Μαύρη η ψυχή μας...

μαύρη και η ψήφος μας

Πλατεία Συντάγματος, Τετάρτη 29/8/2007, 21:00

Παράνομη δόμηση και πυρκαγιές

από τη "Ναυτεμπορική"
(http://www.naftemporiki.gr/news/maties.asp)

Ρίξτε μια ματιά στο παραπάνω, πραγματικά ενδιαφέρον και εξαιρετικά επίκαιρο άρθρο. Αναφέρεται σε έρευνα που έγινε για τη συσχέτιση της παράνομης δόμησης περιμετρικά ή εντός δασικής έκτασης και των δασικών πυρκαγιών. Ενδεικτικά, αναφέρεται ότι:

"Με πολλές προσομοιώσεις στη διάρκεια της έρευνάς τους, οι ερευνητές πετυχαίνουν να προσδιορίσουν ποια είναι η σχέση της πυκνότητας της κατοικίας, της βλάστησης και των κατοικιών που προστατεύονται για τον κίνδυνο πυρκαγιάς, με τους παράγοντες που προκαλούν σοβαρές πυρκαγιές.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το μέγεθος μιας πυρκαγιάς μέσα σε μία μεταβατική ζώνη είναι, κατά κύριο λόγο, συνάρτηση του αριθμού των κατοικιών ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο και της αναφλεκτικότητάς τους. Έτσι, από τη στιγμή που βγαίνουμε από τη ζώνη αυτή, οι πιθανότητες επέκτασης της φωτιάς είναι όλο και μεγαλύτερες."

και καταλήγει με το ερώτημα:

"σε ποια ευνομούμενη πολιτεία οι πολίτες της καλούνται να πληρώσουν το τίμημα παράνομων «περιουσιών»;"

Αχ, Ελλάδα μου γλυκιά

Updated:
[1] το σχετικό post του Νίκου Δήμου είναι απλά ενδεικτικό: Επανίδρυση ή κατάρρευση;

Facebook, η νέα τρέλλα

Έχω φάει κόλλημα εδώ και 3 μέρες που ο unique-fish μού έστειλε invitation για το facebook. Όπως "αυτοπεριγράφεται' η υπηρεσία στη αρχική της σελίδα:

"Facebook is a social utility that connects you with the people around you. Upload photos or publish notes • get the latest news from your friends • post videos on your profile • tag your friends • use privacy settings to control who sees your info • join a network to see people who live, study, or work around you".

Αν μπεις στο τριπάκι, κόλλησες... Εγώ πάντως μπήκα :-)

Λίστα επικίνδυνων συντηρητικών (Ε-κωδικοί)

Κάθισα και συγκέντρωσα, μετά από πολύ ψάξιμο, τη λίστα των συντηρητικών-προσθετικών τροφίμων που μπαίνουν "για το καλό μας" στα φαγητά που τρώμε. Η λίστα (μετά από σχετική επεξεργασία) προέρχεται από το www.curezone.com, είναι στα Αγγλικά και περιέχει τις παρακάτω στήλες:

• κωδικός συντηρητικού (με ή χωρίς πρόθεμα Ε-),
• όνομα συντηρητικού,
• κατηγορία στη οποία υπάγεται,
• συνέπειες στην υγεία.

Δυστυχώς εδώ στην Ελλάδα (σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στο εξωτερικό), στα συσκευασμένα τρόφιμα τα συντηρητικά συνήθως δεν αναφέρονται με τον κωδικό τους αλλά με την ονομασία τους, οπότε ... τρέχα γύρευε. Στην Ελληνική Wikipedia υπάρχει η λίστα με την Ελληνική ονομασία των προσθετικών τροφίμων.

Βρείτε και κατεβάστε τη λίστα (σε μορφή pdf) από εδώ.

Φιλικός στο χρήστη σχεδιασμός ιστοσελίδων...

ή αλλιώς: user-friendly design = no (f...) flash at all!!!

