Πολλές ευχές

Χρόνια καλά κι ευτυχισμένα, με υγεία
και η νέα χρονιά να είναι γεμάτη παιδικά χαμόγελα
σε όλο τον κόσμο

Περσινά ξινά σταφύλια;

αν είναι αλήθεια, δεν αντέχεται ...

Καθημερινές ιστορίες τρέλας στις τράπεζες...

... ή αλλιώς: ζήτω τα περήφανα (και κουτοπόνηρα) γηρατειά.

Το σκηνικό έγινε χθες το πρωί σε κάποια τράπεζα. Καταρχήν έκανα το λάθος να πάω σε τράπεζα αυτές τις μέρες που όλοι οι συνταξιούχοι παίρνουν το δώρο Χριστουγέννων. Φυσικά για μια ακόμα φορά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να στήνονται στις ουρές από τις έξι το πρωί για κάτι που θα μπορούσαν να το κάνουν και στις έντεκα πριν το μεσημέρι (για παράδειγμα), ειδικά καθώς οι περισσότεροι από αυτούς που κάνουν το άθλημα αυτό είναι από 75 και άνω και συνεπώς μάλλον δεν έχουν και πολλές υποχρεώσεις. Τα λεφτά δεν πρόκειται να φύγουν από την τράπεζα, και θα εξυπηρετηθούν και όλοι αυτοί που εργάζονται και έχουν περιορισμένο και συγκεκριμένο χρόνο για να εξυπηρετηθούν στις τράπεζες. Βεβαίως, να μη ρωτήσω για ποιο λόγο δεν προτιμούν να κάνουν τη διαδικασία αυτή μέσω των ATM με κάρτες, καθώς οι περισσότεροι (όντας πολύ μεγάλοι σε ηλικία, άρα δικαιολογημένα) δεν έχουν καμία εξοικείωση με την τεχνολογία, και δεν μπορούν (ή δεν θέλουν) να τη μάθουν.

Περιμένω λοιπόν να έρθει η σειρά μου, έχοντας το χαρτάκι με τον αριθμό προτεραιότητας 35. Εκείνη τη στιγμή εξυπηρετούνταν το 14. Χτυπάει το 15 και δε σηκώνεται κανείς. Ευτυχώς λέω από μέσα μου κάποιοι απλά πήραν χαρτάκι και έφυγαν. Χτυπάει το 16 και σηκώνεται ένας παππούς και πηγαίνει προς το ταμείο. Ήταν από αυτούς τους παππούδες που όταν τους βλέπεις, λές ότι στην πορεία θα σου μείνουν στα χέρια στη χειρότερη περίπτωση, ή στην καλύτερη μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους θα έχουν χάσει στο δρόμο κατιτίς (κάνα χέρι, κάνα δόντι). Μόλις φτάνει στο ταμείο, έρχεται και ένας άλλος κύριος που έχει το νούμερο 16, και ζητάει το λόγο. Και εκεί, μένουμε όλοι κάγκελο...

Ο παππούς εκνευρίστηκε μόλις τον ρώτησε ο άλλος κύριος τι νούμερο έχει, καθώς αποδείχτηκε ότι είχε το νούμερο 40, και σηκώθηκε για το ταμείο μόλις είδε ότι δεν υπήρχε κανείς με το 15! Τελικά ο παππούς κάθησε στη θέση του για να περιμένει τη σειρά του, καθώς όλοι οι υπόλοιποι ηλικιωμένοι τον περάσαν γεννεές δεκατέσσερες για την κουτοπονηριά που είχε (λες και οι ίδιοι δεν καταφεύγουν σε αντίστοιχα κόλπα εκμεταλλευόμενοι πολλές φορές την ηλικία τους), και εγώ έμεινα να αναρωτιέμαι μήπως το κόλπο αυτό πιάνει και συμβαίνει πολύ συχνά κάτω από τη μύτη μου, οπότε ίσως με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσα να κάνω σε αντίστοιχες περιπτώσεις πιο γρήγορα τη δουλειά μου...

