Όταν "μεγαλώνεις" γίνεσαι μαλάκας...
Ο μύθος λέει ότι συνήθως τα μεγάλα πράγματα στον κόσμο της πληροφορικής ξεκινάνε μέσα σε ένα μικρό γκαράζ (ή ίσως σε ένα μικρό μαθητικό ή φοιτητικό δωμάτιο) με ένα PC και μια καλή ιδέα. Όταν όμως η (φυσιολογική ίσως) κατάληξη είναι ο γιγαντισμός του αποτελέσματος, τότε όλοι ξεχνάνε τις ρίζες τους και τα πιστεύω τους και καταλήγουν να είναι μαλάκες (ή απλά να κάνουν επαναλαμβανόμενες μαλακίες).
Τελευταίο παράδειγμα το facebook. Όταν πριν από 1,5 χρόνο περίπου αποφάσισα να ανοίξω ένα λογαριασμό, μετά από invitation του uniquefish, είναι αλήθεια ότι είχα φάει κόλλημα για κάμποσο καιρό. Μετά από κάνα τετράμηνο είχαν αρχίσει να έρχονται οι πρώτοι προβληματισμοί, κυρίως με το θέμα της διαχείρισης των προσωπικών δεδομένων (που όπως είχε αναφέρει σε ανύποπτο χρόνο και ο adamo: "είσαι τα δεδομένα σου, μην τα εκχωρείς"). Το τελευταίο ζήτημα με το facebook προέκυψε πρόσφατα, όταν και άλλαξαν σιωπηρά τους όρους χρήσης της υπηρεσία, με αποτέλεσμα ουσιαστικά να συμπεραίνεται ότι: «Οι νέοι όροι χρήσης του Facebook: Μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε με τα δεδομένα σας. Για πάντα». Τελικά, μετά και τις αντιδράσεις, αναγκάστηκαν να το πάρουν πίσω, αλλά το τοπίο παραμένει γενικά θολό. και επιβεβαιώνεται ο τίτλος του post, ότι όταν "μεγαλώνεις" γίνεσαι μαλάκας (και άπληστος)...
Με τρώει το χέρι μου να διαγράψω το λογαριασμό που έχω στο facebook. Αλλά δεν το κάνω γιατί η πραγματικότητα παραμένει ότι χάρη σε αυτή την υπηρεσία ξαναβρήκα παλιούς φίλους και γνωστούς μετά από πάρα πολλά χρόνια που είχαμε χαθεί. Όπως πριν από 3 βδομάδες που πήγα στο Αγρίνιο (όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα) και συναντήθηκα με παλιό καλό φίλο (το Νίκο) που καθόμασταν στο ίδιο θρανίο 6 χρόνια (Γυμνάσιο-Λύκειο). Φύγαμε και οι δύο από το Αγρίνιο (Αθήνα εγώ, Ηράκλειο-Πάτρα-Ιωάννινα-Φιλιππιάδα ο Νίκος) και τα ίχνη μας χαθήκανε. "Ξαναβρεθήκαμε" τυχαία μέσω τρίτου κοινού γνωστού στο facebook, και για μια ολόκληρη ημέρα θυμόμαστε τα παλιά και ξεσκονίζαμε τα πρόσφατα. Αξία: ανεκτίμητη (που έλεγε και η διαφήμιση).