Κάποτε επιτέλους κύριοι δημιουργοί ιστοσελίδων (προσωπικά έχω ασχοληθεί επαγγελματικά για 4,5 χρόνια με σχεδιασμό και ανάπτυξη websites, ως επί το πλείστον μεγάλων Ελληνικών εταιριών, στην αρχή ως software engineer και στη συνέχεια ως prοject manager - άρα η γνώμη μου πιστεύω ότι μετράει) θα πρέπει να καταλάβετε και να υιοθετήσετε μερικές πολύ απλές αρχές που διέπουν το σχεδιασμό ιστοσελίδων:

1. στην αρχική σελίδα πρέπει να βλέπεις γρήγορα και εύκολα (χωρίς να χρειάζεται να κάνεις scroll) όλη την πληροφορία που απαιτείται, με τη μορφή καλοσχεδιασμένων μενού, σύντομων κειμένων, χωρίς χρήση περιττών εικόνων. Η αρχική σελίδα πρέπει επιπλέον να περιέχει link προς τα στοιχεία επικοινωνίας (contact info) και προς βοηθητικό site map, αν δε πρόκειται για πολυγλωσσικό website θα πρέπει να υπάρχει σε εμφανές σημείο η δυνατότητα αλλαγής γλώσσας (συνήθως με τη μορφή σημαιών).
2. ο επισκέπτης πρέπει να καταλαβαίνει με την πρώτη ματιά το είδος των πληροφοριών που παρέχει το website. Παράξενες και εξειδικευμένες εικόνες μπορεί να είναι οικείες σε επισκέπτες σχετικούς με τον κάτοχο τους website ή με το είδος των πληροφοριών που προσφέρονται, αλλά ο άσχετος επισκέπτης που ψάχνει να βρει κάτι και φτάνει μέχρι την ιστοσελίδα μετά από αναζήτηση δεν πρέπει να έχει μαντικές ικανότητες για να καταλάβει γρήγορα πού "βρίσκεται".
3. το εικαστικό θα πρέπει να είναι προσεκτικά επιλεγμένο, ώστε να μην κουράζει, να "έλκει" τον επισκέπτη, να "δένει" με το είδος της πληροφορίας που παρέχεται και να τοποθετεί την κάθε πληροφορία ή ομάδα πληροφοριών στο σωστό σημείο της κάθε οθόνης, χωρίς χρήση έντονων κουραστικών χρωμάτων ή βαριών εικαστικών γραμμών (το απλό εικαστικό έχει πάντοτε μεγάλη δύναμη).
   
4. ο επισκέπτης πρέπει να μπορεί να οδηγείται στην τελική πληροφορία που αναζητά με μόνο μέχρι τρία click το πολύ, και όχι να πελαγοδρομεί σε δαιδαλώδεις διαδρομές. Η πλοήγηση πρέπει να είναι δηλαδή εύκολη και να δίνεται η δυνατότητα στον επισκέπτη να γνωρίζει ποια διαδρομή (path) έχει ακολουθήσει από την αρχική σελίδα μέχρι το σημείο όπου βρίσκεται, καθώς και να επιστρέφει άμεσα στις προηγούμενες σελίδες.
   
5. η συχνή ενημέρωση των πληροφοριών που παρέχονται είναι ουσιώδης, ώστε ο επισκέπτης να επιστρέφει ξανά και ξανά στη ιστοσελίδα.
   
6. τέλος, και μιας και ζούμε στην Ελλάδα όπου ακόμα η χρήση συνδέσεων PSTN ή ISDN είναι η πλειοψηφία, λυπηθείτε τον κακομοίρη που συνδέεται από το εξοχικό του με PSTN ή ISDN (όπως εγώ για παράδειγμα - στο σπίτι μου έχω ADSL 4Mbps αλλά δε βγαίνω να πληρώνω δύο γραμμές) και περιμένει με τς ώρες να φορτώσουν οι ανούσιες, περιττές και ηλίθιες flash-ιές που κάποιοι γραφίστες πούλησαν για χαριτωμενιά, μαγκιά, προχώ ή ό,τι άλλο θέλετε. Διώχνετε με τον τρόπο αυτό από την εταιρία που σας προσέλαβε πιθανούς νέους πελάτες.
   

Σήμερα σιχτίριζα για μισή ώρα προσπαθώντας να δώ μία απλή σελίδα με προϊοντα, γιατί

• ο σχεδιαστής επέλεξε να χρησιμοποιεί μόνο flash σε όλες τις σελίδες, όπου η κάθε σελίδα σε ISDN 64K ήθελε κάπου 3-4 λεπτά να φορτώσει.
  
• ο σχεδιαστής επέλεξε να δημιουργήσει μενού με εικόνες (και μάλιστα άσχετες με το αντικείμενο) αντί για κείμενο στον προϊοντικό κατάλογο, και έτσι ο κακομοίρης επισκέπτης έπρεπε να περάσει πάνω από κάθε εικόνα για να δει τι αντιπροσωπεύει.
• να μη μιλήσω για τις απαράδεκτες δυνατότητες πλοήγησης εντός του καταλόγου...

