Μας κακομαθαίνετε κύριε πρέσβη...

ακόμα και όταν εμείς είμαστε στον καναπέ. Άψογος οικοδεσπότης...

Στου δρόμου τα μισά...

Μπήκαμε αισίως στην 21^η εβδομάδα και όλα πάνε καλά. Ακολουθούν και τα πειστήρια (και παρεπιπτόντως, το βελάκι που δείχνει στο... τσουτσουνάκι δεν το έβαλα εγώ αλλά η γιατρός - ναι, είναι αγοράκι):

Βιολογικά ναι, αλλά όχι από τη Βοιωτία

Η χθεσινή εκπομπή του Άρη Σκιαδόπουλου "Δρόμοι" στην ΕΤ1 θα έπρεπε να αποτελέσει για όλους ένα μάθημα για το πώς είναι δυνατόν, χάρη στην επιμονή, την υπομονή και πάνω απ΄όλα το θάρρος και την αποφασιστικότητα ενός μόνο ανθρώπου, να αφυπνιστεί μια κοινωνία και να δημιουργηθεί ένα ολόκληρο κίνημα αντίδρασης και αντίστασης, κόντρα στην διεφθαρμένη ή αδιάφορη (στην καλύτερη περίπτωση) εξουσία και ενάντια στα (τοπικά και υπερτοπικά) συμφέροντα που προσπαθούν να τη χειραγωγήσουν.

Ήταν η ιστορία του παπα-Γιάννη Οικονομίδη από τα Οινόφυτα Βοιωτίας, ο οποίος από το 2004 δίνει έναν συνεχή και επίμονο αγώνα (μόνος στην αρχή, με όλη την τοπική κοινωνία σήμερα μαζί του) για να αναδείξει το τεράστιο περιβαλλοντικό και κοινωνικό έγκλημα της μόλυνσης του Ασωπού ποταμού από τα λύματα των βιομηχανιών γύρω από τα Οινόφυτα. Ένα έγκλημα που συντελείται εδώ και 30 χρόνια και που κανένας δεν του έδινε σημασία μέχρι που ένας χημικός, εργαζόμενος σε τοπική βιομηχανία απορρυπαντικών, ανακάλυψε στις αρχές της δεκαετίας μας ότι το νερό της περιοχής είχε αρχίσει να γίνεται ακατάλληλο για την παραγωγή απορρυπαντικών (!!! - δεν έβγαινε σωστό το προϊόν στη γραμμή παραγωγής εξαιτίας του νερού) αλλά εξακολουθούσε παρόλα αυτά να χρησιμοποιείται ως πόσιμο! Και ήταν αυτό το γεγονός που οδήγησε τον παπα-Γιάννη να ξεκινήσει τον αγώνα του, για να καταφέρει σήμερα να αναγνωρίζεται το πρόβλημα, αλλά να συνεχίζει (όχι πλέον μόνος του) τον αγώνα για να οδηγηθεί στην τελική λύση. Λύση που μπορεί να έρθει μόνο από τις βουλές της εξουσίας και των συντεταγμένων υπηρεσιών της, με ό,τι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται στην Ελλάδα.

