Μου τη δίνει όταν... (μέρος 2ον)

... μερικές "κυρίες" με το βαμμένο νύχι και μαλλί και τα ξεθωριασμένα μυαλά (και μερικοί "κύριοι" επίσης) σχολιάζουν με ύφος χιλίων καρδιναλίων επικριτικά την απεργία των δημοτικών υπαλλήλων στην καθαριότητα, μεγαλόφωνα βεβαίως-βεβαίως για να τους ακούσουν όλοι μέσα στο λεωφορείο, και μιλάνε "για εκβιασμό της κοινωνίας, για κίνδυνο στη δημόσια υγεία, για τα παιδιά μας που αναπνέουν την μπόχα από τα βουνά από τα σκουπίδια δίπλα στα σχολεία τους".

Μπα, δε σας αρέσει η μπόχα από τα κωλόχαρτά σας και τα λοιπά σκουπίδια σας κυρίες και κύριοι με το μπλαζέ περισπούδαστο υφάκι; Ναι, εσείς οι ίδιοι που στη διάρκεια της απεργίας, αντί να κρατάτε τα σκουπίδια στη βεράντα σας τα κατεβάζατε στο δρόμο για να μη λερώνουν το σπίτι σας και να μην πάθετε και καμία μόλυνση. Κι όμως, οι υπάλληλοι στην καθαριότητα των δήμων τόσα χρόνια μαζεύουν τις βρωμιές σας(-μας), αρρωσταίνουν, υποφέρουν, την ώρα που όλοι μας κοιμόμαστε, αλλά μέχρι σήμερα δεν τους είχαν κατατάξει στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.

ουστ κοπρόσκυλα...

Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα

Εμείς για τη Μαδρίτη, κι εσείς (κι εσείς επίσης) από το σπίτι...

Υ.Γ.
apuntodecaramelo, σού 'ρχομαι :-)

Μου τη δίνει όταν...

• κάποιοι κάνουν απεργία (και καλά συνειδητοποιημένα) και μετά, όταν έρχεται το εκκαθαριστικό μισθοδοσίας, κλαίγονται για τα λεφτά που κόπηκαν λόγω της απεργίας.
• κάποιοι άλλοι κάνουν απεργία και, στο όνομα της απεργίας και των κινητοποιήσεων και διεκδικήσεων, εμποδίζουν κάποιους άλλους να πάνε στη δουλειά τους.
• κάποιοι, ψάχνοντας να βρουν δικαιολογίες για να μην απεργήσουν, επιχειρηματολογούν λέγοντας "και τι θα κερδίσουμε, αφού θα περάσει τελικά το νομοσχέδιο".

βρε ούστ, ψευτοδημοκράταροι όλοι σας. Το δικαίωμα στην απεργία (όπως και στη δουλειά) είναι ιερό. Ή την κάνεις συνειδητά, ή αλλιώς κοροϊδεύεις πρώτα και κύρια τον εαυτό σου.

Υ.Γ.
[1] όχι στη διάλυση του ΤΣΜΕΔΕ. Ψηφίστε κι εσείς στο site του ΤΕΕ.
[2] πάσα σε adamo, foteinoula, unique fish (άντε ρε, ξεκόλλα και γράψε κανένα post), a punto de caramelo, pestaola για να γράψουν για πράγματα που τους τη δίνουν.

Τα πρώτα δειλά βήματα προς μια διαδραστική TV

Έστω και με μικρά, δειλά βήματα, φαίνεται ότι και στην Ελληνική τηλεόραση ήρθε η ώρα οι τηλεθεατές να μπορούν να διαμορφώνουν (αν και μέσα σε κάποια αυστηρά προκαθορισμένα πλαίσια στην αρχή) το πρόγραμμα των καναλιών. Πιο συγκεκριμένα, το MEGA θα δίνει τη δυνατότητα στους τηλεθεατές, μέσα από την υπηρεσία My Mega Cinema, να επιλέγουν (μέσα από μία λίστα ταινιών) την ταινία που θα προβάλλεται στις 12 τα μεσάνυχτα το τελευταίο Σάββατο κάθε μήνα. Αν και αυτός δεν είναι ακριβώς ο ορισμός της διαδραστικής τηλεόρασης (interactive TV), είναι ωστόσο ένα μικρό βήμα προς την κατεύθυνση της εξοικείωσης των τηλεθεατών με τη δυνατότητα να διαμορφώνουν το πρόγραμμα που θα δουν.

