1η Μαΐου και ... επίκαιρη Ντενεκεδούπολη

1975 και η Ευγενία Φακίνου παρουσιάζει την Ντενεκεδούπολη, με μουσική επένδυση του Γιάννη Μαρκόπουλου. 37 χρόνια μετά, και ενώ με τη μουσική της Ντενεκεδούπολης έχουν μεγαλώσει ήδη 2 γενιές (με τα παιδιά μου να συμπεριλαμβάνονται και να τρελαίνονται με αυτή), οι στίχοι της Ευγενίας Φακίνου είναι ίσως πιο επίκαιροι από ποτέ...

Τυχαία, σήμερα Πρωτομαγιά έπαιζε στο αυτοκίνητο το cd της Ντενεκεδούπολης (παλιό, καλό και δοκιμασμένο κόλπο για να ηρεμεί ο μικρός) και στο τρίτο κομμάτι (στα ελατήρια) οι στίχοι μάς έδωσαν την ευκαιρία να εξηγήσουμε στην κόρη μας την πραγματική τους ερμηνεία. Αναρωτιέμαι μήπως, μόλις 5 μέρες πριν τις εκλογές, πρέπει να τους ακούσουν και όσοι στενόμυαλοι εξακολουθούν και παγιδεύονται σε ψευτοδιλήμματα και φοβικές καταστάσεις και εικόνες καταστροφής, που τους πλασσάρουν όλοι αυτοί που μας οδήγησαν ως εδώ και χωρίς ντροπή παρουσιάζονται (ξανά και ξανά) ώς αυτόκλητοι σωτήρες.

Είμαστε μια μικρούλα χώρα
κι έχουμε βασίλισσα.
Οέ, Οέ, Οέ, Οέ, Οέ, Οέ, Οέ, Οέ.

Όλη τη μέρα εργασία
για την βασίλισσα.
Οέ, Οέ, Οέ, Οέ, Οέ, Οέ, Οέ, Οέ.

Γιατί άμα φύγει η καλή μας
ο μπαμπούλας θε να 'ρθεί.
Οέ, Οέ, Οέ, Οέ, Οέ, Οέ, Οέ, Οέ.

Δεν υπάρχει κανένας μπαμπούλας
τους είπε ο Μελένιος,
μόνο ένα αραχνιασμένο σκουπόξυλο.
Μα αυτοί οι ανόητοι δεν τον πίστεψαν...

Εμείς θα εξακολουθήσουμε να τους πιστεύουμε;