Καθημερινές ιστορίες τρέλας στο μετρό...

Σταθμός μετρό κάπου στην Αθήνα. Λίγο πριν ανοίξουν οι πόρτες για να κατεβούν από το τραίνο όσοι έχουν προορισμό το συγκεκριμένο σταθμό, ακούγεται η προειδοποίηση "Προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας". Μήπως όμως θα έπρεπε η προειδοποίηση να αλλάξει σε: "Προσοχή στον ηλίθιο που προσπαθεί να μπει όταν εσείς προσπαθείτε να κατεβείτε από το συρμό";

Συνήθως ο παραπάνω ηλίθιος στέκεται στο μέσον του σημείου της αποβάθρας όπου ανοίγουν οι συρόμενες πόρτες του συρμού και ενδέχεται να κρατάει μια τεράστια τσάντα, ώστε να καταλαμβάνει ακόμα μεγαλύτερο χώρο. Μόλις ανοίγουν οι πόρτες αδιαφορεί για τον κόσμο που αποβιβάζεται και προσπαθεί να επιβιβαστεί, σπρώχνοντας ανυπόμονα. Το θέμα είναι, αξίζει σε αυτές τις περιπτώσεις να του ρίξεις καμία ανάποδη, ή θα πάει στο βρόντο; Και αυτό επειδή η παραπάνω ιστορία είναι μάλλον σίγουρο ότι θα επαναληφθεί...

Εκλογικοί "φίλοι" - part II

Τελικά ο θλιβερός κατήφορος (για να χρησιμοποιήσω κι εγώ "ξύλινη γλώσσα" όπως συνηθίζουν όλοι αυτοί οι "φίλοι" μας) αυτών των "φίλων" που σε θυμούνται πάντοτε λίγες μέρες ή και ώρες πριν από εκλογικές διαδικασίες (βλ. και Εκλογικοί "φίλοι") δεν έχει όπως φαίνεται τελειωμό - χωρίς "ξύλινη γλώσσα" η σωστή φράση θα ήταν "το καφριλίκι".

Είναι απαράδεκτο να αναφέρονται με τόσο υποτιμητικά σχόλια για άτομα που πάσχισαν για να έρθει σε πέρας (με μεγάλη επιτυχία - δεδομένου και του δύσκολου αλλά και πρωτότυπου του εγχειρήματος) μια εκλογική διαδικασία (βλ. και Ηλεκτρονικές Εκλογές ΤΕΕ - part 1) και μάλιστα να αφήνουν και υπονοούμενα για το αδιάβλητο της διαδικασίας... Το χειρότερο είναι ότι τολμούν να μιλούν έτσι για άτομα που δεν τα φτάνουν ούτε στο δαχτυλάκι τους.

"Γιατρέ" μου, μη μασάς... Μαύρο στο Μαυρογιαλλούρο

Και πώς να εξηγήσεις σε ένα παιδί 4 ετών...

...ότι θα είναι μακρυά από τον μπαμπά της για 9 μήνες (η ακριβής έννοια του χρόνου τής είναι ακόμη άγνωστη σε αυτή την ηλικία), και πως πρέπει να είναι μαζί με τη μαμά, που διορίστηκε στην Κρήτη... αλλά θα περάσει γρήγορα ο καιρός. Στο αθώο της μυαλουδάκι υπάρχει μόνο η σκέψη πως ο μπαμπάς της είναι μακρυά... και της λείπει πολύ (κι εμένα το ίδιο, και οι δύο...). Και μου τηλεφωνεί τον τελευταίο καιρό και κλαίει επειδή μου λέει ότι της λείπω, και κλαίω μέσα μου κι εγώ.