Μετά από μισή χαμένη ώρα έκλεισα το tab του Firefox και συνέχισα στις σελίδες των άλλων εταιριών, οι οποίες ήταν απίστευτα φιλικές και γρήγορες. Για την ιστορία, ενδιαφέρομαι να αγοράσω μια καλή καρέκλα γραφείου (καμία πρόταση;), η δε εταιρία που με παίδεψε με την !@$@%$#*^ ιστοσελίδα της είναι η Skouropoulos.

Όσα UPS κι αν έχεις...

Νόμος του Μέρφυ: "αν είναι να πάει κάτι στραβά, θα πάει..."

Εσύ έχεις δώσει ένα σκασμό λεφτά για να αγοράσεις UPS, servers με τα πάντα διπλά και τρίδιπλα (για full redundancy), έχεις στήσει τη βάση σου σε Oracle 10g RAC με δύο nodes (ώστε άμα κάτσει ο ένας να μη χάσεις τη βάση σου), παίρνεις hot backup τη βάση κάθε 12 ώρες και κάθε ώρα παίρνεις backup και τα archives, έχεις και standby database (έτσι, για να βρίσκεται όταν συμβεί η κακιά η ώρα), και αισθάνεσαι ήσυχος.

Αμ δε! (@#$!76%*(&^%$|{ ααααααργκ)

Καίγεται το ένα τροφοδοτικό στο standby server και σου κατεβάζει και τις δύο ασφάλειες στο πολύπριζο του Rack και τσααακ, παίρνεις τα πάντα στο χέρι (και RAC βάση, και standby server, και backup server, και expansion cabinet).

Και μετά, τρέχεις Παρασκευή μεσημέρι να σώσεις την κατάσταση, γιατί εν τω μεταξύ, έχεις και μερικά corrupted blocks στους τοπικούς δίσκους (λόγω της διακοπής παροχής ρεύματος) και δε σηκώνονται οι δύο από τους servers και πρέπει να γίνουν restore τα filesystems. Και πρέπει να περιμένεις και την εταιρία να έρθει να σου αλλάξει τροφοδοτικό.

Και περιμένεις από το πρωί να έρθει η ώρα που θα φύγεις για ένα δεκαήμερο διακοπούλες...

Αμ δε! (@#$!76%*(&^%$|{ ααααααργκ)

Πάρε στόπερ τώρα...

... Ίλια, γιατί δεν είναι δυνατόν να βγάλεις ολόκληρη τη χρονιά μόνο με δύο κεντρικούς αμυντικούς (Σέζαρ, Άντζα), και να τα περιμένεις όλα από τον "τα-κάνω-όλα-και-συμφέρω" Τοροσίδη. Άσε που στο φιλικό με Πανιώνιο πριν από λίγο (1-2) ο Λουρένσο έκανε ρόμπα όλη την άμυνα (???) του Ολυμπιακού στο 90'+, και εξέθεσε και τον Μπούτινα (ρε γαμώτο, απλά έχει να παίξει πολύ καιρό μπάλα και είναι έξω από τα νερά του, ή είναι περίπτωση Μορέτο στην ΑΕΚ;)

Λοιπόν, πάμε όλοι μαζί:

Jumpo-πα
Jumpo-ρε
Jumpo-στό
Jumpo-περ

Χιροσίμα: 62 χρόνια μετά ...

αντιγράφω από την "καθημερινή"
(http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_05/08/2007_236612)

Του Gar Alperovitz *

Η ατομική βόμβα "little boy" που έπεσε στη Χιροσίμα (αριστερά) και η "fat man" που έπεσε στο Ναγκασάκι

Παρά τα 62 χρόνια που πέρασαν από τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, τα ζητήματα που δημιουργήθηκαν από την πρώτη και μόνη χρήση ατομικών όπλων συνεχίζουν να απασχολούν την ανθρωπότητα.

Οι περισσότεροι Αμερικανοί πιστεύουν ακόμη ότι οι βομβαρδισμοί αυτοί οδήγησαν στη λήξη του πολέμου και ότι έσωσαν έτσι τις ζωές εκατομμυρίων στρατιωτών. Την εποχή εκείνη, όμως, οι αμερικανικές και βρετανικές μυστικές υπηρεσίες είχαν ήδη αποκαλύψει ότι η Ιαπωνία ετοιμαζόταν να συνθηκολογήσει.

Μετά το τέλος του πολέμου, Αμερικανοί στρατιωτικοί διοικητές, αντίθετα από τον πρόεδρο και τους συμβούλους του, δήλωναν δημόσια ότι οι βομβαρδισμοί δεν ήταν επιχειρησιακά αναγκαίοι, ούτε και δικαιολογημένοι, ενώ πολλά από τα στελέχη αυτά των ενόπλων δυνάμεων ανέφεραν ότι η χρήση ατομικών βομβών σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι τους «προσέβαλε ηθικά».

