Ο τελικός των τελικών

Τρεις μέρες μετά, χωρίς (πλέον) συναισθηματική φόρτιση από το απίστευτα έντονο τετράωρο του τελικού του Κυπέλλου HOL του Σαββάτου, και αφού (ξανα)είδα τον τελικό στην άνεση του σπιτιού μου αυτή τη φορά (ήμουν από τους 55.000 τυχερούς που βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ), μπορώ πλέον να πω ότι στον αγώνα αυτό έζησα απίστευτα πράγματα:

• συνόδευσα το 8χρονο γιο φίλου μου στο γήπεδο, καθώς ο πιτσιρικάς ήταν ένα από τα 26 τυχερά παιδιά (22 για τις δύο ομάδες και 4 για τους διαιτητές) που συνόδευσαν τους παίχτες των δύο ομάδων στην είσοδό τους στο στάδιο (ο Θανάσης -φόλα γαυράκι- ήταν με το Λέτο).
• πηγαινοερχόμουνα (live με την ένταση του γηπέδου) από την κόλαση στον παράδεισο επί τέσσερις ώρες, και έκανα και χοντρή πλάκα με φίλο μου που ήμασταν δίπλα-δίπλα (οι δύο γιοι του -φόλα ΑΕΚτζήδες όλοι- συνόδευαν παίκτες της ΑΕΚ) χωρίς να έχω κάφρους δίπλα που θα απαγόρευαν κάθε αντίθετη άποψη-προτίμηση.
• παρακολούθησα ΜΑΤΣΑΡΑ που δε θα ξεχάσω ποτέ, από αυτές που βλέπουμε συχνά στην Ευρώπη και λέμε μετά πόσο πίσω είναι το ποδόσφαιρό μας. Ήταν τόσο καταπληκτικό το ματς που πραγματικά στο τέλος όλοι γύρω μου έλεγαν ότι όποιος και να κέρδιζε στο τέλος, απλά δεν τους ένοιαζε (μόνο τους κάφρους απασχολούσε αυτό). Αυτό είναι το ποδόσφαιρο που όλοι αγαπάμε. Και δε με νοιάζουν τα τραγικά λάθη που έγιναν στις άμυνες και στις δύο ομάδες, ούτε το γεγονός ότι δεν επικράτησαν τελικά οι σχεδιασμένες τακτικές των προπονητών. Αν συνέβαινε αυτό, θα είχαμε πάλι καμιά σούπα 0-0 με το νικητή στα πέναλτυ.
• είδα τους πίνακες του σταδίου στο 90' να γράφουν ΑΕΚ-Ολυμπιακός 2-3 αντί για 3-2, για ένα λεπτό, μέχρι να το πάρουν χαμπάρι και να το διορθώσουν! Είχαμε εκείνη τη στιγμή όλοι οι γαύροι τον καημό μας, είχαμε και τους τεχνικούς του ΟΑΚΑ να μας κάνουν πλάκα.
  

αλλά και επιπλέον (δυστυχώς):

• είδα για μια ακόμα φορά (ζωντανά) την ανικανότητα της ΕΛ.ΑΣ., που ούτε ελέγχους έκανε στους απανταχού κάφρους (οι οποίοι έπαιζαν ξύλο στην τάφρο του ΟΑΚΑ για μισή ώρα ανενόχλητοι, με τα ΜΑΤ από επάνω τους κυριολεκτικά -από τα κάγκελα της τάφρου- απλά να παρακολουθούν), ούτε συνέλαβε τους εγκληματίες εκατέρωθεν που για 20 λεπτά (περίπου στις 19:30) εκτόξευαν με τα γνωστά πιστόλια φωτοβολίδες (σαν αυτή που πριν 20 τόσα χρόνια πήρε τη ζωή του άτυχου Χαράλαμπου Μπλιώνα στο Αλκαζάρ στη Λάρισα) προς το απέναντι πέταλο, ούτε εμπόδιζε τον οποιοδήποτε να μπαίνει μέσα στο γήπεδο και να σουλατσάρει ή να αλλάζει θύρα.
• είδα κάπου στο 85' του αγώνα το γνωστό εκλεγμένο μέλος του ΔΣ της αγαπημένης μου ομάδας να περνάει μπροστά μου πηγαίνοντας από το πέταλο (όπου βρίσκονταν) προς τη θύρα των επισήμων, με το γουόκι-τόκι στα χέρια, και μετά να ακολουθεί και ένα γκρουπ 100 περίπου ακόλουθων"καλόπαιδων", που στρογγυλοκάθισαν στη θύρα που βρισκόμασταν (μαζί με τα μικρά παιδάκια) για να κάνουν τσαμπουκάδες και σαματά (άμα χρειαστεί) με τους απέναντι κάφρους που είχαν κάνει ακριβώς την ίδια κίνηση (να έρθουν προς τη θύρα των επισήμων). Ούτε ένας αστυνομικός δε βρέθηκε να τους εμποδίσει. Όσο για τους σεκιουριτάδες, κοίταζαν αλλού... Και να φανταστεί κανείς ότι η θύρα που βρισκόμασταν (στα δημοσιογραφικά) ήταν ακριβώς πίσω από τον πάγκο της ΑΕΚ!
• είδα στο τέλος να μαζεύονται μέσα στον αγωνιστικό χώρο, μπροστά από την τάφρο, πάνω από 500 (!!!) αστυνομικοί (όχι ματατζήδες) στην πλειοψηφία τους παιδάκια-ψαράκια της αστυνομικής ακαδημίας, προφανώς για να αποτρέψουν (sic) πιθανά επεισόδια. Όταν την Κυριακή είδα στιγμιότυπα από το el classico (Real-Barca), δεν είδα ούτε ένα αστυνομικό μέσα στο Santiago Bernabeu, παρά μόνο μερικούς σεκιουριτάδες... άλλος πολιτισμός (και φυσικά άλλη οργάνωση -υπαρκτή αυτή- της Ισπανικής Αστυνομίας).

Μακάρι να βλέπουμε πιο συχνά τέτοιους αγώνες.

Υ.Γ.
1. αφού δεν τα κατάφεραν τώρα που η ομάδα του Ολυμπιακού έκανε χαβαλέ επί ένα μήνα αντί για προπόνηση, που παίξαμε με 9 παίχτες για 20 λεπτά, που προηγήθηκαν στο 8' με 2-0, πότε θα τα καταφέρουν;
2. οι φωτογραφίες είναι του φίλου μου του Αντώνη. Σε μια από αυτές είναι η φάτσα μου (χωρίς να το ξέρω πως με φωτογραφίζει) στο 90' μετά το 3-2 :-)