σχετικά posts:
[1] "paint it black" (uniquefish@http://uniquefish.wordpress.com)
[2] "μωρά και κολικοί" (adamo@http://adamo.wordpress.com)

Οι περιπέτειες ενός dba... part II

• Τρίτη 5 Δεκ., ώρα 16:45. Μία από τις "αγαπημένες" μου ομάδες ανάπτυξης εφαρμογών μου ζητάει επίσημα να έχω έτοιμη το αργότερο μέχρι Τετάρτη 6/12 μια βάση με συγκεκριμένες προδιαγραφές, σχήματα και data. Το γεγονός ότι στην ομάδα τρέχουμε σα τρελλοί γιατί κάποιοι άνθρωποι (μερικές εκατοντάδες χιλιάδες) μπορεί να αντιμετωπίσουν πρόβλημα πληρωμών πριν τις γιορτές τους είναι αδιάφορο ("η σημαντικότερη δουλειά εδώ μέσα δεν είναι η δική μου;", "εσύ δηλ. τώρα ασχολείσαι με κάτι;")
  
• Τετάρτη 6 Δεκ., ώρα 14:00. Δε σφάξανε που θα σου έχω έτοιμο ό,τι εσύ θες όταν το θες (δηλ. χθες) αδιαφορώντας για το τι κάνω εγώ και αν έχω προτεραιότητες (σημαντικότερες)
• Πέμπτη 7 Δεκ., ώρα 12:30. Τηλεφωνώ για να ενημερώσω ότι "έλαβα την επιστολή και θα ασχοληθώ τη Δευτέρα 11/12". Με ενημερώνουν (πολύ ευγενικά, μιας και έλαβαν το μήνυμα της μη απάντησής μου στην επιστολή τους με τις προθεσμίες που είχαν "αποφασίσει και διατάξει") ότι "μήπως να χρησιμοποιήσουμε εκείνο το export που είχαμε πάρει τότε (την X ημερομηνία), γιατί μάλλον έχει τα data που χρειαζόμαστε για το τεστ μας;" Be my guest, μιας και θα κάνω μόνο ένα απλό full import (αλλά από Δευτέρα, για να μην ξεχνιόμαστε).
• Παρασκευή 8 Δεκ., ώρα 11:45. Με καλούν από την παραπάνω "αγαπημένη" ομάδα (μέλος του επίσημου βλακ-list μου). "Ξέρεις, τελικά δε χρειάζεται να κάνεις τίποτα από τα όσα είχαμε πει (βλ. παραπάνω bullets) μιας και η "βασούλα" (όπως λέμε Παπανδρέου) που έχουμε στο Y server είναι μια χαρά".

Να'στε καλά που φροντίζετε για την ψυχική μου ηρεμία, ειδικά στη διάρκεια μιας πολύ δύσκολης εβδομάδας που είχε προηγηθεί. Θυμήστε μου μόνο μια μέρα να σας συστήσω στον Ran-tan-plan. Θα κάνετε μια χαρά παρέα...

σχετικά posts:
[1] "alt.sysadmin.recovery" (adamo@http://adamo.wordpress.com)

Χαρούμενη μέρα σήμερα...

Ο small-bro με έκανε θείο για δεύτερη φορά στην "καρριέρα" μου :-)
Η πρώτη ήταν από τον doc της οικογένειας.

ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ Ο ΜΠΕΜΠΗΣ Bill...

Ως πότε θα μας παραμυθιάζεις...

...

• για υπερβάσεις στην Ευρώπη, που ο άλλος, ο "πρίγκιπας του Νερέτβα" δεν μπορούσε να κάνει, αλλά δύο φορές σου μάζεψε από 10 ποντάκια; (btw, όσα είχε να δωσει ο άλλος, τα είχε δώσει και καλώς έφυγε)
• για μεγάλες μεταγραφές, όταν η τσέπη είναι γεμάτη καβουράκια και η μόνη μεταγραφή μη ελεύθερου παίχτη φέτος ήταν του Felix Borja;
  