Ο τότε στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ περιέγραψε στα απομνημονεύματά του πώς αντέδρασε όταν έμαθε από τον υπουργό Πολέμου, Χένρι Στίμσον, για τη χρήση της ατομικής βόμβας στην Ιαπωνία: «Κατά τη διάρκεια της απαγγελίας των σχετικών στοιχείων από τον Στίμσον, ένιωσα αίσθημα κατάθλιψης και του εξέθεσα τις αντιρρήσεις μου, πρώτον, επειδή η Ιαπωνία είχε ήδη ηττηθεί και για τον λόγο αυτό η χρήση της βόμβας ήταν εντελώς περιττή και –δεύτερον– επειδή πίστευα ότι η χώρα μας θα έπρεπε να αποφεύγει να σοκάρει τον κόσμο με τη χρήση ενός όπλου, το οποίο δεν ήταν πλέον απαραίτητο για τη σωτηρία αμερικανικών ζωών». Σε άλλη δημόσια δήλωσή του, ο Αϊζενχάουερ είπε: «Δεν ήταν αναγκαίο να τους χτυπήσουμε με αυτό το αποτρόπαιο πράγμα...».

Η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι δεν αποτελούσαν σημαντικούς στρατιωτικούς στόχους. Οι βόμβες είχαν στόχο τη θανάτωση όσων το δυνατόν περισσότερων βιομηχανικών εργατών, ώστε να ενισχυθεί το αίσθημα πανικού στον πληθυσμό. Μετά τον πόλεμο, ο επικεφαλής του στρατιωτικού επιτελείου του προέδρου Τρούμαν, ναύαρχος Ουίλιαμ Φάλον, δήλωσε: «Η χρήση αυτού του βάρβαρου όπλου στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι δεν βοήθησε αποφασιστικά τον πόλεμό μας κατά της Ιαπωνίας. Οι Ιάπωνες είχαν ήδη ηττηθεί και ετοιμάζονταν για συνθηκολόγηση. Χρησιμοποιώντας πρώτοι την ατομική βόμβα, υιοθετήσαμε ηθικά πρότυπα προσήκοντα στους βαρβάρους του Μεσαίωνα».

Τον Αύγουστο του 1945, η Ιαπωνία είχε ουσιαστικά ηττηθεί, με το ναυτικό της στον πυθμένα του ωκεανού, την αεροπορία της να στερείται καυσίμων, τον στρατό της να αντιμετωπίζει την ήττα σε όλα τα μέτωπα και τις πόλεις της να βομβαρδίζονται ανηλεώς. Με τη Γερμανία εκτός πολέμου, ΗΠΑ και Βρετανία ετοιμάζονταν να ρίξουν όλες τους τις δυνάμεις κατά του ιαπωνικού στρατού, ενώ ο σοβιετικός στρατός ετοιμαζόταν και αυτός να επιτεθεί κατά της υπό ιαπωνική κατοχή Μαντζουρίας.

Επίδειξη ισχύος

Αντί να ακούσει τις συμβουλές των μυστικών της υπηρεσιών, η Ουάσιγκτον έσπευσε να χρησιμοποιήσει την ατομική βόμβα την 6η και την 8η Αυγούστου, ημερομηνίες κατά τις οποίες οι Σοβιετικοί είχαν προγραμματίσει την εισβολή τους στην Απω Ανατολή. Για τη «σύμπτωση» αυτή, πολλοί ιστορικοί θεωρούν υπεύθυνο τον πρόεδρο Τρούμαν, που ήθελε ο πόλεμος να τελειώσει με σαφή επίδειξη ισχύος των ΗΠΑ απέναντι στον απειλητικό τους σοβιετικό σύμμαχο.

Οσο παράξενο κι αν ακούγεται σήμερα, υπάρχουν στοιχεία που στηρίζουν την άποψη πως η χρήση της ατομικής βόμβας προκάλεσε τον θάνατο περισσότερων Αμερικανών και Βρετανών στρατιωτών, στα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τον πόλεμο, ο υπουργός Πολέμου, Χένρι Στίμσον, επισήμανε ότι η απόφαση της Ουάσιγκτον να καθυστερήσει πολλούς μήνες προτού απαντήσει στο ιαπωνικό αίτημα για διατήρηση του αυτοκράτορα, μπορεί να ευθύνεται για την καθυστέρηση της συνθηκολόγησης του Τόκιο. Ενας από τους λόγους αυτής της αμερικανικής κωλυσιεργίας ήταν ότι οι Αμερικανοί ηγέτες ήθελαν να γνωρίζουν τα αποτελέσματα των πρώτων δοκιμών της ατομικής βόμβας, τον Ιούλιο του 1945. Αν δεν περίμεναν τα αποτελέσματα αυτά, ο πόλεμος ίσως να είχε τελειώσει νωρίτερα, ενώ προφητικές ακούγονται σήμερα οι προειδοποιήσεις του 1945, όταν πολλοί επιστήμονες προειδοποιούσαν ότι η αιφνιδιαστική χρήση της ατομικής βόμβας θα εκκινούσε παγκόσμια πυρηνική εξοπλιστική κούρσα.

