Θα αγοράσω ένα μεγάλο συρτάρι...

... για να βάλω μέσα το χάρτινο πρωτάθλημα. Έτσι με συμβούλευσε :-) χθες μετά το τέλος της αγωνιστικής ο φίλος μου ο Στρατής (φόλα ΑΕΚτζής -όλοι έχουν τα κουσούρια τους- και "αδελφός"). Μιας και κάποιοι (και σίγουρα όχι ο φίλος Στρατής) για να καλύψουν τη δική τους γύμνια και ανυπαρξία εδώ και χρόνια ψάχνουν να βρουν πάντοτε δικαιολογίες για να κρυφτούν και σταθούν πίσω από αυτές, εγώ στο συρτάρι που θα αγοράσω θα βάλω μαζί με το 11^ο πρωτάθλημα στα 12 χρόνια ("στα χαρτιά" σύμφωνα με τους ανύπαρκτους) και μερικά από τα παρακάτω:

• το πρωτάθλημα της ΑΕΚ το 1978-79 στα χαρτιά, τότε που ο Ολυμπιακός δεν κατέβηκε στο μπαράζ με την ΑΕΚ λόγω της απίστευτης και απροκάλυπτης διαιτησίας του Χαράλαμπου Παμπορίδη (μπαμπά του σημερινού φυντανιού-κορακιού Παμπορίδη) στον αγώνα ΟΦΗ-Ολυμπιακός 3-3 την τελευταία αγωνιστική, που στέρησε τη νίκη και το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό.
  
• το πρωτάθλημα της ΑΕΚ το 1990-91 στα χαρτιά, όταν ο αγώνας ΑΕΚ-Ολυμπιακός στη Νέα Φιλαδέλφεια διακόπτεται στοι 86', μετά την αποβολή του Μανωλά και ενώ ο Ολυμπιακός προηγείται με 2-1, επειδή έπεσαν δύο δακρυγόνα στην σκεπαστή. Οι κανονισμοί προβλέπουν μηδενισμό της ομάδας με υπαιτιότητα της οποίας διακόπηκε ο αγώνας και κατακύρωση του αγώνα με 2-0 στον αντίπαλο. Διαφορετικά θα έπρεπε να διεξαχθεί το υπολειπόμενο διάστημα του αγώνα (4 λεπτά συν οι καθυστερήσεις) με τις αριθμητικές ισορροπίες να παραμένουν όπως είχαν διαμορφωθεί. Αντί ο αγώνας να κατοκυρωθεί στον Ολυμπιακό, επαναλαμβάνεται (!!!) στη Ρόδο στις 6/2/1991, και μάλιστα με το Στέλιο Μανωλά να συμμετέχει κανονικά... Σημείωση: ήμουν σε αυτόν τον αγώνα πάνω από τη σκεπαστή με ένα άλλο φίλο (κι αυτός ΑΕΚτζής) και καθώς τρέχαμε να βγούμε για να γλυτώσουμε από το δακρυγόνο, φάγαμε το ξύλο της ζωής μας από τα ΜΑΤ που είχαν κλείσει τη μόνη έξοδο της σκεπαστής και αφήναν να περνάμε ένας-ένας έξω, αφού πρώτα μας έριχναν μια-δυο γκλομπιές, έτσι για παραδειγματισμό. Στον όροφο της σκεπαστής είχαμε βρεθεί αρκετοί γαύροι (όλοι με φίλους ΑΕΚτζήδες που τους είχαν προμηθεύσει εισιτήρια) και όταν έγινε το 2-1 στο 54' από το Γιώτη Τσαλουχίδη έγινε ψιλοχαμός: κάποιοι δεν κρατήθηκαν και πανηγύρισαν, άρχισαν να πέφτουν ψιλές μαζί με άλλα... ιπτάμενα (αναπτήρες, πέτρες, καφέδες, νερά) και τελικά στο 84' στην αποβολη του Μανωλά είπαμε με το Γιάννη να φύγουμε. Τελικά μας πρόλαβαν τα δακρυγόνα.
• την αθώωση του Γκούμα στα χαρτιά για την "αναπαράσταση" που έκανε στο διαιτητή, πιάνοντάς τον από το λαιμό.
  