• για την ομάδα με το καλύτερο υλικό από την Ελληνική αγορά, όταν τα τελευταία χρόνια δεν έχεις πάρει σχεδόν κανέναν (εκτός από τον Παππά) από τους νέους Έλληνες που έχουν όρεξη να παίξουν μπαλίτσα και να φτιάξουν ξανά μια ομαδαρα όπως το αυτή του 1999;
• για τον στόχο με τα 100.000 μέλη, όταν δεν κάνεις απολύτως τίποτε για να τα προσελκύσεις και να τα κρατήσεις στην ομάδα μέσα από επιτυχίες;
• και θα χρυσώνεις το χάπι με τα νταμπλ στην Ελλάδα; Αν δεν το κατάλαβες, ακόμα και οι ανεγκέφαλοι της 7 το πήραν χαμπάρι και δεν μασάνε πλέον...

ΞΥΠΝΑ πρόεδρε... Το "πρώτοι στο χωριό" δεν πιάνει πλέον, τα παραμύθια είναι για τα παιδάκια (και τα μικρά - τα κανονικά -, και τα μεγάλα της 7). Αλλιώς στο τέλος ούτε κι εσύ δε θα πηγαίνεις στη σουίτα να βλέπεις απλά τις φανέλες που θυμίζουν Ολυμπιακό.

ΞΥΠΝΑ πρόεδρε... και λοξοκοίταξε και λίγο κατά Θρακομακεδόνες μεριά, μπας και μάθεις κάτι από τον Ντέμη. Από το τίποτε στο τέλος θα φτιάξει ομάδα.

Υ.Γ.1. κοίτα να δείς που ο big καταστρόφα τελικά δικαιώθηκε
Υ.Γ.2. μπράβο στο "ΑΕΚάκι" και στον Ντέμη.

Φύγε από 'δω... και πήγαινε στη Ρώμη

Δύο μέρες τώρα προσπαθώ να (κατα)γράψω όσα σκέφτομαι και νιώθω, αλλά η τσαντίλα μου είναι τόση, που κάθε φορά που κάθομαι να γράψω κάτι το μετανιώνω. Μετά από πάρα πολλά χρόνια δε γουστάρω πια να σπαταλάω το χρόνο μου για κάτι που -ακόμα- το λατρεύω και είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Αλλά ρε γαμώτο, αυτός ο Ολυμπιακός των τελευταίων δύο χρόνων δε βλέπεται. Κανένα σύστημα, κανένας αυτοματισμός, καμία νέα ιδέα, ελάχιστες επιτυχημένες (εκ του αποτελέσματος) μεταγραφές, ένας προπονητής που ζει στην κοσμάρα του και ένας πρόεδρος που προσπαθώ να καταλάβω αν μέσα στον οπαδισμό του (γιατί άρρωστος γαύρος είναι, αυτό είναι σόγουρο) έχει στραβωθεί τόσο πολύ που δε βλέπει πέρα από τη μύτη του.

Ερωτήσεις για τον αξιότιμο κ. Σόλιντ:

• Γιατί, αξιότιμε κύριε Νορβηγέ, δύο χρόνια τώρα δεν έχεις εφαρμόσει έστω και μία γραμμή από το περίφημο βιβλίο σου ("Zone Soccer: A game of time and space" - να'ναι καλά ο "γιατρός" που μου το έφερε δώρο) για αυτό το 4-3-3 που (προσπαθείς να μας πείσεις ότι) προσπαθείς να μάθεις στην ομάδα να χρησιμοποιεί; (πάνω σε αυτή την ερώτηση, με πρόλαβε και με καλύπτει πλήρως ο "γιατρός" με το προχθεσινό post του - πού βρήκες το κουράγιο να τα γράψεις μετά το γήπεδο;)
  
