Ένα ενυδρείο στο σπίτι

Το νέο μας "gudget" (αν μπορώ να το πω έτσι :-) εδώ και ένα μήνα και κάτι είναι ένα ενυδρείο, δώρο του παππού και της γιαγιάς στην κόρη μου. Είναι χωρητικότητας 60 Lt περίπου, και το εξοπλίσαμε με την... τελευταία λέξη της (ενυδρο)τεχνολογίας (βεβαίως-βεβαίως). Εκτός από τα βασικά παρελκόμενα (φίλτρα για τον καθαρισμό του, αναδευτήρα νερού για οξυγόνωση και κυκλοφορά του νερού μέσα από τα φίλτρα ώστε να καθαρίζεται ταυτόχρονα, θερμοστάτη που διατηρεί τη θερμοκρασία του νερού - απαραίτητο για τροπικά ψάρια, φως που ανάβει συγκεκριμένο αριθμό ωρών κάθε μέρα) πήραμε και κάποια άλλα (που κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη και εγγυόνται τη... μακροημέρευση των ψαριών): αυτόματη ταΐστρα (για να μη λιμοκτονήσουν όταν φύγουμε για διακοπές), χαλίκια για το βυθό, διάφορα φυτά και κοχυλάκια (που δίνουν και ομορφιά στο ενυδρείο), ένα ωραίο βραχάκι (που το χρησιμοποιούν τα ψάρια για να κρύβονται - κάποια είναι... αγοραφοβικά!), μια μικρή απόχη για να τοποθετήσουμε αρχικά τα ψαράκια και για να πιάνουμε οτιδήποτε θέλουμε μέσα από το νερό, και μία αντλία (τρόμπα σαν αυτή των πιεσόμετρων) με ένα σωλήνα που χρησιμοποιείται για τον καθαρισμό του βυθού του ενυδρείου από τα... κακάκια των ψαριών.

Αποφασίσαμε να επιλέξουμε τροπικά ψάρια (η άλλη μας εναλλακτική ήταν τα χρυσόψαρα, τα οποία είναι περισσότερο ανθεκτικά και απαιτούν τη μικρότερη δυνατή απασχόληση και φροντίδα), τα οποία έχουν μεγαλύτερη ποικιλία επιλογών και είναι σαφέστατα πιο εντυπωσιακά. Τα πρώτα μας τέσσερα ψαράκια (είπαμε για αρχή να μη βάλουμε περισσότερα γιατι θα μάθουμε που θα μάθουμε στου κασίδη το κεφάλι, τουλάχιστον να έχουμε τις λιγότερες... απώλειες) είναι τα παρακάτω (οι φωτογραφίες είναι στην αντίστοιχη σειρά):

1 colisa lalia (ή αλλιώς dwarf gouramui) red morph, ένα πανέμορφο κόκκινο ζωηρό ψαράκι,
1 plecostomus (πλακόστομο), απαραίτητο σε κάθε ενυδρείο, καθώς τρώει τα πάντα και έτσι καθαρίζει το ενυδρείο,
1 angelfish (αγγελόψαρο), που είναι ένα εντυπωσιακό τριγωνόψαρο με φανταχτερά χρώματα, και
1 clown loach (ψάρι κλόουν), που μοιάζει με τον γνωστό σε όλους μας Nemo (το ήθελε απαραίτητα η κόρη μου).

Τα πρώτα συμπεράσματα, μετά από ένα μήνα "παραγωγικής λειτουργίας" είναι τα παρακάτω:

• το αρχικό κόστος είναι αρκετά υψηλό. Το ενυδρείο που πήραμε (μαζί με φίλτρα, θερμοστάτη, αναδευτήρα) κοστίζει 150 ευρώ. Χαλίκια, φυτά, κοχύλια και βραχάκι άλλα 25-35 ευρώ. Οι τροφές κοστίζουν περίπου 15 ευρώ. Η αυτόματη ταΐστρα είναι αρκετά ακριβή (ξεκινάνε από 25 ευρώ). Η αντλία και ο σωλήνας καθαρισμού προσθέτουν άλλα 15 ευρώ στο κόστος. Χρειάζεται επίσης ένας χρονοδιακόπτης για να ρυθμίσετε τις ώρες που θα παραμένει αναμμένο το φως του ενυδρείου, άλλα 5-10 ευρώ, και ένα πολύπριζο (χρειάζονται τρεις πρίζες: θερμοστάτης, φως, αναδευτήρας), άλλα 5 ευρώ. Η απόχη κάνει κάπου 2-3 ευρώ. Και τελευταία άφησα τα ψαράκια, που το καθένα (για τα τροπικά πάντοτε) κοστίζει από 4 μέχρι και 10 ευρώ. Αρα το αρχικό κόστος (για την αγορά των απολύτως απαραίτητων για την καλή λειτουργία του ενυδρείου, μαζί με το ίδιο το ενυδρείο) εκτοξεύεται στα 300 περίπου ευρώ. Και από κει και πέρα, χρειάζεται ανά μήνα να αλλάζονται τα φίλτρα (κάπου 7-10 ευρώ) και φυσικά πρέπει να αγοράζετε τροφή (διαρκεί ανάλογα με τον αριθμό των ψαριών)
• η αρχική προετοιμασία του ενυδρείου και του νερού για να υποδεχτεί τα ψάρια διαρκεί κανένα δεκαήμερο: πρέπει το νερό και τα φίλτρα να γεμίσουν με βακτήρια, απαραίτητα για την υγεία των ψαριών, οπότε κάθε μέρα για 10 μέρες προστίθεται στο νερό μια ποσότητα από ένα φάρμακο που περιέχει αυτά τα βακτήρια. Χρειάζεται επίσης να προστεθεί και ένα φάρμακο που εξουδετερώνει το χλώριο του νερού (αντι-χλώριο).
• όταν φτιάξεις το ενυδρείο και αρχίσεις να ασχολείσαι με αυτό, πραγματικά χαλαρώνεις: κάνεις κάτι διαφορετικό, το οποίο φυσικά σου προσθέτει και ευθύνες (δεν μπορείς να το αφήσεις να πηγαίνει στον αυτόματο πιλότο, όσα γκατζετάκια και αυτοματισμούς και αν του βάλεις) αλλά αυτή η ενασχόληση σε ηρεμεί και έχει και την πλάκα της. Είναι πράγματι ενδιαφέρον να ψάχνεις και να βρίσκεις διάφορες πληροφορίες για τις διαδικασίες συντήρησης και ελέγχου της κατάστασης του ενυδρείου.
• το angelfish δυστυχώς ψόφησε μέσα στις πρώτες 5 μέρες! Εκ των υστέρων έμαθα ότι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο ψάρι (και που δυστυχώς δεν μας το είχαν πει στο κατάστημα απ΄ όπου αγοράσαμε τα ψάρια) εκτός από εντυπωσιακό. Τα άλλα είναι μια χαρά. Τώρα το σκεφτόμαστε αν θα το ξαναγοράσουμε.
• το clownfish κρύβεται συνέχεια. Είναι ψαράκι που φοβάται, και στο φυσικό του περιβάλλον είναι σχεδόν συνεχώς κρυμμένο. Άρα, μην το αγοράσετε, γιατί δεν αξίζει να μην το βλέπεις σχεδόν ποτέ (το δικό μας κρύβεται κάτω από το φίλτρο ανάμεσα στα χαλίκια, ή μέσα στις τρύπες που έχει το βραχάκι)
• ένα πρόβλημα που παρατηρήσαμε τις τελευταίες ημέρες (που η θερμοκρασία έξω είναι υψηλή, πάνω από 35 βαθμούς κελσίου) είναι ότι το νερό εξατμίζεται από τη θερμότητα που εκπέμπει το φως του ενυδρείου σε συνδιασμό με την αυξημένη θερμοκρασία περιβάλλοντος, με αποτέλεσμα να πέφτει η στάθμη του. Όταν όμως πέσει η στάθμη κάτω από ένα όριο (κάτω από το μέγιστο ύψος που φτάνουν τα φίλτρα εντός του ειδικού κουτιού στο οποίο βρίσκονται), τότε σταματάει να λειτουργεί και η αντλία, καθώς αυτή τραβάει το νερό από τη βάση των φίλτρων (για να το αναδεύει καθαρό). Άρα τώρα το καλοκαίρι πρέπει να ελέγχεται πολύ συχνά (κάθε 4-5 μέρες) και η στάθμη του νερού, γιατί αν σταματήσει η αντλία τότε σταματάει τόσο η ανακύκλωση και ο καθαρισμός του νερού, όσο (και το σημαντικότερο) η οξυγόνωσή του, οπότε... πάπαλα.
• ο καθαρισμός του βυθού (που συνεπάγεται και αλλαγή του νερού κατά το 1/3) πρέπει να γίνεται κάθε 1-1,5 μήνα (ανάλογα με αριθμό των ψαριών που φιλοξενεί το ενυδρείο) και θέλει ιδιαίτερη προσοχή για να μην χτυπήσουν από λάθος χειρισμό τα ψαράκια.

Φυσικά το αρχικό κόστος μπορεί να μειθεί σημαντικά αν αγοραστεί ενυδρείο μικρότερης χωρητικότητας (π.χ. 30 λίτρων). Σε κάθε περίπτωση, και εφόσον κάποιος θέλει να ασχολείται και με κάτι διαφορετικό στην καθημερινότητά του (και να χαίρονται αλλά και να μαθαίνουν και τα παιδιά μας), συστήνεται ανεπιφύλακτα.