:10) στο 2ο όροφο του γκαράζ του πλοίου που εκτελεί το δρομολόγιο Πειραιάς-Ηράκλειο. Από το προηγούμενο βράδυ, όταν και επιβιβαζόμασταν, μας είχαν ειδοποιήσει να είμαστε στα αυτοκίνητά μας στις 6:10 για να μην καθυστερήσουμε τους υπόλοιπους στην αποβίβαση (ειδικά για τα αυτοκίνητα, όπως το δικό μου που ήταν μπροστά στην ράμπα). Ολοι ήμασταν εκεί... Όλοι; Όχι, γιατί υπάρχει και μια μικρή λεπτομέρεια. Η ράμπα που οδηγεί από το μεγάλο κατάστρωμα (αυτό στο οποίο επιβιβάζονται όλα τα αυτοκίνητα από τις μπουκαπόρτες) στον 2ο όροφο, ανεβαίνει και κλείνει όταν είναι να αναχωρήσει το καράβι. Κάτω από αυτή οι υπεύθυνοι του καραβιού στα γκαράζ βάζουν (πάντοτε) κάποιο μεγάλο φορτηγό. Συνεπώς, θα πρέπει και ο αξιότιμος κύριος οδηγός-νταλικιέρης να είναι κι αυτός στην ώρα του στο τιμόνι του οδηγού του. Αντί αυτού, προτιμάει να έρθει σα κύριος μία (!!!!!) ώρα μετά. Γιατί να χάνει μία ώρα από τον ύπνο του ο καραγκιόζης; Προτιμάει να αφήνει όλους τους άλλους να περιμένουν. Τελικά η αποβίβαση των Ι.Χ. ξεκίνησε στις 7:15 !

Το παραπάνω περιστατικό έχει συμβεί πολλές φορές, τις περισσότερες φορές με υπαίτιο τον εκάστοτε οδηγό της νταλίκας κάτω από την ράμπα που κλείνει. Αναρωτιέμαι γιατί η Minoan δεν κάνει κάτι για το θέμα αυτό, αν και η απάντηση είναι προφανής. Προτιμάνε τα έσοδα από την μία επιπλέον νταλίκα στο καράβι από το να παρέχουν ικανοποιητικές υπηρεσίες στο σύνολό τους σε όλους τους επιβάτες με αυτοκίνητα, ιδιαίτερα μάλιστα καθώς τα εισιτήρια είναι πανάκριβα (οδηγός και αυτοκίνητο μετ' επιστροφής για Ηράκλειο κοστίζει σύνολο 252 ευρώ!!!)