Ήταν ήδη εδώ και πολύ καιρό που είχαμε αρχίσει να αποφεύγουμε οικογενειακά την αγορά λαχανικών (βιολογικών μόνο, τα υπόλοιπα έχουν εδώ και 7 χρόνια εξοστρακιστεί από τη καθημερινή μας διατροφή) με προέλευση τη Βοιωτία. Γιατί οι πιστοποιήσεις στα βιολογικά προϊόντα από τους φορείς πιστοποίησης αφορούν μόνο στον έλεγχο της χρήσης παραδοσιακών μεθόδων καλλιέργειας και στην απαγόρευση χρήσης χημικών λιπασμάτων και φαρμάκων, αλλά δεν επεκτείνονται και στον έλεγχο της ποιότητας των εδαφών καλλιέργειας και του νερού ενάντια στην επιμόλυνση από τη βιομηχανική ρύπανση. Και να που πριν από μια βδομάδα ήρθε η δημοσίευση των πρώτων στοιχείων της έρευνας του Επίκουρου Καθηγητή Χημείας Τροφίμων κ. Γιάννη Ζαμπετάκη του Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία όποιος τη διαβάσει μόνο συγκλονισμένος μπορεί να δηλώσει. Έρευνα που έγινε σε λαχανικά που καλλιεργούνται στην επίμαχη περιοχή, στην οποία παράγεται η συντριπτική πλειοψηφία των ποσοτήτων πατάτας, καρότων και κρεμμυδιών που πωλούνται στην Αττική.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, "τα επίπεδα Νικελίου στα λαχανικά που προέρχονται από την ρυπασμένη περιοχή του Ασωπού, εμφανίστηκαν έως και πέντε φορές υψηλότερα από ότι σε αντίστοιχα είδη από άλλες καθαρές περιοχές ενώ υπήρξαν καρότα που η αύξηση Νικελίου έφτασε το 700%. Από 2 έως 3 φορές υψηλότερα ήταν και τα επίπεδα χρωμίου. Στη μέτρηση ανιχνεύτηκαν και άλλα μέταλλα όπως κάδμιο και μόλυβδος, όχι σε ποσότητες που να προκαλούν ανησυχία, ενώ δεν ανιχνεύθηκε καθόλου αρσενικό".

Και παρακάτω διαβάζουμε ότι... "η επιστημονική διερεύνησης της υπόθεσης παρεμποδίστηκε από τους καλλιεργητές της Βοιωτίας για αυτό και η ανάλυση έγινε με δείγματα που συλλέχθηκαν από τα super market και είχαν προέλευση την επίμαχη περιοχή".

Και δυστυχώς, ο ΕΦΕΤ που όφειλε να κινητοποιείται, να ενεργεί, να επιβάλλει το νόμο και να ενημερώνει... περί άλλων τυρβάζει. Καλός καταναλωτής είναι ο ενημερωμένος καταναλωτής, και στην περίπτωση αυτή την ενημέρωση την οφείλουμε πρώτιστα στον αγώνα του παπα-Γιάννη και στη συνέχεια στην έκταση που δίνουν πλέον στο θέμα ένα-δυο κανάλια που φιλοτιμούνται να κάνουν εκπομπές έρευνας για τον Ασωπό (ΣΚΑΪ και ΕΤ1, τα υπόλοιπα ασχολούνται με άλλα... σοβαρά θέματα που πουλάνε περισσότερο).

Ένα είναι σίγουρο: η περιοχή της Βοιωτίας έχει προ πολλού διαγραφεί από τη λίστα των περιοχών προέλευσης των λαχανικών (βιολογικών ή όχι, στην προκειμένη περίπτωση δε φαίνεται να έχει μεγάλη σημασία) που φτάνουν στο πιάτο μας. Και ένα επιβάλλεται: να συνεχιστεί ο αγώνας των κατοίκων και να δικαιωθεί. Για να σωθεί ο Ασωπός, που είναι θέμα τόσο περιβαλλοντικής ευαισθησίας όσο και διαφύλαξης του υπέρτατου αγαθού της υγείας.

Υ.Γ.
στην περιοχή των Οινοφύτων, ένας στους τέσσερις θανάτους σήμερα είναι από καρκίνο. Το ποσοστό αυτό ήταν μόλις 6% το 1981! Σήμερα, όπως αναφέρθηκε και στη χθεσινή εκπομπή, σχεδόν κάθε οικογένεια της περιοχής έχει και έναν καρκινοπαθή...