• Γιατί, αξιότιμε κύριε Νορβηγέ, πειραματίζεσαι στα κρίσιμα παιχνίδια και βάζεις κάποιους παίχτες σου (δικές σου επιλογές μάλιστα) να παίζουν σε θέσεις που δεν έχουν ξαναπαίξει στην ομάδα (περίπτωση Zewlakow κεντρικό αμυντικό δίδυμο παρέα με το Cezar - η καλύτερη μεταγραφή του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια, και δυστυχώς δε βλέπω να κάθεται για πολύ).
• Γιατί, αξιότιμε κύριε Νορβηγέ, παίχτες που διαφημίζεις από την πρώτη στιγμή που τους έφερες στον Ολυμπιακό ότι θα αφήσουν εποχή, προς το παρόν "αφήνονται" στον πάγκο (Ne - Borja) για να ψηθούν καλά καλά και μετά βλέπουμε;
• Γιατί, αξιότιμε κύριε Νορβηγέ, μας βγάζεις τα συκώτια μέχρι να κάνεις επιτέλους μία -σωστή- αλλαγή στην ώρα της και όχι στο 85', αφήνοντας την ομάδα αβοήθητη από τον πάγκο;
• Γιατί, αξιότιμε κύριε Νορβηγέ, δεν έχεις καταφέρει να γυρίσεις κάποιο κρίσιμο παιχνίδι στα δύο χρόνια που είσαι στον πάγκο, και μας παραμυθιάζεις με μπλοκάκια και ιστορίες για αγρίους;
  
• Γιατί, αξιότιμε κύριε Νορβηγέ, δε μας λές κι εμάς το μυστικό που ξέρεις ("ξέρω τι χρειάζεται ο Ολυμπιακός"); Και αντε και να μας το κρατάς μυστικό, γιατί βρε άσχετε δεν το εφαρμόζεις τουλάχιστον με όσα έχεις αυτή τη στιγμή, για να κάνουμε έστω και μια καλή εμφάνιση στο Champions League;
• Γιατί, αξιότιμε κύριε Νορβηγέ, αφού έφυγε ο Τουρέ με τον Σέλουκ για τη μεγάλη ζωή στο πριγκιπάτο, δεν πήρες κάποιο καλό αμυντικό χαφ να βοηθάει τον "Ιέρο". Εσύ δεν είσαι που λές στο βιβλίο σου ότι το παιχνίδι μιας ομάδας ξεκινάει από τα αμυντικά χαφ;
  
• Και για το τέλος, γιατί βρε άσχετε μας έχεις γκαστρώσει με τη συνεχή επανάληψη της φράσης "Rome wasn't built in a day; Μήπως ακούς πολύ Morcheeba; Μήπως δεν έχεις ήδη κλείσει σχεδόν 18 μήνες στην ομάδα; Μήπως η φετινή ομάδα δεν είναι δικό σου δημιούργημα; Μήπως δεν είχες έως σήμερα (γιατί πλέον δε νομίζω να την έχεις) την πλήρη στήριξη της κερκίδας και της Διοίκησης - βλ. Πρόεδρος; Μήπως επέλεξε άλλος τις μεταγραφές και όχι εσύ; Μήπως 18 μήνες δεν είναι αρκετοί για να δείξει μια ομάδα έστω κάτι καινούριο και διαφορετικό, ή και κάτι παραπάνω, από τα όσα έδειχνε μέχρι πριν από 2 χρόνια; Σε 18 μήνες δε φτιάχνεις υπερομάδα, αλλά τουλάχιστον κάτι αλλάζεις... Εσύ τι σκατά άλλαξες;
  

Επειδή η υπομονή των περισσότερων γαύρων εξαντλήθηκε, το μόνο κόσμιο που μπορώ να γράψω είναι:

Αξιότιμε κύριε Νορβηγέ, Φύγε από 'δω... και πήγαινε στη Ρώμη

Υ.Γ. το πρωτοσέλιδο τα λέει όλα για τα όσα κατάφερες σχετικά με την υπέρβαση στην Ευρώπη, αξιότιμε κύριε Νορβηγέ

