Πρωταθλητής Ευρώπης ...

...δε γίνεσαι απλά κατακτώντας το κύπελλο στον τελικό. Πρωταθλητής Ευρώπης σημαίνει να είσαι πρώτος παντού:

• στους παράγοντες του ποδοσφαίρου της χώρας σου,
• στην οργάνωση όλων των εμπλεκόμενων με το ποδόσφαιρο φορέων,
• στους πολιτικούς σου,
  
• στη συμπεριφορά της κερκίδας,
• στη συμπεριφορά (αγωνιστική και μη) και τη νοοτροπία των ποδοσφαιριστών,
• στη συμπεριφορά και τη νοοτροπία των προπονητών.

Όταν όμως αντί για όλα τα παραπάνω έχεις (αντίστοιχα):

• λαμόγιο-πρόεδρο της ΕΠΟ τον Γκαγκάτση (χωρίς άλλο σχόλιο) και λαμόγια-προέδρους ομάδων, χωρίς κανένα επενδυτικό πλάνο, οι οποίοι αποσκοπούν μόνο στο προσωπικό τους κέρδος,
  
• αστυνομικούς που υποτίθεται ότι επιβλέπουν και ελέγχουν τους φιλάθλους στην είσοδό τους στο γήπεδο, σεκιουριτάδες-μέλη συνδέσμων που μόνο με την τήρηση της τάξης μέσα στο γήπεδο δεν ασχολούνται, δημοσιογράφους-οπαδούς-κάφρους που φανατίζουν τον κόσμο και πολιτικούς που δεν τολμούν να εφαρμόσουν τους νόμους μήπως και χάσουν ψήφους,
• Γιακουμάτους και Τραγάκηδες και Καρατζαφέρηδες που νομίζουν ότι συνεχίζεται η επανάσταση του '21 και μπλέκουν το ποδόσφαιρο με την πολιτική,
  
• ακραίους-κάφρους-οπαδούς που σφυρίζουν τον εθνικό ύμνο του αντιπάλου (αλλά μην τολμήσει κανένας "απολίτιστος" στο εξωτερικό να το κάνει αυτό με το δικό σου εθνικό ύμνο), που δε βλέπουν τα χάλια της ομάδας τους, που πετάνε εναντίον των "άλλων" οτιδήποτε βρίσκουν μπροστά τους, που δέρνουν οποιονδήποτε πει κάτι αντίθετο με τα δικά τους πιστεύω (ακόμα και σε αγώνα χωρίς αντιπάλους φιλάθλους!!!)
• ποδοσφαιριστές που βρίσκονται στον αγώνα εκτός τόπου και χρόνου (αλλά αυτό μπορεί να συμβεί στον καθένα μας και δεν μπορούμε να τους κατηγορήσουμε γι' αυτό), που αμοίβονται με ποσά που εμείς δεν τα φανταζόμαστε για τον εαυτό μας, οι οποίοι όμως είναι επαγγελματίες και ξέρουν ότι πρέπει να κλείνουν τα αυτιά τους και να μην προκαλούν, όσα και να έχουν ακούσει (ακούς Γιούρκα ή τώρα έχεις κλείσει -ετεροχρονισμένα- πλέον τα αυτιά σου),
• προπονητή ο οποίος προσπαθεί να αποδείξει ότι θα τα καταφέρει με την ίδια ομάδα, σε πείσμα όλων των υπόλοιπων που βλέπουν ότι το πλήρωμα του χρόνου έφτασε πλέον για την ομάδα του 2004, ο οποίος δε βλέπει ή δε θέλει να δει ότι η ομάδα δεν έχει κανένα σύστημα, ο οποίος ξεκινάει στην αρχική ενδεκάδα παίκτες που έχουν να αγωνιστούν εβδομάδες λόγω τραυματισμών και αφήνει στον πάγκο τους φορμαρισμένους και τους νεότερους (που υποτίθεται ότι θα ανανεώσουν αυτή την ομάδα),
  

τότε, φαίνεται ότι το φάρμακο για τον καρκίνο του Ελληνικού προδοσφαίρου (όπως πολύ εύστοχα είχε πει ο Τσιάρτας εκείνες τις μέρες της Εθνικής δόξας) που έφερε μαζί της από την Πορτογαλία η Πρωταθλήτρια Ευρώπης και πρωταθλήτρια στις καρδιές μας μάλλον κάπου ξεχάστηκε ή παράπεσε (ηθελημένα ή άθελα)...


Υ.Γ.1. Χαλαρώστε όλοι, ένας ποδοσφαιρικός αγώνας ήταν μόνο και όχι εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας-επανάσταση. Το "πατήστε τους" το φωνάζαμε όλοι πριν τον αγώνα αλλά δεν είχε να κάνει με τους Τούρκους αλλά με οποιαδήποτε ομάδα και να είχαμε απέναντί μας.

Υ.Γ.2. Το δύσκολο δεν είναι να φτάσεις στην κορυφή αλλά να κρατηθείς εκεί (ή τουλάχιστον να κρατηθείς σε υψηλό επίπεδο)

Υ.Γ.3. Σωκράτη, το να βάλεις δίχτυα ή πλέξιγκλας στα πέταλα δεν είναι η λύση για να μην τιμωρήσε στην Ευρώπη (και στην Ελλάδα ενίοτε). Η λύση είναι να διώξεις από το γήπεδο τους κάφρους. Ναι, αυτούς που προχτές πλακώσαν στο ξύλο κάποιους άμοιρους στη Θύρα 7, επειδή αυτοί οι κάφροι νομίζουν ότι το γήπεδο είναι δικό τους... Αλήθεια, θα τολμήσεις να το κάνεις άραγε αυτό ποτέ ή δε σε συμφέρει;

Υ.Γ.4. ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ σήμερα τουλάχιστον. Όχι άλλη πίκρα...