Magnificent... U2

Ό,τι και να πει κανείς θα είναι λίγο. Η τεράστια σκηνή με το απίστευτο matrix των 360 μοιρών, το show, οι Snow Patrol και ο Avin Geffen (support), όλα ήταν απλά καταπληκτικά. Με τους U2 πάνω στη σκηνή για 2 ώρες και 5 λεπτά συνεχόμενα, χωρίς διακοπές, με όλα τα κομμάτια που αγαπήσαμε και μεγαλώσαμε με αυτά. Με την είσοδό τους στη σκηνή να ακούγεται η απίστευτη μελωδία του Space Oddity του David Bowie. Με τον κόσμο να χορεύει ασταμάτητα... Με το στάδιο ολόκληρο να σείεται στο Sunday Bloody Sunday, στο I Still Haven't Found What I'm Looking For, στο Pride (In The Name Of Love) και στο Where The Streets Have No Name. Με τον Bono να τα δίνει όλα στο Miss Sarajevo, ειδικά στο δεύτερο μισό του τραγουδιού όπου στην πρωτότυπη version τραγουδάει ο Pavarotti. Με την κιθάρα του Edge να σε ταξιδεύει. Και κάπου εκεί, στο With or without you ο κόσμος να τραγουδάει το ρυθμό για 2 λεπτά μετά το τέλος του τραγουδιού και ο Bono να μένει... κόκκαλο πάνω στη σκηνή και να χειροκροτάει τον κόσμο. Και για το τέλος, το Moment of Surrender. Μαγεία...

Και τα είπαν σχεδόν όλα όσα περίμενε ο κόσμος να ακούσει: Beautiful Day, I Will Follow, Get On Your Boots, Magnificent, Mysterious Ways, Elevation, Until The End Of The World, I Still Haven't Found What I'm Looking For, Pride (In The Name Of Love), In A Little While, Miss Sarajevo, City Of Blinding Lights, Vertigo, I'll Go Crazy If I Don't Go Crazy Tonight, Discothèque, Sunday Bloody Sunday, MLK, Walk On , One, The Streets Have No Name, Hold Me, Thrill Me Kiss Me Kill Me, With Or Without You, Moment of Surrender.

3 μέρες μετά τη συναυλία των U2 στο ΟΑΚΑ ξαναείδα τις φωτογραφίες και τα video που τράβηξα στη διάρκειά της και θα ήθελα να μπορούσα να γυρίσω πίσω εκεί να ξαναζήσω τη μαγεία.

Υ.Γ. τι το ήθελα και άνοιξα το στόμα μου στο προηγούμενο post, όταν έγραφα ότι "ροκ συναυλία μακρυά από την αρένα είναι σαν τον Τζακ Νίκολσον χωρίς το σατανικό χαμόγελό του"... Ο κουμπάρος μου που είχε αναλάβει το θέμα των εισιτηρίων πέρισυ είχε αγοράσει τελικά στην κερκίδα :-) Πάλι καλά πάντως, όλη τη ώρα όρθιοι ήμασταν. Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς...

In a little while...

Λίγες ώρες πριν από τη συναυλία των U2, φυσικά στην αρένα (γιατί όπως σωστά είπε και ο Γιάννης Κυφωνίδης χθες στο Supersport-FM "ροκ συναυλία μακρυά από την αρένα είναι σαν τον Τζακ Νίκολσον χωρίς το σατανικό χαμόγελό του"), με τις αναμνήσεις από τη συναυλία τους στο Roundhay Park του Leeds το 1997 να είναι πάντα στο μυαλό μου, έτσι για... ζέσταμα άκουσα σήμερα το πρωί ένα από τα αγαπημένα μου: το "In a little while". Μακάρι το βράδυ να είναι όλα όπως τα φανταζόμαστε και να μην απογοητευτούμε.

In a little while
Surely you'll be mine
In a little while...I'll be there
In a little while
This hurt will hurt no more
I'll be home, love

When the night takes a deep breath
And the daylight has no air
If I crawl, if I come crawling home
Will you be there?

In a little while
I won't be blown by every breeze
Friday night running to Sunday on my knees
That girl, that girl she's mine
Well I've known her since,
Since she was

A little girl with Spanish eyes
When I saw her first in a pram they pushed her by
Oh my, my how you've grown
Well it's been, it's been...a little while

ooh ooh ooh ooh ooh ooh

Slow down my beating heart
A man dreams one day to fly
A man takes a rocket ship into the skies
He loves on a star that's dying in the night
And follows in the trail, the scatter of light
Turn it on, turn it on, you turn me on

Slow down my beating heart
Slowly, slowly love