Η υπόθεση του blogme.gr

Λίγες εβδομάδες μετά την επέτειο της εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου το 1973, εξέγερση ενάντια στην καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου και ελευθερίας, θέλω να γράψω δυο-τρεις γραμμές για την υπόθεση του blogme.gr. Μια υπόθεση η οποία αγγίζει όλους όσοι έχουν μαγευτεί (λιγότερο ή περισσότερο) από την ένταξή τους στην blog-όσφαιρα, από τη δυνατότητα να μοιράζονται και να μοιράζουν τις σκέψεις τους και τις σκέψεις άλλων "δικτυακών γειτόνων", από την ικανοποίηση του να συμμετέχουν άμεσα στη διαμόρφωση και στην εξελικτική πορεία του παγκόσμιου ιστού. Και μας αγγίζει, γιατί όλα τα παραπάνω τίθενται σε αμφισβήτηση από τα όσα ταπεινωτικά για την αξιοπρέπεια της χώρας μας αλλά και των πολιτών της (πολιτών μιας χώρας-μέλους της Ε.Ε.), συνέβησαν το περασμένο καλοκαίρι με τη μήνυση εναντίον του δημιουργού του παραπάνω δικτυακού τόπου. Ενός τόπου που το μόνο που κάνει είναι να συγκεντρώνει (RSS) και να ταξινομεί με χρονολογική σειρά τα πλεόν πρόσφατα κείμενα από μία σειρά από Ελληνικά blogs.

Κι όμως, ο δημιουργός του blogme.gr (Αν. Τσιπρόπουλος) οδηγήθηκε στη ΓΑΔΑ από το τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος (χωρίς σχόλια, αλλιώς... λέτε να με τσιμπήσει κι εμένα ο big brother;), γιατί με την παραπάνω αυτοματοποιημένη διαδικασία RSS (ανα)δημοσιεύτηκαν στη σελίδα του μια σειρά από άρθρα που κάποιος θεωρούσε ότι ήταν προσβλητικά για το άτομό του. Το θέμα (ξανα)έγινε ευρύτερα γνωστό το Νοέμβριο, που η χώρα μας φιλοξένησε του Παγκόσμιο Forum για τη Διακυβέρνηση του Διαδικτύου, προκαλώντας φυσικά τα καθόλου κολακευτικά σχόλια των ξένων συμμετεχόντων.

Όταν το Σύνταγμα της Ελλάδος (άρθρο 5α, παρ. 2) προάγει και προασπίζει τη διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, και όταν με βάση το Προεδρικό Διάταγμα 131 (ΦΕΚ Α´ 116/16.05.2003) δεν υφίσταται ευθύνη για τη (ανα)μετάδοση πληροφοριών, όταν ο φορέας που τις αναμεταδίδει:
α. δεν αποτελεί την αφετηρία της μετάδοσης των πληροφοριών,
β. δεν επιλέγει τον αποδέκτη της μετάδοσης, και
γ. δεν επιλέγει και δεν τροποποιεί τις μεταδιδόμενες πληροφορίες,
τότε, παρόλα τα πάμπολλα κενά που έχει ακόμα το νομικό μας σύστημα σχετικά με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, μόνο να απορούμε μπορούμε με τη στείρα και οπισθοδρομική άρνηση κάποιων αρχών του τόπου μας να οδηγήσουν τη χώρα με ταχείς ρυθμούς προς τη σύγκλιση με τη διεθνή κοινότητα στον τομέα της σημερινής ηλεκτρονικής εποχής.

Αλλά αν όλα τα παραπάνω ακούγονται σα Κινέζικα για μερικούς κατέχοντες υπεύθυνες θέσεις, αναρωτιέμαι αν τους είναι άγνωστη η ρήση του Βολτέρου:

"Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα αγωνιστώ για να μπορείς να το λές ελεύθερα".

Ο καλός dba-Νοστράδαμος ...