Υ.Γ.
[1] Τάκη ψυχάρα, Ολυμπιακάρα
[2] από του χρόνου οι ποδοσφαιρικοί αγώνες, μετά από απαίτηση του Τζίγγερ και του Ντέμη, θα διεξάγονται 11 εναντίον 11 χωρίς κανόνες. Μόνος κανόνας: όποιος επιζήσει από το κατς θα είναι ο νικητής του αγώνα.
[3] όπως γράφει και ο Χελάκης στο σημερινό του άρθρο: "κάποτε είχε πέσει ο λίθος του αναθέματος στον Κόκκαλη, διότι μεσούσης της περιόδου έκλεισε τον Μπάγεβιτς. Τώρα, που ο Πηλαδάκης αποκαλεί «ντροπή» το κλείσιμο του Δώνη, φαίνεται καθαρά πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα."
[4] Ribo, στο καλό και από το πεζοδρόμιο. Όσα δίκια κι αν είχες πέρισυ, τα έχασες με τα χθεσινά σου... καμώματα και μαζί έχασες και το χώρο που είχαμε κρατήσει στις καρδιές μας.
[5] αυτά (στη φωτογραφία παρακάτω) πόσα δαχτυλάκια είναι;

Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι

Μιας και τις τελευταίες ημέρες μάς παραμυθιάζουν γενικώς, θυμήθηκα ένα από τα αγαπημένα μοιυ τραγούδια του Διονύση Τσακνή, σε στίχους της αγαπημένης μας (από τη Λιλιπούπολη του Μάνου Χατζηδάκι) Μαριανίνας Κριεζή (η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, υπήρξε και η "έμπνευση" για μένα και τη γυναίκα μου για το όνομα που τελικά δώσαμε στην κόρη μας :-).



Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι

Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Τσακνής & Παιδική Χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου ( Ντουέτο )

Φτιάχνουν απόψε με κουρέλια και σανίδια
έναν συνοικισμό αυτόνομο
Αυτοί που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο

Κι εσυ που ψάχνεις το κουκί και το ρεβίθι
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε
Φτιάξε μαζί τους το δικό σου παραμύθι
γιατί χανόμαστε

Μες το δικό σου παραμύθι ξαναβρές το
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
Και ξαναχάσ'το, ξαναβρές τo, ξαναπές το
το τραγουδάκι σου

Ξελεύθερώνω την ωραία πεταλούδα
από τη σφραγισμένη γυάλα της
Να σου δανείσει τα φτερά της τα βελούδα
και τα μεγάλα της

Κι αντί να ψάχνεις τριαντάφυλλα στα στήθη
αυτών που χάμω τα πετάξανε
Φτιάξε καρδιά μου
το δικό σου παραμύθι
αλλιώς τη βάψαμε

Φτιάχνω απόψε με κουρέλια και σανίδια
έναν συνοικισμό αυτόνομο
Μ'αυτούς που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο

Κι αντί να ψάχνω το κουκί και το ρεβύθι
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε
Φτιάχνω μαζί σας το δικό μας παραμύθι
γιατί χανόμαστε

Μες το δικό μας παραμύθι ξαναβρές το
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
Και ξαναχάσ'το, ξαναβρές το, ξαναπές το
το τραγουδάκι σου

Κάνω τον Κινέζο...

