Κάνε Reboot και ξαναμπές

Το πρόβλημα: ο client agent του grid control στους host servers που παρακολουθούνται από τον Enterprise Manager της Oracle εμφανίζει (μετά από restart με emctl agent stop/start) μεγάλη κατανάλωση μνήμης με συνεχώς αυξητικές τάσεις. Τελικά φτάνει στο critical warning threshold, οπότε... ξανά-μανά restart. Ώρα για service request στην εταιρία-"προφήτη".

Η (επίσημη) απάντηση: "In fact the agent has an internal mechanism that will restart the emagent process when it reaches 350M, in order to clear this "garbage" allocated memory."

Τα συμπεράσματα:
1. it's a feature, not a bug, ή αλλιώς "ναι, το ξέρουμε, εργαζόμαστε εντατικά πάνω σε αυτό, προς το παρών κάνε restart συχνά και σύντομα θα έχουμε τη λύση".
2. το παλιό καλό ρητό "βγες και ξαναμπές" είναι πάντα εδώ, αθάνατο, μέχρι να έρθει η επόμενη έκδοση του grid control, όπου ελπίζουμε να το έχουν λύσει, για να μη σπαταλάμε άδικα τα resources των συστημάτων μας.

Χαζο-θείος ξανά :-)

Τρίτη φορά χαζο-θείος, αλλά η συγκίνηση είναι η ίδια με την πρώτη φορά.
Να μας ζήσει η μπεμπάρα αδερφέ

Δουλειά του dba είναι...

• να παρακολουθεί και να φροντίζει για την απρόσκοπτη λειτουργία των βάσεων δεδομένων (error handling, debugging, patching, updating, monitoring),
• επεκτείνοντας στο monitoring, να συμβουλεύει τους χρήστες της βάσης για διορθωτικές κινήσεις που αποσκοπούν στη βελτίωση του performance, όταν παρατηρεί αδικαιολόγητο resource consumption οφειλόμενο στα προγράμματα των χρηστών,
• να φροντίζει για την ακεραιότητα των δεδομένων (διαδικασίες backup, διαδικασίες ανάκτησης σε περίπτωση απώλειας της βάσης, σχεδιασμός disaster recovery site ή/και standby database),
  
• να φροντίζει για την ασφάλεια των δεδομένων (διαδικασίες authorization, authentication, auditing),
• να βοηθά τους χρήστες στη σωστή λειτουργία των εφαρμογών τους, συμμετέχοντας ενεργά (και ίσως έχοντας τον πρώτο λόγο) στο σχεδιασμό του σχεσιακού μοντέλου για τα δεδομένα τους, και παρέχοντας συμβουλευτικές υπηρεσίες για τη σωστή και αποδοτική συγγραφή του κώδικα των εφαρμογών τους, και
  
• να κόβει κώλους κάθε φορά που κάποιος κάνει μαλακίες που θέτουν σε κίνδυνο όλα τα παραπάνω.
  

ΩΣΤΟΣΟ:

• o dba δεν είναι ο owner των δεδομένων των χρηστών,
• o dba δεν τρέχει dml queries στα data των χρηστών, ακριβώς επειδή δεν είναι ο owner αυτών των data,
• O dba δεν είναι υποχρεωμένος να αλλάζει διαδικασίες που είναι οι προτεινόμενες και οι ενδεδειγμένες και τρέχουν σωστά, επειδή η X εταιρία που ανέλαβε κάποιο έργο δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να έρθει και να ενημερωθεί για αυτές τις διαδικασίες, και ακόμα χειρότερα έρχεται μία μέρα πριν και σου λέει "πρέπει να τρέξεις αυτό αύριο!"... Τον πούλο φίλε μου.

Καταλάβατε, ή θέλετε να κάνω και κακά μου;

Updated
όταν κάποιος μαθαίνει από το λάθος του (κατάλαβαν χωρίς να χρειαστεί να κάνω κακά μου), πολύ συχνά κάνει νέο λάθος. Τώρα ήρθαν και ρωτήσανε σχετικά με το πώς να τρέξει μία νέα διαδικασία, αλλά το επέκτειναν κιόλας. "Μήπως μπορείς να το γράψεις αυτό;!!!!". Εκεί τότε ξεκίνησε εντατικό μάθημα σχετικά με το ποια είναι και ποια δεν είναι η δουλειά του dba. Με μια μικρή αναγκαία προσθήκη σε όλα τα παραπάνω:

δουλειά του dba δεν είναι:

• να γράφει τις (PL/SQL) εφαρμογές των χρηστών, επειδή απλά και μόνο "πειράζουν" τα δεδομένα τους ("μα τα δεδομένα δεν είναι 'κομμάτι' της βάσης;" - πού πας ρε Καραμήτρο;)
  

Ένα σπουδαίο πνεύμα μας αποχαιρετά...

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας: καρκίνος στους λεμφαδένες. Η κατάστασή του μοιάζει να επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα. Η αποχαιρετιστήρια επιστολή που ακολουθεί εστάλη από τον συγγραφέα στους φίλους του και χάρη στο Ίντερνετ έφτασε και σε μας. Πρόκειται για ένα πραγματικά συγκινητικό κείμενο γραμμένο από έναν από τους λαμπρότερους λατινοαμερικανούς συγγραφείς του αιώνα που μας πέρασε.

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."

Και πώς να μείνει μαζί μας...

... μετά από το νέο χου-Νέρι που έκανε στην Παραγουάη (τελικό σκόρ 6-0 για το Mexico). Α, ρε "θεέ", 'Πρίγκηπα" Σέρβε, κι εσύ "Σωτήρα" Νορβηγέ, πόσα πολλά μας έχετε στερήσει με τα καραγκιοζιλίκια που κάνατε όταν αφήνατε εκτός ομάδας το Νέρι.