Social networks και προσωπικά δεδομένα

Θυμάμαι που σαν φοιτητές λέγαμε ότι ακόμα και τα τυχαία γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας συμβαίνουν κβαντισμένα. Μπορεί για κάποιο χρονικό διάστημα κάτι να παραμένει "θαμμένο" και ξαφνικά να δώσει πολλαπλά "σημεία ζωής". Κάπως έτσι εδώ και μια βδομάδα έτυχε να κουβεντιάσω ή ακούσω (είτε σε πραγματικο χρόνο είτε ιντερνετικά - όπως με τον adamo) για το ίδιο θέμα (προσωπικά δεδομένα) από 3-4 διαφορετικούς ανθρώπους σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και χωρίς προηγούμενη αναφορά σε κάτι αντίστοιχο:

• αρχικά ήταν με το Στρατή και τον unique fish την Κυριακή (μεταξύ ντέρμπυ και μπύρας), όταν ο Στρατής είπε πως τα έχει πάρει με το facebook, όπου, "κάθε φορά που εγκαθιστάς κάποιο καινούριο application, σου πετάει στη μούρη ένα terms of use όπου αναφέρει ότι δίνουμε το δικαίωμα στο facebook να χρησιμοποιήσει ή και εκχωρήσει τα προσωπικά μας στοιχεία όπως το επιθυμούν οι υπεύθυνοι διαχειριστές του".
• στη συνέχεια ήταν με τη Μαρία την Τρίτη, η οποία είπε ότι σκέφτεται να "κλείσει" το λογαριασμό της στο facebook γιατί "κάνουμε upload σε αυτό πολλά δεδομένα από την προσωπική μας ζωή (φωτογραφίες, τηλέφωνα, email κ.α.) και δεν ξέρω πώς τα χρησιμοποιούν... ακόμα και το γεγονός ότι βάζω μέσα φωτογραφίες της κόρη μου δε μου αρέσει".
• την ίδια μέρα έρχεται και ο adamo που μιλάει για public spammers και προσωπικά δεδομένα.
• και χθες διαβάζω και ένα άρθρο στην Καθημερινή για "το Google και τη χαμένη του αθωότητα", που ξεκινάει (σα να ήταν βαλτό κι αυτό) κάπως έτσι: "To Google μαζί με το ασύρματο δίκτυο (Wi-Fi) είναι κάτι σαν τον Θεό. Ο Θεός είναι ασύρματος, ο Θεός είναι παντού και ο Θεός βλέπει και ξέρει τα πάντα. Ανέκαθεν συνδεόμαστε μαζί του χωρίς καλώδια» (Τόμας Φρίντμαν, «New York Times», 29.06.2003)... Το Google θέλει «να οργανώσει όλη την πληροφορία του κόσμου»· και να μας οδηγήσει στον δρόμο της αρετής"
  

Επειδή γύρω μας τίποτε δεν είναι αθώο (ή τουλάχιστον τόσο αθώο όσο επικαλείται), δε θέλω ούτε κάμερες που λειτουργούν "για το καλό μου", ούτε μικρότερους "Μεγάλους Αδερφούς" που συγκεντρώνουν δεδομένα και χτίζουν σταδιακά και με σταθερούς ρυθμούς ένα όλο και πιο ολοκληρωμένο ψηφιακό (και όχι μόνο) προφίλ του καθένα μας, ούτε και κανένα να με οδηγήσει στο δρόμο της αρετής (όπως ο ίδιος τον αντιλαμβάνεται). Από την άλλη βέβαια δε θέλω να φοράω το μανδύα της τεχνοφοβίας και να εξυφαίνω σενάρια και θεωρίες συνομοσίας. Μπερδεψοδουλειά.

Το πανηγύρι με τα προσωπικά δεδομένα δεν είναι κανένα καινούριο φρούτο: υπήρχε και (θα) υπάρχει. Μάλλον αλλάζει όμως (προς το εντατικότερο) ο τρόπος επεξεργασίας τους, και συνεπώς "διευρύνονται" οι ορίζοντες χρήσης τους. Οι διάφοροι "Ευαγγελάτοι" βρίσκουν έτσι ένα ακόμα πεδίο επίθεσης ενάντια στο Internet και τα "κακά" που κουβαλάει μαζί του και τα φέρνει μέσα στο σπίτι μας (και τα οποία, σύμφωνα με αυτούς, πριν ήταν απλά άγνωστες λέξεις για όλους μας), ξεχνώντας ή αποκρύπτοντας επιμελώς ότι δε φταίει το μέσο αλλά οι άνθρωποι. Και ακριβώς γι'αυτό το λόγο δε θέλω κανέναν "πονηρό" να χρησιμοποιεί δεδομένα που εγώ μπορεί να του "δώσω" σε ανύποπτη στιγμή.

Αν λάβουμε υπόψη μας και τα δύο πολύ σοβαρά γεγονότα απώλειας προσωπικών δεδομένων στην Αγγλία, τα οποία αποκαλύφθηκαν μέσα σε λιγότερο από 2 μήνες, τότε ... όπως πολύ σωστά λέει και ο tsimitakis (και αναφέρει και ο adamo): "είσαι τα δεδομένα σου, μην τα εκχωρείς".