Όταν τα λεφτά σου πιάνουν τόπο

Καθαρή Δευτέρα, 21:30, επιστροφή στο σπίτι, μπαίνοντας Αττική Οδό από τον κόμβο Μαρκοπούλου. Η κόρη μου νιώθει μια μικρή αδιαθεσία και σε λιγότερο από ένα λεπτό έρχεται η... εκτόξευση ρουκέτας (=εμετός). Σταματάω στην άκρη, έξω από τη ΛΕΑ (ουσιαστικά μέσα στο χαντάκι αποστράγγισης των νερών), περίπου 1 χλμ πριν τα διόδια, κατεβαίνουμε για να φροντίσουμε τη μικρή και σε λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα βλέπω πίσω μας το βαν την οδικής βοήθειας της Αττικής Οδού με το βέλος που αναβοσβύνει για να προειδοποιεί τα διερχόμενα οχήματα για την ύπαρξη εμποδίου στο δρόμο. Κάθησε εκεί για όσο χρόνο χρειαστήκαμε να βοηθήσουμε τη μικρή (περίπου πεντάλεπτο) και έφυγε μαζί μας. Παρόλο που ευχαρίστησα τον οδηγό πριν φύγουμε, δεν μπορώ να μη γράψω ότι πράγματι τα λεφτά μας πιάνουν τόπο στην περίπτωση της Αττικής Οδού.

Υ.Γ.
1. όταν πριν 4 χρόνια οι γονείς μου είχαν πολύ σοβαρό τροχαίο στην έξοδο Κατεχάκη της Αττικής Οδού, βαν της Αττικής Οδού είχε φτάσει στο σημείο σε λιγότερο από 2 λεπτά. Οι κάμερες (εδώ) κάνουν τη δουλειά για την οποία προορίζονται.
2. μεγάλο πράγμα οι χάρτινες σακούλες εμετού στο αμάξι. Η μικρή πρόλαβε να πάρει μια στα χέρια της και γλυτώσαμε το πλυντήριο (έχουμε πάντα καμιά δεκάδα στη θήκη πίσω από το κάθισμα του συνοδηγού).