Απατεώνες-τυχοδιώκτες καταστηματάρχες

Μέσα σε όλο αυτό το χαμό με την τραγική οικονομική κατάσταση στην οποία οδηγήθηκε η χώρα από τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, μικρές καθημερινές ιστορίες δείχνουν με τον πλέον εμφατικό τρόπο τη συνυπευθυνότητα όλων μας στα γεγονότα αυτά. Κοινή παράμετρος όλων: η έλλειψη κάθε σεβασμού (ή καλύτερα η περιφρόνηση) στους νόμους και η ανυπαρξία ενός σωστού και δίκαιου συστήματος λειτουργίας και εφαρμογής αυτών καθώς και απόδοσης ευθυνών και ποινών σε κάθε παράβαση και παραβίασή τους.

Η ιστορία που θέλω να αναφέρω συνέβει λίγο πριν το Πάσχα στο καφέ "Ράμπα" στο νέο Ψυχικό (Λεωφ. Δημ. Βασιλείου 14), στο γνωστό δρόμο στο ύψος του Φάρου Ψυχικού, όπου υπάρχουν πολλές καφετέριες-εστιατόρια. Παρασκευή βράδυ, στις 8:15 πήγαμε οικογενειακώς (μπαμπάς-μαμά-κόρη) για ένα ποτό και για να βρεθούμε με τη νονά (και αυτοί οικογενειακώς - με τα δύο παιδιά τους μικρότερα από την κόρη μου που είναι 7,5 ετών) για να δώσει στη βαφτιστήρα της (την κόρη μου) το δώρο για το Πάσχα. Φτάσαμε πρώτοι, ανεβήκαμε στο πατάρι (πολύ ήσυχο και το σημαντικότερο χωρίς καπνό - είναι χώρος για μη καπνίζοντες) και παραγγείλαμε. Η παραγγελία ήρθε, πέρασε λίγο η ώρα και κατά τις 8:45 έφτασε και η οικογένεια της νονάς, στην οποία απαγορεύτηκε (!!!) από τον ιδιοκτήτη η είσοδος στο μαγαζί γιατί είχαν μικρά παιδιά και τα παιδιά "είναι πρόβλημα για το μαγαζί γιατί κάνουν θόρυβο και χαλάνε την ατμόσφαιρα" (όπως επί λέξει ανέφερε). Φυσικά επακολούθησε πολύ έντονος διάλογος, στην αρχή μάλιστα αρνήθηκε να δώσει τα στοιχεία του και τα στοιχεία του υπεύθυνου κατά το νόμο, τα οποία τα έδωσε όταν ανέφερα την αστυνομία. Τελικά φύγαμε κι εμείς για να πάμε σε άλλο μαγαζί (όπου προφανώς δεν έχουν τέτοια... προβλήματα με τα παιδιά).

Δυστυχώς εκείνο που δε γνώριζα ήταν ότι στην περίπτωση αυτή φεύγεις αλλά καλείς την αστυνομία επί τόπου, αναφέρεις την άρνηση εισόδου στο μαγαζί και τους απαράδεκτους λόγους και δικαιολογίες που τη συνοδεύουν, και επιβάλλεται άμεσα πρόστιμο στον ιδιοκτήτη. Αντ' αυτού νόμιζα ότι το σωστό ήταν να κάνω επώνυμη καταγγελία στο συνήγορο του πολίτη και στο συνήγορο του καταναλωτή. Τελικά αυτό που ισχύει είναι το πρώτο, όπως μου ανέφερε ο αξιωματικός υπηρεσίας του Αστυνομικού Τμήματος Νέου Ψυχικού την επόμενη ημέρα. Παρεπιπτόντως, το εν λόγω Τμήμα βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων από την καφετέρια.

Η ασυδοσία σε όλο της το μεγαλείο...

Φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναπάμε εκεί , και τώρα πολύ θα το ήθελα να το "στήσω" -πλέον- το ίδιο σκηνικό και να ακολουθήσω τη σωστή οδό αντίδρασης. Γιατί αυτοί οι αλήτες, με την έλλειψη απόδοσης δικαιοσύνης σε αυτή τη χώρα, καταλαβαίνουν μόνο όταν τους πονέσεις στην τσέπη τους.

Και σίγουρα ο επόμενος που θα ακολουθήσει την ίδια τακτική (ευτυχώς δεν έχει ξανασυμβεί σε μένα ή σε άλλον στην παρέα) θα πληρώσει και τα σπασμένα της "Ράμπας".