Ζω σε μία χώρα όπου όλα δουλεύουν ρολόι: δημόσια διοίκηση, δημόσια παιδεία, δημόσια υγεία, μαζικός αθλητισμός, δημόσια έργα, πολιτισμός, περιβάλλον... Γιατί συνεπώς να μην τους πιστέψω;

Έπεσα από τα σύννεφα; Όχι βέβαια. Τα σύννεφα είναι για όσους ονειροβατούν. Εγώ απλά ονειροπολώ, αλλά δεν παραμυθιάζομαι. Παρακολουθώ, διασκεδάζω (γιατί πλέον διασκέδαση είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζονται), αλλά στους δρόμους θα βγω μόνο για να διεκδικήσω ή για αυτούς τους μικρούς που ορθώνουν ανάστημα, που έρχονται πραγματικά από το πουθενά και μας κάνουν άνω κάτω από τη χαρά μας (όπως το χρυσό του Συρανίδη και του Μπίμη στις καταδύσεις στους Ολυμπιακούς της ΑΘήνας ή την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου στο Euro της Πορτογαλίας, ή την "επίσημη" -sic- αγαπημένη το 1987).

Βγήκα από τα ρούχα μου; Ποτέ. Αυτό το προνόμιο το αφήνω για όλους αυτούς τους ξερόλες-υποκριτές-ειδήμονες στο ντόπινγκ, που τώρα, αφού σχίζουν τα ρούχα τους, ξεσπούν με ιερή οργή μπρος στις κάμερες και ανακαλύπτουν τον τροχό (αυτόν που τόσα χρόνια κρύβουν στην πρώτη "εθνική" επιτυχία).

Γι' αυτό κι εγώ κάνω τον κινέζο για αυτή την ιστορία και είμαι ευτυχής ("ευτυχία" σημαίνει το κινέζικο ιδεόγραμμα).

Κι όσο για την ολυμπιακή φλόγα, ας σβήσει συμβολικά κι αυτή για μια φορά (πρώτη στην εβδομηντάχρονη ιστορία της). Άλλωστε σύμβολο είναι, όπως συμβολικές (αλλά και τόσο ουσιαστικές) είναι και οι διαμαρτυρίες για όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο μας, στα οποία καταφανώς και αδιάφορα κλείνουμε τα μάτια και λέμε "άστο μωρέ, δε συμβαίνει δα και στη γειτονιά μας...". Για τα όσα συμβαίνουν στο Θιβέτ δε θα πρέπει να κάνουμε τον κινέζο.

Δωρεάν καλούδια online

Κάθε μέρα και καλύτερα νέα:

• Τα Google Docs, η web-based σoυίτα εφαρμογών γραφείου της Google, τώρα προσφέρει και δυνατότητα εργασίας offline!
  
• Η Slysoft ανακοίνωσε ότι έσπασε και τον τελευταίο σύστημα ασφάλειας του Blu-ray της Sony και πλέον το AnyDVD δε μασάει πουθενά...

Αντε, μακάρι να δούμε και το Android στα κινητά μας :-)

Πόσα θες να μας τρελλάνεις;

Κι όμως, δεν είναι ψέμα...

Αλήθειες και ψέμματα

Πρωταπριλιά σήμερα, και ανάμεσα στα τόσα "αθώα" ψέμματα που ακούγονται και γράφονται, εγώ θα ήθελα να ήταν πραγματικά ψέμματα κάποια από τα παρακάτω (με τυχαία σειρά και όχι σειρά προτεραιότητας):

• οι πόλεμοι και οι αλόγιστες δαπάνες αγοράς των εξοπλισμών
• το aids και ο καρκίνος
• το trafficking
  
• η παιδική (και ενίοτε σεξουαλική) κακοποίηση
• η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος
• ο φασισμός
• ο ωχαδερφισμός και η αδιαφορία για ό,τι άσχημο συμβαίνει γύρω μας
• ο "τρίτος" κόσμος (αναπτυσσόμενος τον ονομάσανε τώρα, είναι πιο... politically correct)
• ο Bush, ο Blair, ο Clinton και όλοι οι άλλοι αυτόκλητοι "σωτήρες" του κόσμου
  

Α, και σίγουρα (για να ελαφρύνει λίγο η διάθεση), θα ήθελα να ήταν ψέμματα και αυτό.

Υ.Γ.
[1] thanx adamo για το πολύ καλό σημερινό σου post.
[2] not-in-a-mood για κάμποσες μέρες (μάλλον βέγγος έγινα)