Καληνύχτα Ελλάδα... αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ;
όταν ο νεο-φασισμός του νεου-Έλληνα της κρίσης εισβάλει στα σχολεία μας,
όταν ο φόβος απέναντι στους εγκληματίες νεοφασίστες με τα μαύρα μπλουζάκια και τα παντελόνια παραλλαγής κάνει κάποιους από αυτούς που έχουν αναλάβει το βαρύ φορτίο της μόρφωσης των παιδιών μας (και μιλάω ως σύζυγος εκπαιδευτικού) να "ενδίδουν" (εκούσια ή ακούσια) στις απαιτήσεις κάποιων "γονιών" που συμπορεύονται με τα καθάρματα με τα μαύρα μπλουζάκια,
όταν το επίσημο κράτος και η "δημοκρατικά εκλεγμένη" κυβέρνηση αρνούνται ότι υπάρχει "έλλειμα δημοκρατίας" στη χώρα, αρνούνται ότι δεν υπάρχει επαρκές νομικό πλαίσιο ενάντια στα φαινόμενα φυλετικού διαχωρισμού και μισαλλοδοξίας, και ισχυρίζεται ότι "έχομεν νόμους για τα θέματα αυτά, ψηφισμένους από το 1979!",
όταν βεβαιώς από τη μια έχεις απέναντί σου τους νεο-Φασίστες και από την άλλη έχεις απέναντί σου τους αρνητές του κάθε τι που θυμίζει Ελλάδα, ιστορία και παράδοση αυτού του τόπου, και ξεχνάνε ότι όποιος λησμονεί την ιστορία του είναι καταδικασμένος ο ίδιος να περάσει στη λήθη (γιατί σε κάθε δράση υπάρχει πάντοτε και μία αντίδραση),
τότε, αν ο καθένας μας από μόνος του και όλοι μαζί συλλογικά δεν αντιδράσουμε σε αυτή τη σαπίλα και δεν πετάξουμε εκεί που της αξίζει αυτή την κατάσταση και τους υποστηρικτές της, αυτός ο τόπος θα καταντήσει να γίνει δακτυλοδεικτούμενος, παράδειγμα προς αποφυγή, ως μέρος μιερό για κάθε υγιώς σκεπτόμενο άτομο.
Η καταγγελία της δασκάλας της Ε Δημοτικού για την επίπληξη που δέχτηκε από τη διευθύντρια του σχολείου της μετά την "παρατήρηση" γονέα ότι ο "Κεμάλ" του Γκάτσου, με την μοναδική ενορχήστρωση του Χατζιδάκι (αυτών των δύο ιερών τεράτων της μουσικής και του πνεύματος του τόπου μας), αποτελεί "Ισλαμική Προπαγάνδα", είναι απλά ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΗ. Ντροπή και μόνο ντροπή....
Καληνύχτα Ελλάδα...
όταν ο φόβος απέναντι στους εγκληματίες νεοφασίστες με τα μαύρα μπλουζάκια και τα παντελόνια παραλλαγής κάνει κάποιους από αυτούς που έχουν αναλάβει το βαρύ φορτίο της μόρφωσης των παιδιών μας (και μιλάω ως σύζυγος εκπαιδευτικού) να "ενδίδουν" (εκούσια ή ακούσια) στις απαιτήσεις κάποιων "γονιών" που συμπορεύονται με τα καθάρματα με τα μαύρα μπλουζάκια,
όταν το επίσημο κράτος και η "δημοκρατικά εκλεγμένη" κυβέρνηση αρνούνται ότι υπάρχει "έλλειμα δημοκρατίας" στη χώρα, αρνούνται ότι δεν υπάρχει επαρκές νομικό πλαίσιο ενάντια στα φαινόμενα φυλετικού διαχωρισμού και μισαλλοδοξίας, και ισχυρίζεται ότι "έχομεν νόμους για τα θέματα αυτά, ψηφισμένους από το 1979!",
όταν βεβαιώς από τη μια έχεις απέναντί σου τους νεο-Φασίστες και από την άλλη έχεις απέναντί σου τους αρνητές του κάθε τι που θυμίζει Ελλάδα, ιστορία και παράδοση αυτού του τόπου, και ξεχνάνε ότι όποιος λησμονεί την ιστορία του είναι καταδικασμένος ο ίδιος να περάσει στη λήθη (γιατί σε κάθε δράση υπάρχει πάντοτε και μία αντίδραση),
τότε, αν ο καθένας μας από μόνος του και όλοι μαζί συλλογικά δεν αντιδράσουμε σε αυτή τη σαπίλα και δεν πετάξουμε εκεί που της αξίζει αυτή την κατάσταση και τους υποστηρικτές της, αυτός ο τόπος θα καταντήσει να γίνει δακτυλοδεικτούμενος, παράδειγμα προς αποφυγή, ως μέρος μιερό για κάθε υγιώς σκεπτόμενο άτομο.
Η καταγγελία της δασκάλας της Ε Δημοτικού για την επίπληξη που δέχτηκε από τη διευθύντρια του σχολείου της μετά την "παρατήρηση" γονέα ότι ο "Κεμάλ" του Γκάτσου, με την μοναδική ενορχήστρωση του Χατζιδάκι (αυτών των δύο ιερών τεράτων της μουσικής και του πνεύματος του τόπου μας), αποτελεί "Ισλαμική Προπαγάνδα", είναι απλά ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΗ. Ντροπή και μόνο ντροπή....
"Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.
Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ’ αλλάξουν οι καιροί.
Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ’ τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.
Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλιά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.
Με δύο γέρικες καμήλες μ’ ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.
Σ’ ένα μήνα σ’ ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί.
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα..."
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.
Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ’ αλλάξουν οι καιροί.
Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ’ τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.
Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλιά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.
Με δύο γέρικες καμήλες μ’ ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.
Σ’ ένα μήνα σ’ ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί.
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα..."
Καληνύχτα Ελλάδα...