* O κ. Gar Alperovitz είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, συγγραφέας του βιβλίου «Η απόφαση για χρήση της ατομικής βόμβας». Το άρθρο αυτό γράφτηκε για την «Κ».

σχετικά posts:
[1] pdf: Η ατομική βόμβα της Χιροσίμα

Honey@Home

Οι εφαρμογές @Home εκμεταλλεύονται τους πόρους ενός υπολογιστή όταν αυτός είναι ανενεργός. Αντί να τρέχει ένα screen saver για παράδειγμα, όταν ο υπολογιστής είναι idle, τρέχει ένα @Home client, το οποίο τελικά στέλνει τα αποτελέσματα από το παραπάνω «τρέξιμο» σε μια κεντρική εφαρμογή (το server-side κομμάτι της εφαρμογής @Home). Ουσιαστικά, αξιοποιούνται οι πόροι από πολλούς οικιακούς υπολογιστές για τη λύση προβλημάτων, δημιουργώντας έτσι ένα «παγκόσμιο» δίκτυο με πολλή μεγάλη συνολική επεξεργαστική ισχύ.

Παραδείγματα τέτοιων εφαρμογών είναι το Seti@Home, το οποίο επεξεργάζεται δεδομένα που καταγράφονται από ραντάρ και τα οποία προέρχονται από το διάστημα, καθώς και το Folding@Home, το οποίο προσπαθεί να επιλύσει και να ερμηνεύσει πρωτεϊνικούς συνδυασμούς.

Το Honey@Home έχει ως στόχο του την έγκαιρη διάγνωση δικτυακών επιθέσεων. Σε μια μικρή παραλλαγή των @Home εφαρμογών, το Honey@Home δεν εκμεταλλεύεται τους πόρους ενός συστήματος όταν αυτό είναι αδρανές, αλλά το πιθανό Dark Space των IP διευθύνσεων στο subnet που ανήκει τη δεδομένη στιγμή στο δίκτυο ο υπολογιστής. Ως Dark Space ορίζεται το σύνολο των IP διευθύνσεων ενός subnet οι οποίες δεν χρησιμοποιούνται (π.χ. όταν κάποια εταιρία «αγοράζει» ένα subnet αλλά χρησιμοποιεί πολλή λιγότερες από τις συνολικά 256 διαφορετικές IP διευθύνσεις που αναλογούν σε αυτό).

Το Honey@Home λοιπόν βρίσκει IP διευθύνσεις από το Dark space και τις «αναθέτει» σε Honeypots. Τα Honeypots σκοπό έχουν να προσελκύσουν δικτυακές επιθέσεις (όπως το μέλι τραβάει τις μύγες), ενεργώντας ουσιαστικά ως παγίδες. Κάθε Honey@Home client δημιουργεί λοιπόν ένα Honeypot. Όλοι οι Honey@Home clients επικοινωνούν με κεντρικούς servers, ο καθένας από τους οποίους παίζει το ρόλο ενός High Interaction Honeypot, που αναλύει τα δεδομένα και αντιλαμβάνεται πιθανές μαζικές δικτυακές επιθέσεις (π.χ. από ένα worm). Επειδή οι επιθέσεις πολύ συχνά γίνονται σαρώνοντας το εύρος των IP διευθύνσεων με τυχαίο τρόπο, κάποια στιγμή θα πέσουν και στο κομμάτι των IP διευθύνσεων στις οποίες «ακούν» τα Honeypots. Έτσι μπορούν να αναγνωριστούν γρηγορότερα οι επιθέσεις και να παρθούν τα κατάλληλα «αντίμετρα».

Το Honey@Home αναπτύσσεται στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Προγράμματς NoAH (Network of Affined Honeypots), το οποίο διευθύνεται από το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας στο Ηράκλειο Κρήτης. Περισσότερες πληροφορίες στη διεύθυνση www.honeyathome.org.