κάθεται μπροστά σε μια μαγική σφαίρα και προσπαθεί να μαντέψει τι ακριβώς επιθυμούν οι χρήστες της βάσης, ακόμα και για αντικείμενα που ακόμα δεν έχουν δημιουργήσει, αλλά βρίσκονται χαμένα κάπου μέσα στο μυαλό τους (στο οποίο ως γνωστόν σε φάση brainstorming επικρατεί μπάχαλο, ιδίως σε χρήστες που θεωρούν ότι μόνο η δική τους εφαρμογή είναι η σημαντικότερη και άμεσης προταιρετότητας, οπότε άντε να βρεις άκρη).

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι ο παραπάνω dba μόλις έχεις στήσει μια Oracle 10g και έχει κάνει full import μια βάση. Εχει δε ελέγξει (πέρα από τα logs του import) ότι οι δύο βάσεις (η αρχική βάση που έγινε export και η νέα) έχουν ταυτοτικά σχήματα. Οταν λοιπόν παίρνει τηλέφωνο ένα τέτοιο καλό παράδειγμα χρήστη και ρωτάει τον dba:

- γιατί δεν έχει ο Χ user της Oracle δικαιώματα στον Y πίνακα του Z user; Αφού εσύ έκανες ένα απλό full import (!!!)

ο dba πρέπει να πάρει μια βαθιά ανάσα και να θυμηθεί ότι υπάρχουν (εκτός από τα δικαστήρια όπου οδηγείται για ανθρωποκτονίες όσων κρίνουν άσκοπα και αβασάνιστα τη δουλειά άλλων, την οποία αγνοούν συν τις άλλοις) τα παρακάτω ενδεχόμενα:

1. ο χρήστης να είναι ήδη καταγεγραμμένος στη βλακ-list (από το black-list), οπότε πρέπει να αρχίσει να ερευνά διάφορα ενδεχόμενα, όπως:

• να μην υπάρχει ο πίνακας Y ή ο user Ζ (-Μα "μου είπαν" ή "νόμιζα" ότι υπήρχε. Είμαι σίγουρος ότι υπήρχε. Μήπως τον έσβησε κανένας; Μήπως διαγράφονται -!!!- αυτόματα από τη βάση κάποια αντικείμενα κατά λάθος;).
• να υπάρχει ο πίνακας Υ αλλά να δημιουργήθηκε μετά το import και να μην έχουν δοθεί τα απαραίτητα δικαιώματα (-Δεν το είδες ότι είχα δημιουργήσει νέο αντικείμενο; Και την άλλη φορά το ίδιο πρόβλημα είχα. Τελικά όλο προβλήματα δημιουργούνται στη δουλειά μας και μετά εμείς τα ακούμε και όχι "όσοι ευθύνονται"...)
• να συνδέεται σε λάθος βάση (-Μα πώς έγινε αυτό; Είμαι σίγουρος ότι έβαλα το σωστό connect string...)
• Δ.Ξ./Δ.Α. (αλλά και πάλι οι απαντήσεις του "πονηρού" χρήστη είναι ευρηματικές).

2. ο χρήστης να μην είναι σεσημασμένος, οπότε θέτει άμεση υποψηφιότητα για εγγραφή στη βλακ-list (αφού πρώτα χαθούν πολύτιμα λεπτά από το χρόνο του dba, που ανεβάζει ταυτόχρονα αδρεναλίνη και πίεση κατακόρυφα).

Τελικά, για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνεται ότι ο ηλίθιος είναι ανίκητος, με αποτέλεσμα ο dba-Νοστράδαμος να ψάχνει να βρει νέους τρόπους αντιμετώπισης παρόμοιων καταστάσεων προκειμένου να μη συγχίζεται (ειδικά αν είναι σε κρίσιμη ηλικία), καθώς όλοι οι προηγούμενοι μέθοδοι που είχε καταγράψει πηγαίνουν στον κάλαθο με μιας...