Για αρχή το MEGA προτείνει τρεις ταινίες: Το "Hellboy", το "Big Fish" και τη θρυλική "Gilda". Εγώ πάντως ψηφίζω την ανεπανάληπτη Rita Hayworth ως Gilda. Εσείς;

Ευχαριστούμε για το ταξίδι

Βρέμη - Μαδρίτη - Ρώμη - Πειραιάς - Λονδίνο...
Το τέλος πικρό, αλλά οι αναμνήσεις γλυκές. Μακάρι του χρόνου καλύτεροι.

Υ.Γ.
ω! τι κόσμος μπαμπά!

Η Κυρά Σαρακοστή

Είχα σήμερα το πρωί στη δουλειά μια συζήτηση με συναδέλφους για τη Σαρακοστή (που ξεκινάει την επόμενη εβδομάδα) και θυμήθηκα ένα έθιμο που το συνηθίζαμε στο νηπιαγωγείο και στο δημοτικό σχολείο: το έθιμο της κυράς Σαρακοστής. Και καθώς η ζωή κύκλους κάνει, πέρυσι μού το είχε θυμίσει με τη σειρά της η κόρη μου (έφτιαξαν την κυρά Σαρακοστή στο νηπιαγωγείο τους).

"Για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι", η κυρά Σαρακοστή ήταν ουσιαστικά ένα ημερολόγιο που μετρούσε τις επτά εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής: οι έξι εβδομάδες από την Καθαρά Δευτέρα έως την Κυριακή των Βαΐων και η Μεγάλη Εβδομάδα. Η κυρά Σαρακοστή ήταν μια γυναίκα χωρίς στόμα (που αντιπροσωπεύει τη νηστεία στη διάρκεια της Σαρακοστής), με τα χέρια σταυρωμένα (που αντιπροσωπεύει την προσευχή) και με εφτά πόδια (ένα για κάθε εβδομάδα). Ήταν φτιαγμένη είτε από χαρτί (μια ζωγραφιά όπως αυτή της διπλανής φωτογραφίας) είτε από ζυμάρι (φτιαγμένο με αλεύρι, αλάτι και νερό). Την κυρά Σαρακοστή την κρεμούσαν στον τοίχο κάτω από το εικονοστάσι. Την Καθαρά Δευτέρα όσοι θα νηστεύαν έτρωγαν ένα γεύμα που αποτελούνταν από σούπα με φασόλια, χαλβά ή καρυδόπιτα και λαγάνα. Την επομένη ξεκινούσε η νηστεία. Στο τέλος κάθε εβδομάδας που περνούσε (Σάββατο) έκοβαν και ένα πόδι της κυράς Σαρακοστής.

Το τελευταίο πόδι (που το έκοβαν το Μεγάλο Σάββατο) το έβαζαν είτε σε ένα ξερό σύκο, που το τοποθετούσαν μαζί με άλλα σύκα, είτε μέσα στο ψωμί της Ανάστασης. Η παράδοση λέει ότι αυτό το τελευταίο πόδι θα έφερνε γούρι σε όποιον το έβρισκε τελικά (κάτι σαν το φλουρί της Βασιλόπιτας).


σχετικά:
[1] η φωτογραφία της κυράς Σαρακοστής προέρχεται από τον δικτυακό τόπο του Εξαθέσιου Δημοτικού Σχολείου Βαλτερού Σερρών.