"Γίναμε θέαμα" και το 'φχαριστηθήκαμε

Αν μου έλεγε κανείς μέχρι την Κυριακή το βράδυ ότι ο Βασίλης (ένας είναι ο "Βασίλη ζούμε για να σ' ακούμε") τραγουδάει Φίλιππο Νικολάου, θα τον έλεγα τουλάχιστον ιερόσυλο (τόσο για την μοναδική φωνή του Παπακωνσταντίνου όσο και για την "ποιότητα" του Νικολάου). Κι όμως, την Κυριακή το βράδυ που είπαμε να πάμε να δούμε τη μουσική παράσταση "Γίναμε θέαμα" στην Ακτή Πειραιώς, είδαμε και ακούσαμε (ανάμεσα σε όλα τα άλλα) το Βασίλη Παπακωνσταντίνου να τραγουδάει κυριολεκτικά τα πάντα. Και το καταφχαριστηθήκαμε...

Είναι πραγματικά μια καταπληκτική μουσική παράσταση, με πολλά στοιχεία standup comedy, με ένα Ζουγανέλη μοναδικό, ψυχή της παράστασης και πηγή αστείρευτου γέλιου. Από την αρχή μέχρι το τέλος της (ακόμα και μετά το τέλος, κυριολεκτικά) ο Ζουγανέλης ξεσηκώνει όλο τον κόσμο. Μοναδικός performer, ο οποίος αδικείται γιατί ο κόσμος πραγματικά δε γνωρίζει πόσα μεγάλα τραγούδια έχει γράψει (τα οποία έγιναν διαχρονικά), Ο Μπουλάς δίνει ρέστα και ως παπάς (μαζί με Καλυβάτση και Ζουγανέλη), ενώ τραγουδάει και πάρα πολλά αγαπημένα κομμάτια του Μαχαιρίτσα και του Λάκη Παπαδόπουλου (εκτός από τα δικά του φυσικά που μας πηγαίνουν πίσω στα δικά μας χρόνια του Γυμνασίου - βλ. Μπανάκι Μανάκι). Ο Καλυβάτσης όταν είναι σε σκετσάκια μαζί με το Ζουγανέλη δίνει ρέστα, αλλά όταν είναι μόνος τους μάλλον μας χαλάει με κρύα αστεία. Ο Θηβαίος είναι πάντοτε σταθερή αξία με το πάθος του και την κιθάρα του όταν τραγουδάει.

Και όσον αφορά στον Παπακωνσταντίνου, τουλάχιστον προχθές (και ελπίζω γενικά για την παράσταση αυτή) ήταν πραγματικά "γκαζωμένος" και τα έδωσε όλα. Όλο το μαγαζί τον συνοδεύει (ουσιαστικά ο κόσμος τραγουδάει και ο Βασίλης σιγοντάρει) στις μεγάλες παλιές επιτυχίες του, ενώ στο δεύτερο ουσιαστικά μέρος της εμφάνισής του τραγουδάει από Φίλιππο Νικολάου μέχρι Παντελή Θαλασσινό, Ζαμπέτα, Χαρούλα Αλεξίου, Σταύρο Κουγιουμτζή και Ξυλούρη. Και σίγουρα μόνο για το λόγο αυτό αξίζει κάποιος να παρακολουθήσει την παράσταση αυτή (άλλωστε τις ροκιές του μπορεί να τις ακούσει και σε καλοκαιρινή του συναυλία). Μεγαλείο...

Αν η αίθουσα ήταν λίγο καλύτερη τόσο στο θέμα του εξαερισμού όσο και στον προσφερόμενο χώρο ανά τραπέζι (γιατί ρε γαμώτο πρέπει να τρακάρει συνέχεια το κεφάλι σου με το κεφάλι του κακόμοιρου που κάθεται πίσω σου σε απόσταση αναπνοής), θα ήταν όλα ιδανικά. Αλλά το γεγονός ότι με λογικά λεφτά (από 30 ως 40 ευρώ το άτομο σε τραπέζι) βλέπεις μια τόσο καλή παράσταση 4,5 ώρες ασταμάτητα (!!!) σε αποζημιώνει.

Συστήνεται ανεπιφύλακτα.