Μάλλον μου αρέσει να πιστεύω ότι αν κι εγώ βρισκόμουν στη θέση τους θα εξακολουθούσα να παραμένω ο ίδιος και σίγουρα δε θα ξεχνούσα όσα μου την έσπαγαν παλιότερα, ώστε να μην τα κάνω κι εγώ. Μήπως αυτό παραείναι ρομαντικό;
εγω πιστευω οτι πολυ απλα και εσυ οπως και ολοι μας ειμαστε στοχαστες για τον στοχασμο. μπορει στα λογια να ειμαστε γαματοι ομως η ζωη μας τα ονειρα μας οι στοχοι μας συντηρουν το υπαρχον συστημα. αυτο που σε ενοχλει. κουραστηκα να ακουω αυτα τα οραια λογια που οχι απλα δεν τα διαδιδουμε αλλα ουτε καν τροπο ζωης μας δεν τα κανουμε. πολυ θα ηθελα να ημουν αλλιως αλλα καλυτερα οταν κοιταμε τον εαυτο μας να μην του λεμε ψεματα. γιατι τελικα ειμαστε ιδιοι απλα καποιοι οραματιζονται κι ολας και σκεφτονται. μονο ως εκει. δεν ειναι ρομαντικη η σκεψη σου. δηθεν ειναι.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφή1. θα προτιμούσα να είχες κάποια "υπογραφή" αντί για σκέτο "Ανώνυμος". Εγώ λέω τη γνώμη μου με υπογραφή.
2. "αυτο που με ενοχλει" κάνω ό,τι μπορώ μέσα από την καθημερινή μου ζωή να το αλλάξω. Το αν το πετυχαίνω είναι άλλη κουβέντα.
3. "δεν ειναι ρομαντικη η σκεψη σου. δηθεν ειναι.": γνώμη σου και γνώμη μου. Η αλήθεια πάντως είναι ότι για όσα έχω πετύχει και εκεί που έχω πετύχει δεν έχω επιτρέψει στον εαυτό μου να αλλάξει τρόπο σκέψης και πράξεων. Τουλάχιστον το επιβεβαιώνουν όσοι είναι δίπλα μου.
4. "μπορει στα λογια να ειμαστε γαματοι ομως η ζωη μας τα ονειρα μας οι στοχοι μας συντηρουν το υπαρχον συστημα": δε συμφωνώ απαραίτητα με αυτό. Και μην τα ρίχνουμε όλα στο σύστημα (αυτό το άθλιο μέσα στο οποίο ζούμε). Συνηθίζουμε ξέρεις να κατηγορούμε το "σύστημα" για τις δικές μας αποτυχίες και ανεπάρκειες.
μπορεις να μου πεις τι αλλαζει με την υπογραφη?δεν εχω προφιλ.ειρηνη με λενε,φοιτητρια ειμαι.τωρα τι αλλαζει δεν ξερω.η επιθεση δεν ηταν προσωπικη οποτε δεν με ενδιαφερει να απολογεισαι.και μενα κραζω με αυτα που λεω.αλλα μιας και το κανεις..δεν μπορω να πιστεψω οτι μπενουμε σε πανεπιστημια, διαβαζουμε δουλευουμε και πετυχαινουμε ατομικους στοχους αλλα στουσ συλλογικους δεν μπαινουμε στον κοπο να βρουμε τακτικες να υλοποιησουμε αυτα τα ωραια που γραφεις.προτιμω να μην τα ακουω καν η να τα διαβαζω γιατι δεν τα υλοποιουμε ουτε καν στη προσωπικη μας ζωη.εχεισ ακομα facebook?...οσο για το συστημα..το συστημα δεν ειναι μια αοριστη εννοια που ριχνω τις αποτυχιες μας. ειναι η ζωη μας και το συντηρουμε. δεν κατηγορησα το συστημα κατηγορησα εμας που το τροφοδοτουμε και το γουσταρουμε γιατι εθιστηκαμε και συνηθισαμε.μην λεσ συχαθηκα,, να λες ψιλοσιχαθηκα και λιγο ενοχληθηκα.γιατι αν πραγματικα μας εκαιγε το θεμα θα καναμε κατι να το αλλαξουμε..αλλα δεν κανουμε. καθομαστε και το φιλοσοφουμε. το μονο που ηθελα να πω ειναι οτι οταν κοιταμε τον εαυτο μας καλο ειναι να μην του λεμε ψεματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛόλα να ένα μήλο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήdefine μήλο...